ΟΙ ΛΟΓΟΤΥΠΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΑΦΙΣΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΩΝ 200 ΧΡΟΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 ΚΑΙ Η ΕΞΑΦΑΝΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΧΙΛΙΟΧΡΟΝΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ

    Πριν προβούμε σε σχολιασμό των λογότυπων και αφισών που χρησιμοποιούνται για τα 200 χρόνια από την έναρξη της επανάστασης του 1821, θα πρέπει να αναφέρουμε τί λένε οι ίδιοι δημιουργοί για το έργο τους. 

Το γραφείο Beetroot  επιλέχθηκε για το σχεδιασμό του λογοτύπου του εορτασμού της συμβολικής επετείου των 200 χρόνων από την Επανάσταση. To σήμα σχεδιάστηκε αφιλοκερδώς, ως χορηγία της Ένωσης Διαφημιστικών Εταιριών Ελλάδος.

 

 Σύμφωνα με τους δημιουργούς:

 Ο αριθμός 2

 H κυματιστή φόρμα του λογοτύπου (αριθμός 2) μεταφέρει έναν ισχυρό συμβολισμό· την μακρόχρονη και συνάμα πολυτάραχη διαδρομή του ελληνισμού αλλά και τη συνέχειά του πριν και μετά το 1821, πριν και μετά το 2021. Μία διαδρομή γεμάτη φως, επιτεύγματα, νίκες, έντονες χαρές, αλλά και σκοτεινές περιόδους, ατυχίες και πισωγυρίσματα, που εκτείνεται σε μια μακρά περίοδο πολλών αιώνων από το παρελθόν ως σήμερα.

 

Ο αριθμός 1  

Τα κομβικά σημεία που τέμνουν τη διαδρομή του ελληνισμού γίνονται ευκαιρίες για επαναπροσδιορισμό. Με έντονη γραφή (αριθμός 1) το σήμα αποτυπώνει επιβλητικά την κάθε τέτοια στιγμή επανεκκίνησης και απελευθέρωσης, προτείνοντας η επέτειος αυτή να αποτελέσει το έναυσμα για μια νέα τέτοια στιγμή.

 

Η πηγή πληροφοριών των παραπάνω αναφορών αντλήθηκαν από τον διαδικτυακό τόπο : https://www.archisearch.gr/design/hellas-logo-2021-beetroot-design/  

 

Αναλυτικά η ανακοίνωση των συντελεστών των λογοτύπων :

Με μεγάλη μας χαρά αναλάβαμε τον σχεδιασμό του λογοτύπου του εορτασμού της συμβολικής επετείου των 200 χρόνων από την Επανάσταση. Ένα έργο η προσέγγιση του οποίου απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή και αίσθηση ευθύνης. Η επιλογή της Beetroot για την υλοποίηση ενός τόσο σημαντικού έργου μας τιμά ιδιαίτερα. To σήμα σχεδιάστηκε αφιλοκερδώς, ως χορηγία της Ένωσης Διαφημιστικών Εταιριών Ελλάδος.

H κυματιστή φόρμα του λογοτύπου μεταφέρει έναν ισχυρό συμβολισμό· την μακρόχρονη και συνάμα πολυτάραχη διαδρομή του ελληνισμού αλλά και τη συνέχειά του πριν και μετά το 1821. Μία διαδρομή γεμάτη φως, επιτεύγματα, νίκες, έντονες χαρές, αλλά και σκοτεινές περιόδους, ατυχίες και πισωγυρίσματα, που εκτείνεται σε μια μακρά περίοδο πολλών αιώνων από το παρελθόν ως σήμερα.

Τα κομβικά σημεία που τέμνουν τη διαδρομή του ελληνισμού γίνονται ευκαιρίες για επαναπροσδιορισμό. Με έντονη γραφή το σήμα αποτυπώνει επιβλητικά την κάθε τέτοια στιγμή επανεκκίνησης και απελευθέρωσης, προτείνοντας η επέτειος αυτή να αποτελέσει το έναυσμα για μια νέα τέτοια στιγμή.

