ΚΥΡΙΑΚΗ ΙϚ΄ ΛΟΥΚΑ (ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ) : ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ - ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ - ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

ΑΓΙΟΣ ΡΗΓΙΝΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΚΟΠΕΛΟΥ ΑΝΕΨΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΧΙΛΛΙΟΥ

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΠΡΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΝ Β' (γ' 10-15)

Σὺ δὲ παρηκολούθηκάς μου τῇ διδασκαλίᾳ, τῇ ἀγωγῇ, τῇ προθέσει, τῇ πίστει, τῇ μακροθυμίᾳ, τῇ ἀγάπῃ, τῇ ὑπομονῇ, ¹¹ τοῖς διωγμοῖς, τοῖς παθήμασιν, οἷά μοι ἐγένοντο ἐν Ἀντιοχείᾳ, ἐν Ἰκονίῳ, ἐν Λύστροις, οἵους διωγμοὺς ὑπήνεγκα! καὶ ἐκ πάντων με ἐρρύσατο ὁ Κύριος. ¹² καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται· ¹³ πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι. ¹⁴ σὺ δὲ μένε ἐν οἷς ἔμαθες καὶ ἐπιστώθης, εἰδὼς παρὰ τίνος ἔμαθες, ¹⁵ καὶ ὅτι ἀπὸ βρέφους τὰ ἱερὰ γράμματα οἶδας, τὰ δυνάμενά σε σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.  

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ : ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ - ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ - ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ - ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΑΝΑΦΕΡΟΜΕΝΟ ΣΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΤΗΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ  ΧΑΝΑΝΑΙΑ

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β' (στ' 16-18, ζ 1-1)

¹⁶ Τίς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων; ὑμεῖς γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός. ¹⁷ διὸ ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς, ¹⁸ καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα καὶ ὑμεῖς ἔσεσθέ μοι εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, λέγει Κύριος παντοκράτωρ.  

¹ Ταύτας οὖν ἔχοντες τὰς ἐπαγγελίας, ἀγαπητοί, καθαρίσωμεν ἑαυτοὺς ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ. 

 

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ

 Έλεγε πριν από πολλά χρόνια ο Γέροντας Αθανάσιος σε κατ' ιδίαν συζητήσεις : «θα έρθει ο καιρός που όσοι είσαστε εκπαιδευτικοί δεν θα αντέχετε από αυτά που θα γίνονται στις τάξεις και στα σχολεία και από αυτά που θα σας υποχρεώνουν να διδάσκετε». 

Επίσης έλεγε σε ομιλίες του : «πολύ φοβούμαι πως εσείς που με ακούτε τώρα είστε η τελευταία κατηχούμενη γενιά».

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΣΤ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ : ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ - ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ - ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

 

 

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

 ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β'  (στ' 1-10)

Συνεργοῦντες δὲ καὶ παρακαλοῦμεν μὴ εἰς κενὸν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ δέξασθαι ὑμᾶς· ² - λέγει γάρ· καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καὶ ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι· ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας - ³ μηδεμίαν ἐν μηδενὶ διδόντες προσκοπήν, ἵνα μὴ μωμηθῇ ἡ διακονία, ⁴ ἀλλ’ ἐν παντὶ συνιστῶντες ἑαυτοὺς ὡς Θεοῦ διάκονοι, ἐν ὑπομονῇ πολλῇ, ἐν θλίψεσιν, ἐν ἀνάγκαις, ἐν στενοχωρίαις, ⁵ ἐν πληγαῖς, ἐν φυλακαῖς, ἐν ἀκαταστασίαις, ἐν κόποις, ἐν ἀγρυπνίαις, ἐν νηστείαις, ⁶ ἐν ἁγνότητι, ἐν γνώσει, ἐν μακροθυμίᾳ, ἐν χρηστότητι, ἐν Πνεύματι ἁγίῳ, ἐν ἀγάπῃ ἀνυποκρίτῳ, ⁷ ἐν λόγῳ ἀληθείας, ἐν δυνάμει Θεοῦ, διὰ τῶν ὅπλων τῆς δικαιοσύνης τῶν δεξιῶν καὶ ἀριστερῶν, ⁸ διὰ δόξης καὶ ἀτιμίας, διὰ δυσφημίας καὶ εὐφημίας, ὡς πλάνοι καὶ ἀληθεῖς, ⁹ ὡς ἀγνοούμενοι καὶ ἐπιγινωσκόμενοι, ὡς ἀποθνήσκοντες καὶ ἰδοὺ ζῶμεν, ὡς παιδευόμενοι καὶ μὴ θανατούμενοι, ¹⁰ ὡς λυπούμενοι ἀεὶ δὲ χαίροντες, ὡς πτωχοὶ, πολλοὺς δὲ πλουτίζοντες, ὡς μηδὲν ἔχοντες καὶ πάντα κατέχοντες. 

