ΨΩΜΙ
«Ἔλεγα σέ κάποιον, πού εἶναι σήμερα εἰκοσιπέντε χρόνων [1976], τό θέμα τῆς πείνας.Καί μοῦ λέει: «Δέν μπορῶ νά καταλάβω πῶς εἶναι δυνατόν νά πεινάσουν οἱ ἄνθρωποι. Δηλαδή, πῶς εἶναι δυνατόν νά μήν ὑπάρχουν τρόφιμα;»! Πῶς εἶναι δυνατόν, ἔ; Πιστέψτε με, ἐκεῖνοι πού βρίσκονται πολύ κοντά μου καί μπορῶ νά τρώγω μαζί τους καί αὐτοί μαζί μου, μά, σχεδόν κάθε μέρα, γιατί πάντα ἔχω μπροστά μου τήν εἰκόνα τῆς πείνας, θά τούς ἀναφέρω: «Προσέξτε, σήμερα τρῶμε, αὔριο μπορεῖ νά μήν ἔχομε νά φᾶμε!». Αὐτό τό πρᾶγμα τό κάνουμε στά παιδιά μας; Φοβᾶμαι, ὄχι. Μέ πιάνει πόνος ψυχῆς, ὅταν βλέπω μπροστά στούς γονεῖς των νά τρώγουν λίγο, γιατί εἶναι χορτᾶτα τά παιδιά, καί τό ὑπόλοιπο στό πιάτο νά πετιέται στά σκουπίδια! Ἤ νά ὑπάρχει ἐκλεκτικότητα στά φαγητά: «Αὐτό μ’ ἀρέσει, ἐκεῖνο δέν μ’ ἀρέσει, καί ἅμα δέν μ’ ἀρέσει αὐτό, ἡ μαμά εἶναι ὑποχρεωμένη νά μοῦ κάνει κάτι ἄλλο»! Δέν εἶναι σωστά πράγματα αὐτά, ἀγαπητοί μου. Οἱ μεγάλοι φταῖνε γιά τή γενεά πού ἔχει ἔλθει καί εἶναι τόσο ἀπαιτητική καί θά γίνει τελικά ἡ αἰτία νά ξαναγυρίσει ἡ πεῖνα!
Γιατί καί ἡ γενεά αὐτή, πού δέν πείνασε καί δέν ξέρει οὔτε στό ὄνειρό της τί σημαίνει πεῖνα, πρέπει καί αὐτή νά δοκιμάσει τήν πεῖνα, γιά νά μάθει, ἐκ πείρας πλέον, τί σημαίνει ὅτι ὁ Θεός αἴρει τά ἀγαθά Του, ὅταν οἱ ἄνθρωποι σπάταλα τά σκορποῦν! Πρέπει νά ἀντιληφθοῦμε ὅτι τά ὑλικά ἀγαθά πάνω στή γῆ δέν εἶναι ἄφθονα καί ὅτι δύνανται κάποια μέρα νά ἐξαντληθοῦν πολύ γρηγορότερα ἀπό ὅ,τι θά περιμέναμε, ἤ ἀκόμη ἡ γῆ νά ἀποδώσει ὅ,τι ἀκριβῶς ἔχομε ἀνάγκη!».
Γιατί καί ἡ γενεά αὐτή, πού δέν πείνασε καί δέν ξέρει οὔτε στό ὄνειρό της τί σημαίνει πεῖνα, πρέπει καί αὐτή νά δοκιμάσει τήν πεῖνα, γιά νά μάθει, ἐκ πείρας πλέον, τί σημαίνει ὅτι ὁ Θεός αἴρει τά ἀγαθά Του, ὅταν οἱ ἄνθρωποι σπάταλα τά σκορποῦν! Πρέπει νά ἀντιληφθοῦμε ὅτι τά ὑλικά ἀγαθά πάνω στή γῆ δέν εἶναι ἄφθονα καί ὅτι δύνανται κάποια μέρα νά ἐξαντληθοῦν πολύ γρηγορότερα ἀπό ὅ,τι θά περιμέναμε, ἤ ἀκόμη ἡ γῆ νά ἀποδώσει ὅ,τι ἀκριβῶς ἔχομε ἀνάγκη!».
(Περί παθῶν, ὁμιλία 17η)
ΠΑΙΔΕΙΑ
«Πρέπει νά γίνουμε καλλιεργημένοι ἄνθρωποι. Ἄν ἔχω ἕνα παράπονο ἀπό τόν ἑαυτό μου καί ἄν ἔχω ἕνα παράπονο ἀπό σᾶς εἶναι τοῦτο, ὅτι παρά τήν ἴσως ἐπαρκῆ πνευματική τροφή ἤ τήν ἐπαρκῆ τροφή πού μποροῦμε νά βροῦμε στήν ἐποχή μας, στά βιβλία, πού ὑπάρχουν τόσες ἐκδόσεις, μένουμε οἱ ἴδιοι καί οἱ ἴδιοι. Δέν καλλιεργούμεθα. Καί κάνω, λοιπόν, μία ἔκκληση στήν ἀγάπη σας, καί ἐγώ καί ἐσεῖς, ὅλοι μαζί νά καλλιεργούμεθα. Καί μήν ξεχνᾶμε ὅτι ὁ καλλιεργημένος ἄνθρωπος εἶναι ἐκεῖνος πού γίνεται τό ἔδαφος προσγειώσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τῆς Θείας Χάριτος. Μόνο σέ αὐτό τό ἔδαφος φυτρώνει καί ἀναπτύσσεται ἡ ἀγάπη καί ὅλα τά χαρίσματα. Λοιπόν, ἄς φροντίσομε νά γίνομε καλλιεργημένοι ἄνθρωποι».
(Σειράχ, ὁμιλία 95η)
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
«Ἐσεῖς συλλάβατε τί θά πεῖ ἐλευθερία; Ὅλα μου τά χρόνια μελετῶ τό θέμα, ἀπό ἔφηβος, ἀγαπητοί μου, μελετῶ τό θέμα τῆς ἐλευθερίας. Δέν τό ἔχω πιάσει ἀκόμα! [ἡ ὁμιλία ἔγινε τό 1990]».
(Σειρά Β’, ὁμιλία 239η, α’)«Ὁ Θεός πάντα δίνει μιά ἐλευθερία 99% καί 1% ἕναν περιορισμό, πού διαφυλάσσει καί διασώζει τήν ἐλευθερία. Ὅταν ἀφεθεῖ τελείως ἐλεύθερος ὁ ἀνθρωπος θά καταστραφεῖ».
(Δευτερονόμιο, ὁμιλία 26η)