Επιλέχθηκε ένας χρωματικός κώδικας που αποτελεί μια απεικόνιση της πληθώρας των διαφορετικών  ιδεών και των χρωμάτων της επανάστασης και τονίζει την ποικιλομορφία του Ελληνικού τόπου και πολιτισμού καθώς και την αποδοχή και την αξιοποίηση των διαφορετικών σκέψεων και εμπειριών.

Η χρήση της GFS Didot, ο σχεδιασμός της οποίας βασίστηκε στην γραμματοσειρά που χρησιμοποίησε εξαρχής ο Αδαμάντιος Κοραής στο εκδοτικό του πρόγραμμα για τον διαφωτισμό των υπόδουλων Ελλήνων, αποτελεί φόρο τιμής στις στοιχειοθετικές επιλογές των εκδοτών και των τυπογράφων της επαναστατημένης Ελλάδας και επιδιώκει να γιορτάσει τον διηνεκή χαρακτήρα και την ομορφιά μιας γραμματοσειράς που απολαμβάνουν στα έντυπα τους οι Έλληνες από τότε μέχρι και σήμερα.

Μορφές του Ελληνισμού από το παρελθόν και το παρόν του έθνους Πηγή: Protagon.gr

Μορφές του Ελληνισμού από το παρελθόν και το παρόν του έθνους Πηγή: Protago

Μορφές του Ελληνισμού από το παρελθόν και το παρόν του έθνους Πηγή: Protagon

Πηγή πληροφοριών των παραπάνω αναφορών : https://www.skai.gr/news/greece/ti-apantoun-dimiourgoi-simatos-epanastasi-1821-se-epikrites
 

 

Οι μορφές του Ελληνισμού από το παρελθόν και το παρόν του έθνους

 

 

Θα αναφέρουμε ορισμένες παρατηρήσεις ενστάσεις στις παραπάνω αναφορές των συντελεστών:

 

    1ον. Ο αριθμός 1 ως σύμβολο επανεκκίνησης.  

    Στις μέρες μας διακινείται η θεωρία της  «Μεγάλης Επανεκκίνησης - Great Reset». Θα σας παραπέμψουμε σε δυο κατατοπιστικές ιστοσελίδες με πλούσιο φωτογραφικό και βίντεο υλικό, ώστε να πληροφορηθείτε εκτενέστατα τι πρεσβεύει η νέα αυτή θεωρία, ποιοι οι πάτρωνες και διακινητές σε παγκόσμια κλίμακα  : εδω   και: εδω

     Τώρα βέβαια δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν οι συντελεστές των λογοτύπων για τα 200 χρόνια από την επανάσταση του 1821 είχαν γνώση της θεωρίας της Μεγάλης Επανεκκίνησης με ότι αυτή εντέλλεται και κινήθηκαν καθ' υπόδειξη άνωθεν ή είναι μια απλή σύμπτωση, ώστε να  περάσουν  το μήνυμα τόσο με τον αριθμό 1 όσο και με τις έντονες κυματιστές γραμμές ως «στιγμής επανεκκίνησης και απελευθέρωσης, προτείνοντας η επέτειος αυτή να αποτελέσει το έναυσμα για μια νέα τέτοια στιγμή», όπως διευκρινίζουν οι ίδιοι. Δηλαδή, αν ερμηνεύουμε σωστά, όπως με την επανάσταση του '21 έγινε μια επανεκκίνηση για τη δημιουργία ενός νέου ανεξάρτητου έθνους, έτσι και τώρα εορτάζοντας τα 200 χρόνια να γίνει αυτός ο εορτασμός αφορμή για μια νέα επανεκκίνηση βασισμένη στη θεωρία του «Great Reset».