 

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ : «ΟΤΑΝ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΝΟΜΟΥΣ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΓΙΝΕΙ ΑΠΜΕΛΟΣ ΣΟΔΟΜΩΝ

 

ΟΙΤΙΝΕΣ ΜΕΤΗΛΛΑΞΑΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑΝ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΝ ΤΩ ΨΕΥΔΕΙ : ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ 1,23-25

²³ καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν.²⁴ Διὸ καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν εἰς ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τὰ σώματα αὐτῶν ἐν αὑτοῖς,²⁵ οἵτινες μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει, καὶ ἐσεβάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα, ὅς ἐστιν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.

 

    Γράφει ὁ Οἰκουμένιος μετήλαξαν, (εἶναι ἐκεῖνο πού σᾶς εἶπα δέν ἀλλάζω τή λέξη, μετήλλαξαν, μεταλλάσσω, θά πεῖ σοῦ δίνω καί μοῦ δίνεις. Δίνω τό παλιό μου αὐτοκίνητο καί παίρνω ἕνα καινούριο, ἤ τό αὐτοκίνητό μου καί παίρνω τό δικό σου αὐτοκίνητο, αὐτό λέγεται μεταλλάσσω καί μεταλλαγή) λέγει λοιπόν ὁ Οἰκουμένιος : «μετήλλαξαν ἔχοντες γάρ ἐκ φύσεως μεῖξιν νόμιμον (ἐκ φύσεως τί ὑπάρχει; ἡ νόμιμος μεῖξις, ὁ γάμος) μετήλλαξαν αὐτήν εἰς τήν παρά φύσιν», τήν ἀντάλλαξαν, νά τό πῶ ἔτσι (μετήλλαξαν) σέ μία κατάσταση παρά φύσιν. Εἶναι χαρακτηριστικό ἡ χρῆσις τῆς λέξεως μετήλλαξαν. Προσέξτε, ὅπου οἱ μέν ἄνθρωποι -μᾶς τὄπε λίγο πιό πάνω ὁ Ἀπ. Παῦλος- μετήλλαξαν τήν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ καί τώρα ἐπιτρέπει ὁ Θεός νά ἀλλάξουν τήν λειτουργικότητα τῆς φύσεως σέ πράξεις ἀφύσικες. Θά τό ἐξηγήσω πιό πολύ. Οἱ ἄνθρωποι μετήλλαξαν τήν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ, τή γνώση τοῦ Θεοῦ μέ τήν εἰδωλολατρεία καί τώρα ἐπιτρέπει ὁ Θεός νά γίνει αὐτή ἡ μεταλλαγή ἀνάμεσα στή σωστή λειτουργικότητα τῆς φύσεως, μέ ἀφύσικες μέ παρά φύσιν καταστάσεις. Ὅπως λέγει ἕνα ρητόν, ἄς τό ποῦμε, ὅτι «ἐν ἄλλοις μέν πταίομεν, ἐν ἄλλοις τιμωρούμεθα». Ἄφησαν τόν ἀληθινό Θεό, ἄφησαν τή γνώση τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καί αὐτό εἶναι πολύ χαρακτηριστικό τό μετήλλαξαν, καί πῆραν τό ἄλλο. Τί πῆραν; ἕνα ὑποκατάστατο τῆς φύσεως. Διότι ἡ φύσις εἶναι ἄλλο πρᾶγμα καί τό παρά φύσιν εἶναι ἄλλο πρᾶγμα. Ἀλλά καί τό χειρότερο ὅταν οἱ ἄνθρωποι, ἐδῶ εἶναι τώρα τό καταπληκτικό, βαφτίζουν, ὀνοματίζουν τό παρά φύσιν καί τό λέγουν κατά φύσιν. Αὐτό δά εἶναι μία ἀκόμη καί διανοητική διαστροφή. Εἶναι ... κι αὐτό ἔχει ἡ ἐποχή μας.

ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΥΔΟΚΟΥΣΙ ΤΟΙΣ ΠΡΑΣΣΟΥΣΙ (ΑΛΛΑ ΕΠΙΔΟΚΙΜΑΖΟΥΝ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΤΑ ΠΡΑΤΤΟΥΝ) : ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

     Προς Ρωμαίους 1,23-32

²³ καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν. ²⁴ Διὸ καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν εἰς ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τὰ σώματα αὐτῶν ἐν αὑτοῖς, ²⁵ οἵτινες μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει, καὶ ἐσεβάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα, ὅς ἐστιν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν. ²⁶ Διὰ τοῦτο παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς πάθη ἀτιμίας. αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν, ²⁷ ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἣν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες.²⁸ Καὶ καθὼς οὐκ ἐδοκίμασαν τὸν Θεὸν ἔχειν ἐν ἐπιγνώσει, παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν, ποιεῖν τὰ μὴ καθήκοντα,²⁹ πεπληρωμένους πάσῃ ἀδικίᾳ πορνείᾳ πονηρίᾳ πλεονεξίᾳ κακίᾳ, μεστοὺς φθόνου φόνου ἔριδος δόλου κακοηθείας,³⁰ ψιθυριστάς, καταλάλους, θεοστυγεῖς, ὑβριστάς, ὑπερηφάνους, ἀλαζόνας, ἐφευρετὰς κακῶν, γονεῦσιν ἀπειθεῖς,³¹ ἀσυνέτους, ἀσυνθέτους, ἀστόργους, ἀσπόνδους, ἀνελεήμονας·³² οἵτινες τὸ δικαίωμα τοῦ Θεοῦ ἐπιγνόντες, ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες ἄξιοι θανάτου εἰσίν, οὐ μόνον αὐτὰ ποιοῦσιν, ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσι τοῖς πράσσουσι.

 