2ον. Οι μορφές του Ελληνισμού από το παρελθόν και το παρόν του έθνους

     Στην παρουσίαση της αφίσας υπάρχει μια σαφής διάκριση των εποχών, δηλαδή της αρχαίας εποχής, της νεώτερης και σύγχρονης με την αντίστοιχη συμβολική εικονογράφηση γεγονότων και προσωπικοτήτων. Όμως κάνει αίσθηση η απουσία της χιλιόχρονης ιστορίας του βυζαντίου, δηλαδή το πέρασμα από την αρχαιότητα οδηγεί κατευθείαν στην νεώτερη ιστορία της επανάστασης και αυτή στην σύγχρονη εποχή, λες και δεν υπήρξε ποτέ βυζαντινή ιστορική περίοδος.

    Στον ιστοχώρο «Ακτίνες» ο αρθογράφος Παναγιώτης Κωστόπουλος σχολιάζοντας την αφίσα παρατηρεί :  «Στην αφίσα βλέπουμε ότι από την αρχαιότητα πηγαίνουμε κατευθείαν στο 1821. Το άλμα αυτό δεν είναι τυχαίο. Υπάρχει μια συγκεκριμένη σχολή σκέψης, η οποία θέλει να εξαφανίσει το Βυζάντιο από την Ελληνική Ιστορία για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ο σημαντικός ρόλος της Ορθοδοξίας και το έντονο θρησκευτικό στοιχείο που έχει η βυζαντινή περίοδος και ο δεύτερος λόγος είναι να μην αποδεικνύεται η συνέχεια του Ελληνισμού (αναβίωση της θεωρίας του Φαλμεράιερ)». Βλέπε ολόκληρο το άρθρο : εδω

         Οι συντελεστές της αφίσας αναφέρουν σε ανακοίνωσή τους στον ιστοχώρο του skai ότι : «H κυματιστή φόρμα του λογοτύπου μεταφέρει έναν ισχυρό συμβολισμό· την μακρόχρονη και συνάμα πολυτάραχη διαδρομή του ελληνισμού αλλά και τη συνέχειά του πριν και μετά το 1821». Μετά το '21 όπως είναι πολύ φυσικό πηγαίνουμε στη νεότερη και σύγχρονη εποχή. Όμως πριν το '21 γιατί οι συντελεστές πηγαίνουν στην Αρχαία Ελλάδα και πνίγουν την βυζαντινή χιλιόχρονη ιστορική περίοδο;

     Μήπως, οι διοργανωτές της επετείου θεωρούν ότι η επανάσταση του '21 ήταν προϊόν του «ορθού λόγου», του επηρεασμού των ιδεών του διαφωτισμού, μια «ανθρωποκεντρική κατάκτηση» και όχι «για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδος την ελευθερία»;

     Οι διαφωτιστές είναι αυτοί οι οποίοι εξοβέλισαν το ρόλο της Θείας Πρόνοιας από την εξέλιξη της ιστορίας και τον αντικατέστησε με το φυσικό νόμο. Έτσι απελευθέρωσαν τη σκέψη από την καταθλιπτική κηδεμονία της Εκκλησίας στην οποία μάλιστα άσκησαν δριμύτατη κριτική για μισαλλοδοξία, δεισιδαιμονία και σκοταδισμό. Ο διαφωτισμός αντιμετώπισε το Βυζάντιο όπως και τον Δυτικό Μεσαίωνα ως σκοτεινές εποχές (Μπαγιόνας, Θεωρία της ιστορίας, σελ. 139). 

    Το βασικό κίνητρο που οδήγησε το Βολταίρο, τον Μοντεσκιέ, τον Ντιντερό και τον Γίββωνα στην επικριτική στάση τους και στην παρουσίαση του Βυζαντίου με τα μελανότερα χρώματα, στηρίζεται στην εκτίμηση ότι το Βυζάντιο κατέστρεψε την Αρχαία Ελλάδα και αντικατέστησε το ελεύθερο και δημιουργικό πνεύμα που οδήγησε σε κορυφαίες στιγμές ολόκληρη την ανθρωπότητα, με τον πολιτικό και θρησκευτικό δεσποτισμό, τη διαφθορά, τον μοναστικό σκοταδισμό και τη μαζική δεισιδαιμονία.  Μήπως για αυτούς τους λόγους οι συντελεστές της αφίσας και οι άνθρωποι που κατευθύνουν τον εορτασμό, προσπερνούν την βυζαντινή περίοδο και περνούν από την αρχαία Ελλάδα στην σύγχρονη εποχή ; 