     Εἴμαστε ἀκόμη στό 1ο κεφάλαιο στόν 32ον στίχον τόν ὁποῖο ἀρχίσαμε νά ἀναλύουμε ἀλλά δέν ὁλοκληρώσαμε. Γράφει ὁ Παῦλος:οἵτινες τὸ δικαίωμα τοῦ Θεοῦ ἐπιγνόντες, ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντες ἄξιοι θανάτου εἰσίν, οὐ μόνον αὐτὰ ποιοῦσιν, ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσι τοῖς πράσσουσι. Ἐδῶ ἀφοῦ προηγουμένως ἀνεφέρθη, τό εἴδαμε προηγούμενες φορές καί σέ κεῖνον τόν μακρύ κατάλογο τοῦ ἤθους τοῦ ἀρχαίου κόσμου, λέγει ὅτι τό δικαίωμα τοῦ Θεοῦ γνωρίζουν οἱ ἄνθρωποι, ὅμως ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι τά πράττουν εἶναι ἄξιοι θανάτου. Κι ὄχι μόνον αὐτά τά πράττουν ἀλλά εἶναι καί ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι συνευδοκοῦν τοῖς πράσσουσιν. Δηλαδή συμφωνοῦν μ’ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι πράττουν αὐτά.   Μία κοινωνία ἡ ὁποία τελικά ἀποδέχεται τόν αὐτουργόν, δέν πάει καλά αὐτή ἡ κοινωνία καί μάλιστα ἄν θέλετε ἔχει βαρύτερον θά λέγαμε ἐπιτίμιον ὅπως λέγει ἐδῶ ὁ ἱερός Χρυσόστομος, ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος θά τύχαινε νά εἶναι συνευδοκῶν, δηλ. νά συμφωνεῖ μ’ ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος ἔκανε κάτι κακό. Λέγει μάλιστα ὁ ἱερός Χρυσόστομος, «τοῦ πλημμελοῦντος ὁ τήν ἁμαρτίαν ἐπαινῶν χαλεπώτερος πολύ», ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος, λέγει, ἐπαινεῖ τήν ἁμαρτίαν εἶναι χειρότερος ἀπό κεῖνον ὁ ὁποῖος πλημμελεῖ, πού κάνει τό ἁμαρτημα.

ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ : ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ : ΟΜΙΛΙΑ 10η

 

Αρχαίο Κείμενο 1,21-23

²¹ διότι γνόντες τὸν Θεὸν οὐχ ὡς Θεὸν ἐδόξασαν ἢ εὐχαρίστησαν, ἀλλ’ ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν, καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία· 

²² φάσκοντες εἶναι σοφοὶ ἐμωράνθησαν,

²³ καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν.

 

 Ὁ Θεός ἀποκαλύπτεται διά τῶν Κτισμάτων του. Συνεπῶς ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀναπολόγητος ἄν ἔχη ἀγνωσία Θεοῦ.Καί τοῦτο διότι δέν ἐδόξασαν οὔτε εὐχαρίστησαν τόν Θεόν πρεπόντως.Ἡ σοφία τοῦ κόσμου τούτου ἐμωράνθη. Ἡ ἐξομοίωσις τοῦ Θεοῦ μέ ἀνθρώπινη φθαρτή φύσι καί ἄλογα ζῶα. 1,21-23  8-10-1996

 

 

ΠΗΓΗ : arnion.gr

ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ : ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ : ΟΜΙΛΙΑ 11η

 

Αρχαίο κείμενο 1,23-25

²³ καὶ ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν.

²⁴ Διὸ καὶ παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς ἐν ταῖς ἐπιθυμίαις τῶν καρδιῶν αὐτῶν εἰς ἀκαθαρσίαν τοῦ ἀτιμάζεσθαι τὰ σώματα αὐτῶν ἐν αὑτοῖς,

²⁵ οἵτινες μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει, καὶ ἐσεβάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα, ὅς ἐστιν εὐλογητὸς εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.

 

Τά πάντα ἐλατρεύοντο, ἐκτός τοῦ ζῶντος ἀληθινοῦ Θεοῦ.Ἡ εἰδωλολατρεία πρό Χριστοῦ, μετά Χριστόν, στά ἔσχατα. «Τό θηρίον ὅ εἶδες, ἦν καί οὐκ ἔστι καί μέλλει ἀναβαίνειν ἐκ τῆς ἀβύσσου»(Ἀποκ.17, 8). Γι᾿ αὐτό ὁ Θεός παρέδωκεν τούς εἰδωλολάτρας στά χέρια τῶν ἐπιθυμιῶν τῆς καρδίας των καί στήν ἀτίμωσι τῶν σωμάτων τους. 1,23-25  15-12-1996

 

ΠΗΓΗ : arnion.gr

ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ : ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ : ΟΜΙΛΙΑ 12η

 

Αρχαίο κείμενο 1,26-27

²⁶ Διὰ τοῦτο παρέδωκεν αὐτοὺς ὁ Θεὸς εἰς πάθη ἀτιμίας. αἵ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν,

²⁷ ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἣν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες.