        Ο Μοντεσκιέ είναι ίσως ο πρώτος Δυτικός που παρουσίασε μια άλλη αντίληψη για το Βυζάντιο, πενήντα χρόνια πριν το Γίββωνα, χαρακτηρίζοντάς το ως εποχή παρακμής στο έργο του Considerations sur les causes de la grandeur et de la decadence des Romains(1734). Μ’ αυτό ίσως έθεσε το θεμέλιο λίθο της αντιβυζαντινής προκατάληψης του Διαφωτισμού.

        Μέσα στο πλαίσιο της γενικότερης θεώρησης για την πορεία της ιστορίας ο Βολταίρος που μίλησε για κλειστούς πολιτισμικούς κύκλους στο παρελθόν (κλασική Ελλάδα και αυγούστεια Ρώμη) και ευθύγραμμη ανοδική στους νεότερους χρόνους (Αναγέννηση και αιώνας του Λουδοβίκου ΙΔ ́) αντιμετώπισε το Μεσαίωνα και ειδικότερα το Βυζάντιο ως μια περίοδο παρακμής. (Κονδύλης, Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός, τ. 2, σσ. 96, 97, 120, 121 και 131.). Ο Βολταίρος με το έργο του Essai sur les moeurs et l’ esprit des nations επηρέασε όλους τους μεγάλους ιστορικούς του 18 ου αιώνα: στη Γαλλία τον Turgot και τον Condorcet, στην Αγγλία τον Hume, τον Gibbon και τον Robertson. Θεωρούσε πως η βυζαντινή ιστορία είναι μια «αποτρόπαιη διαδοχή γεγονότων», «όνειδος της ανθρωπότητος». Συγκεκριμένα έγραφε: «Υπάρχει ωστόσο και μια άλλη Ιστορία ακόμη πιο γελοία. Είναι η Ιστορία του Βυζαντίου. Μια εντελώς ανάξια συλλογή πομπωδών ρητορειών και θαυμάτων και τίποτε άλλο. Είναι το όνειδος του ανθρώπινου πνεύματος, όπως ακριβώς ήταν το όνειδος της γης η βυζαντινή αυτοκρατορία. Οι Τούρκοι τουλάχιστον αποδείχτηκαν πιο συνετοί. Τη συνέτριψαν, το απόλαυσαν και δεν έγραψαν παρά πολύ ολίγα». (Voltaire, Le Pyrrhonisme de l’ Histoire par un Bachelier en Theologie, 1768, τομ. 15).  

        Για τον Γίββωνα το Βυζάντιο ήταν «μια βαρετή και ομοιόμορφη ιστορία αδυναμίας και μιζέριας» η «μεγαλύτερη σκηνή και ίσως η πιο απαίσια στην ιστορία της ανθρωπότητας». (Edward Gibbon, The Decline and Fall of the Roman Empire, τομ. 2, Λονδίνο 1952, σσ.161 και 598).  

     Οι διαφωτιστές προσανατόλισαν την έρευνα κυρίως προς την αρχαία ελληνική σκέψη και παράλληλα επηρέασαν ανάλογα την ιδεολογία των Νεοελλήνων. (Κανελλόπουλος, Ιστορία, τ. 7, σσ. 249 και 250 και Κιτρομελίδης, Διαφωτισμός, σ. 104.).

    Ιδού ο λόγος που εξοβελίζεται η βυζαντινή περίοδος, επειδή το λένε οι πάτρωνες του διαφωτισμού, και εφ' όσον το λένε αυτοί πρέπει όλοι να πειθαρχήσουν, να ευθυγραμμιστούν στις ιδέες και απόψεις τους, για να αυτοϊκανοποιηθούν με τους τίτλους των προοδευτικών, των ανθρώπων υποστηρικτών του ορθού λόγου, των ανοιχτών κοινωνιών, ταυτόχρονα να κατηγορήσουν την αντίθετη άποψη ως οπισθοδρομική, συντηρητική, φονταμενταλιστική, κ.τ.λ. Η ταμπελοποίηση είναι το κύριο όπλο της διαφωτιστικής προπαγάνδας που ως στόχο έχει αφενός να εξυψώνει τους ημετέρους, αφετέρου να μειώνει και απαξιώνει τους αντιθέτους.

    Είναι να απορεί κανείς πώς η ντόπια «διανόηση»   υποστηρίζει με πάθος   τις ιδέες των διαφωτιστών όταν αυτοί μιλούν με αυτόν τον προσβλητικό και απαξιωτικό τρόπο για την Ανατολική Ορθόδοξη Ελληνόφωνη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Όταν οι λεγόμενοι διαφωτιστές της Δύσης κατέκλεψαν τις πολιτικές ιδέες κυρίως του Αριστοτέλη για να τις εμφανίσουν ραφιναρισμένες ως κάτι δικό τους πρωτοποριακό και προοδευτικό, εδώ όλοι σιωπούν. Είναι να απορεί κανείς, γιατί η ντόπια διανόηση από τις καθηγητικές έδρες κυρίως των πανεπιστημίων, να υποστηρίζει με τόσο πάθος τον διαφωτισμό και ταυτόχρονα να στρέφεται με μίσος εναντίον της εκκλησίας, χωρίς να μπορεί να κατανοήσει ότι ο διαφωτισμός αναπτύχθηκε ως αντίδραση στο νοσηρό και πνιγηρό εκκλησιαστικό κλίμα του καθολικισμού και του προτεσταντισμού εκείνης της εποχής και δεν έχει καμιά σχέση με το πνεύμα της Ορθόδοξης Ανατολικής Πατερικής Σκέψης. Γιατί θέλουν να εξισώνουν τις «εκκλησίες», της Δύσης με την εκκλησία της Ανατολικής Ορθοδοξίας και να θεωρούν και τις δυο ως συνυπεύθυνες για σκοταδισμούς και δεισιδαιμονίες; 

    Ο άγιος Κοσμάς είχε πει την εξής προφητεία : «Θἄρθη πρῶτα ἕνα ψευτορωμαίϊκο· νὰ μὴ τὸ πιστέψετε· θὰ φύγῃ πίσω». Το ψευτορωμαίικο δυστυχώς ταυτίστηκε με την ιδεολογία του διαφωτισμού ως ξένου σώματος στην μακραίωνη πολιτισμική ιστορία του τόπου μας. Ήθελε, πάσχιζε και πασχίζει να ταυτίζει την πορεία της χώρας με την πορεία των Δυτικών κρατών, ως αναπόσπαστου μέλους. Επειδή η δύση έτρεφε ιδιαίτερη αγάπη για την αρχαία Ελλάδα, ταυτόχρονα απεχθάνονταν την βυζαντινή περίοδο εκτός των άλλων και για λόγους θρησκευτικούς μιας και στην συντριπτική πλειοψηφία είναι καθολικοί και προτεστάντες, έπρεπε και οι Έλληνες πολιτικοί εκείνης της περιόδου να δείξουν τα αντίστοιχα συναισθήματα, μήπως και κερδίσουν την εύνοιά τους. Πρόκειται για τον διαχρονικό   δόγμα : «ανήκουμε στη Δύση» 

        Λίγο πριν τη μάχη των Πλαταιών,  οι Σπαρτιάτες φοβόντουσαν ότι οι Αθηναίοι θα συμβιβάζονταν με τους κατά πολύ ισχυρότερους Πέρσες κι έστειλαν στην Αθήνα απεσταλμένους για να το αποτρέψουν. Έγινε συζήτηση στην εκκλησία του δήμου. Εκεί οι Αθηναίοι απάντησαν ότι παραμένουν ασυμβίβαστοι και σύμμαχοι με τους άλλους νότιους Έλληνες. Η φράση αυτή προέρχεται ακριβώς από την απάντηση των Αθηναίων προς τους Σπαρτιάτες που μας τη διασώζει η Ηρόδοτος. 