 

Ἐπειδή ὁ ἀρχαῖος Κόσμος μετήλλαξε τήν γνῶσιν τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καί ἐλάτρευσε τήν Κτίσιν, γιαυτό ὁ Θεός ἐπέτρεψε νά μεταλλάξουν οἱ ἄνθρωποι τήν φύσιν μέ τήν παρά φύσιν. Τά πάθη τῆς ἀτιμίας. Ἡ ὁμοφυλοφιλία καί στούς ἄνδρες καί στίς γυναῖκες. 1,26-27  12-1-1997

 

 

ΠΗΓΗ : arnion.gr

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΛΑΡΙΣΗΣ Κ.ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΣΤΗ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΤΡΙΚΚΗΣ ΠΥΛΗΣ ΓΑΡΔΙΚΙΟΥ ΜΕ ΘΕΜΑ ΣΥΝΕΥΔ...

Η ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΩΝ ΕΜΦΥΛΩΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΩΝ - ΠΡΟΣ ΕΝΑΝ Α-ΦΥΛΟ ΚΟΣΜΟ (ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΤΟΥ 2017)

 

- ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟ-ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΙ ΚΑΘΟΔΗΓΗΤΕΣ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΟΝΤΕΛΟΥ - Α-ΦΥΛΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ. ΤΙ ΠΡΕΣΒΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΚΑΤΑΛΗΞΟΥΝ ;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥΣ : ΕΔΩ


- ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΟΙΑ ΗΛΙΚΙΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΠΙΤΕΥΧΘΕΙ Η  ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΤΩΝ ΕΜΦΥΛΩΝ ΤΑΥΤΟΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΩΝ ;

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥΣ : ΕΔΩ


     

       Η σημερινή ανάδειξη ζητημάτων που αφορούν  την “έμφυλη ταυτότητα” ή τον προσδιορισμό του φύλου, απασχόλησαν την ορθόδοξη πατερική σκέψη ήδη από τον 4ο αιώνα μ.Χ.
          Ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων (313-386 μ.Χ.) αναφέρει : “αθάνατος εστί η ψυχή και όμοιαι πάσαι αι ψυχαί εισίν ανδρών τε και γυναικών τα γαρ μέλη του σώματος διακέκριται μόνον”. Και ερμηνεύει ο γέροντας Αθανάσιος Μυτιληναίος το χωρίο αυτό λέγοντας ότι “δεν υπάρχει γυναικεία και ανδρική ψυχή. Και του ανδρός και της γυναικός η ψυχή είναι μια, δεν υπάρχουν διαφορές γιατί η ψυχή δεν έχει φύλο. Μόνο τα μέλη του σώματος διακρίνονται σε ανδρικά και γυναικεία. Ανάλογα με την κατασκευή του, αν είναι άνδρας ή γυναίκα επιδρά επί της ψυχής, για να εμφανισθεί αυτό που λέμε γυναικεία ψυχολογία ή ανδρική ψυχολογία. Στην πραγματικότητα η ψυχή είναι μια, δεν διακρίνεται σε φύλο, αλλά τα χαρακτηριστικά του σώματος τρόπον τινά χρωματίζουν την ψυχή ή ακριβέστερα την συμπεριφορά της” (Χριστιανική Ανθρωπολογία , ομιλία 24η).


       Τα εντελώς αντίθετα υποστηρίζει η δυτική  σκέψη, εμπνεόμενη από τις αρχές του διαφωτισμού, καθώς απομακρύνθηκε από την ορθόδοξη πατερική παράδοση και ερμηνεία της Αγίας Γραφής. Επινόησε ένα θεωρητικο-φιλοσοφικό κατασκεύασμα για να δικαιολογήσει και νομιμοποιήσει την διολίσθηση του γεννετήσιου ενστίκτου σε παραφύσιν εκτροπές. Οι θεωρίες αυτές πρωτοεμφανίστηκαν στις αγγλοσαξονικές χώρες, την Γαλλία και τις ΗΠΑ αρχικώς και επεκτάθηκαν σε παγκόσμια κλίμακα. Στηρίζονται σε κοινωνιολογικές, ιστορικές, πολιτιστικές αιτιάσεις οι οποίες απέχουν αφενός από το να μεταστοιχειωθούν σε επιστημονικές αλήθειες, αφετέρου έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με την αλήθεια της Αγίας Γραφής και της πατερικής ερμηνείας της,  « καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, κατ᾿ εἰκόνα Θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς (Γεν. 1,27) 
    
    Οι θεωρίες αυτές διατυπώνουν την άποψη ότι το φύλο είναι αιτία καταπίεσης ανδρών και γυναικών καθώς και ανασταλτικός παράγοντας για την ολοκλήρωση της ανθρώπινης προσωπικότητας.
     Ταυτοποιούν το φύλο σε “βιολογικό φύλο” (sex) ως φυσικός όρος με βάση τη διαφορά στα γεννητικά όργανα και τις διαδικασίες αναπαραγωγής και στο “κοινωνικό φύλο” (gender) ως κοινωνική κατηγοριοποίηση “ανδρας” “γυναίκα”. Θεωρούν ότι το βιολογικό φύλο αποτελεί παράγοντα για την ανδρική κυριαρχία στις γυναίκες και ταυτόχρονα γίνεται αίτιο της εμπέδωσης της γυναικείας υποτέλειας και ότι είναι όρος κοινωνικά προσδιορισμένος άρα ευμετάβλητος.
    Υποστηρίζουν ότι βιολογικό και κοινωνικό φύλο δεν συνδέονται μεταξύ τους, άρα είναι αναγκαία η αποσύνδεσή τους. Το κοινωνικό φύλο προηγείται και κατασκευάζει το βιολογικό. Η κοινωνία κατασκευάζει τις φυσικές κατηγορίες “άνδρας - “γυναίκα” με βάση την ανατομία.
    Προτείνουν το ξεπέρασμα του δίπολου έμφυλου συστήματος ανδρας-γυναίκα στη δυνατότητα μιας ρευστής πολλαπλότητας των κοινωνικών φύλων.
    Θεωρούν ότι το φύλο δεν είναι ουσία, αλλά ενέργεια-ενέργημα, όπου μέσα από ενεργήματα, χειρονομίες, κινήσεις και με τη διαδικασία της επανάληψης παράγει μια έμφυλη ταυτότητα, η οποία περιορίζεται από κοινωνικο-πολιτισμικές κανονικότητες.
    Επιπλέον θεωρούν ότι δεν υπάρχει διάκριση μεταξύ βιολογικού και κοινωνικού φύλου. Το κοινωνικό φύλο είναι ανεξάρτητο του βιολογικού με συνέπεια ο άνδρας και ο ανδρισμός να μπορούν να δηλωθούν τόσο σε ένα αρσενικό σώμα όσο και στο θηλυκό και το αντίθετο δηλαδή η θηλυκότητα να δηλωθεί τόσο σε ένα αρσενικό σώμα όσο και σε ένα θηλυκό.
    Υποστηρίζουν την αποδόμηση των ιεραρχικών αντιθέσεων άνδρας-γυναίκα, ανδρισμός-θηλυκότητα,γιατί κάθε έμφυλη διχοτόμηση αποτελεί κοινωνική κατασκευή και ως κοινωνική κατασκευή μεταβάλλεται ανάλογα με τους τόπος και τις ιστορικές εποχές. Συνεπώς υπεισέρχεται ο υποκειμενισμός στην έννοια της έμφυλης ταυτότητας. Θα πρέπει να γίνει υπέρβαση των έμφυλων κριτηρίων σε πιο ρευστές ταυτότητες, από τη στιγμή που οι έμφυλες ταυτότητες δημιουργούνται ιστορικά, άρα είναι ανοιχτές σε αλλαγές.
    Καταλήγουν να υποστηρίζουν ότι το φύλο δεν υπάρχει δεν προϋπάρχει, αν δεν το συγκροτήσουμε εμείς στην καθημερινή ζωή σύμφωνα με τις επιθυμίες και τις ενεργητικές παρεμβάσεις μας. Το φύλο απεγκλωβίζεται από την οριοθέτηση άνδρες-γυναίκες και δεν αναφέρεται πλέον σε διακριτές έμφυλες κατηγορίες.
     Περνάμε έτσι σε έναν ά-φυλο κόσμο που ξεπερνά τον έμφυλο διαχωρισμό υπέρ της έννοιας άνθρωπος, σε έναν κόσμο όπου θα θεωρούμαστε άνθρωποι χωρίς έμφυλες ταυτότητες και που θα συμμετέχουμε πλήρως στην εξέλιξη της υποκειμενικότητάς μας.
    Τέλος χαρακτηρίζουν ως αναχρονιστικές τις έμφυλες και άλλες στερεότυπες προκαταλήψεις  και επικαλούνται το σημαντικό ρόλο της εκπαίδευσης ως μέσου προκειμένου να αποτραπούν αυτά τα στερεότυπα και προκαταλήψεις.