       [8.144.2] πολλά τε γὰρ καὶ μεγάλα ἐστὶ τὰ διακωλύοντα ταῦτα μὴ ποιέειν μηδ᾽ ἢν ἐθέλωμεν, πρῶτα μὲν καὶ μέγιστα τῶν θεῶν τὰ ἀγάλματα καὶ τὰ οἰκήματα ἐμπεπρησμένα τε καὶ συγκεχωσμένα, τοῖσι ἡμέας ἀναγκαίως ἔχει τιμωρέειν ἐς τὰ μέγιστα μᾶλλον ἤ περ ὁμολογέειν τῷ ταῦτα ἐργασαμένῳ, αὖτις δὲ τὸ Ἑλληνικόν, ἐὸν ὅμαιμόν τε καὶ ὁμόγλωσσον, καὶ θεῶν ἱδρύματά τε κοινὰ καὶ θυσίαι (ομόθρησκον) ἤθεά τε ὁμότροπα, τῶν προδότας γενέσθαι Ἀθηναίους οὐκ ἂν εὖ ἔχοι.

  [8.144.2] Γιατί είναι πολλά και μεγάλα αυτά που μας εμποδίζουν να το κάνουμε αυτό, έστω κι αν το θέλαμε, πρώτα πρώτα και πάνω απ᾽ όλα τα αγάλματα και οι ναοί των θεών που πυρπολήθηκαν κι έγιναν ερείπια, που μας υποχρεώνουν να πάρουμε τη μεγαλύτερη εκδίκηση που μπορούμε, και πολύ λιγότερο να συνομολογήσουμε συνθήκες μ᾽ αυτόν που τα έπραξε· και κατόπιν ο ελληνισμός, ένας κόσμος που στις φλέβες του κυλά το ίδιο αίμα και που μιλά την ίδια γλώσσα κι έχει κοινά τα λατρευτικά κέντρα των θεών και θυσίες και συνήθειες ίδιες κι απαράλλαχτες — η προδοσία όλων αυτών θα ήταν αίσχος για τους Αθηναίους. 

     Το ίδιο συνεκτικό τρίπτυχο επικράτησε και κατά την περίοδο της χιλιόχρονης   Ανατολικής Ελληνόφωνης Ορθόδοξης Χριστιανική Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, το γνωστό περισσότερο με το όνομα Βυζάντιο. 

    1. Η ελληνική γλώσσα, το ομόγλωσσον, κληρονομιά της κλασικής αρχαιότητας αλλά και δημιούργημα των ελληνιστικών βασιλείων του διαδόχου του Μεγάλου Αλεξάνδρου αποτελούσε συνεκτικό κρίκο εκατομμυρίων ανθρώπων ποικίλης φυλετικής, κοινωνικής και θρησκευτικής προέλευσης και εξέφραζε με τον καλύτερο τρόπο την έννοια της πολιτικής συνοχής.  

    2. Η νέα θρησκεία, το ομόδοξον, με τα εσχατολογικά μηνύματα, τον πλούσιο συμβολισμό, τα κηρύγματα για αγάπη, φιλανθρωπία, την οικουμενικότητά της (και όχι την οικουμενιστικότητα που προωθείται στην εποχή μας) να αγκαλιάζει κάθε άνθρωπο, αποτέλεσε ισχυρότατο παράγοντα πνευματικής συνοχής. 

    3. Η ρωμαϊκή προέλευση της κρατικής οργάνωσης αποτέλεσε ουσιαστικό παράγοντα του σχηματισμού των πολιτικών και πολιτειακών θεσμών της Αυτοκρατορίας. 

    4. Συγχώνευση και αφομοίωση των πολιτισμικών παραδόσεων και επιδράσεων του ονομαζόμενου ως «ελληνικού τρόπου» ζωής» όπως εμφανίστηκε στην αρχαία Ελλάδα και συνεχίστηκε κατά την ελληνιστική περίοδο, συγκρότησε μια ενιαία ζωή συνηθειών ,το ομότροπον, κοινή για όλους τους υπηκόους της Αυτοκρατορίας.

   Συνεπώς ο χώρος της Αυτοκρατορίας, χώρος συνάντησης εκατομμυρίων ανθρώπων, σταυροδρόμι δοξασιών, διαφορετικών τρόπων ζωής, κράμα πολιτισμών, μετασχηματίστηκε σε μια ενότητα με ενιαίους πολιτειακούς και πολιτικούς θεσμούς, με κοινή γλώσσα, θρησκεία, με κοινές συνήθειες και τρόπο ζωής, συγκροτώντας μια ενιαία ανθρώπινη κοινότητα, υπό την διακυβέρνηση μιας οικουμενικής μοναρχίας στο πρόσωπο του αυτοκράτορα ως «Χριστώ τω Θεώ Πιστόν Βασιλέα». Διέσωσε ακέραια την αρχαία ελληνική γραμματεία, η οποία θα είχε εξαφανιστεί στις μέρες μας αν δεν υπήρχαν τα μοναστικά αντιγραφικά κέντρα που χρηματοδοτούνταν αφειδώς από τα Αυτοκρατορικά ταμεία.

    Οι προαναφερθείσες συνθήκες, είχαν ως αποτέλεσμα, από το 306 μ.Χ. που  έγινε αυτοκράτορας ο Μέγας Κωνταντίνος Α' , μέχρι το 1453 ημερομηνία πτώσης της Αυτοκρατορίας με τελευταίο Αυτοκράτορα τον Κωνσταντίνο ΙΑ' Παλαιολόγο, η ζωή της Αυτοκρατορίας να έχει διάρκεια 1147 έτη και συνολικά 92 Αυτοκράτορες. Ήρθε η παρακμή και η πτώση, γιατί υποβαθμίστηκαν οι ποιοτικές συνιστώσες του ομόδοξου, ομόγλωσσου, ομότροπου.
    Ερχόμαστε στα νεότερα χρόνια, σύμφωνα με τον κατάλογο της βικιπαίδειας, από το 1822 έως σήμερα 2021, δηλαδή σε διάστημα 199 χρόνων, έχουμε 98 Πρωθυπουργούς-Κυβερνήτες. Είναι το μετρήσιμο αποτέλεσμα της προσκόλλησης των ηγεσιών στην ιδιεολογική-κοινωνική-πολιτική-πολιτειακή Δύση του διαφωτισμού-καθολικισμού-προτεσταντισμού, που υπαγόρευε έναν ανορθόδοξο τρόπο διακυβέρνησης, προσδένοντας την εκκλησία στο άρμα της πολιτείας, κατασπαταλώντας την βακούφικη περιουσίας της σε δήθεν κρατικά έργα ανόρθωσης. Αλλοιώνοντας το ελληνορθόδοξο «ομότροπον», προβάλλοντας το διαφωτιστικό δυτικοτραφές «ομότροπου» της παρικμασμένης πνευματικά δύσης, που ξέρει να φτιάχνει μόνο τεχνολογικά επιτεύγματα ως «καθρεπτάκια σε ιθαγενείς», ώστε να θαμπωνόμαστε και να προσδενόμαστε μαζί της,

       Μας δίνεται ευκαιρία, μέσω του εορτασμού των 200 χρόνων από την επανάσταση του '21 να προβάλλουμε όχι μονάχα την συγκεκριμένη μοναδική ιστορική περίοδο, αλλά ταυτόχρονα την ιστορική συνέχεια και το άφθαστο μεγαλείο της πολιτισμικής κληρονομιάς.