      Είπε κάποτε ο Μέγας Αντώνιος ότι ήλθε η εποχή που θα βλέπουν αυτοί που είναι άφρονες εκείνους που σωφρονούν και θα τους θεωρούν σαν παράφρονες, μη μπορώντας να διακρίνουν ότι στην πραγματικότητα άφρονες και παράφρονες είναι αυτοί οι ίδιοι.

       Οι αρχαίοι πρόγονοί μας κατάλαβαν πολύ νωρίς και το έδειξαν στο μεγάλο σχολείο τους, στο θέατρο, στις τραγωδίες, ότι όταν ο άνθρωπος ξεφύγει από τα όριά του κινείται στο χώρο της ύβρεως, γίνεται άφρονας και αμέσως έρχεται η τιμωρία του, η νέμεσις. Ο άγιος Παϊσιος μιλούσε για τους πνευματικούς νόμους, τα θεόσταλτα όρια  μέσα στα οποία οφείλει να ζει ο κάθε άνθρωπος. Αν τους παραβεί τότε έρχεται η παιδαγωγική τιμωρία του Αγίου Τριαδικού Θεού, για να δώσει την ευκαιρία στον άνθρωπο να μετανοήσει και να ξαναγυρίσει στα όριά του. Αν εμμένει και παγιωθεί τότε έρχεται η καταδικαστική  τιμωρία. Ο Άγιος Τριαδικός Θεός είναι Θεός αγάπης αλλά και δικαιοσύνης.   

        Η σύγχρονη εποχή είναι μια εποχή που καταργεί κάθε όριο. Μετά την κατάργηση των εθνικών συνόρων, των εθνικών νομισμάτων και οικονομιών, την καθιέρωση παγκόσμιων εορτών, την κατάργηση των εθνικών συνειδήσεων και ιστοριών, την υποβάθμιση των θρησκευμάτων και την ένωσή τους σε μια υπερθρησκεία μέσω του οικουμενισμού, εμφανίζεται τώρα και η κατάργηση των φύλων και των έμφυλων στερεοτύπων. 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ : ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ - ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ - ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

 

 

Την Κυριακή μετά την εορτή της Υπαπαντής με απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, ορίσθηκε να τιμάται η μνήμη των αγίων μητέρων των Τριών Ιεραρχών, Εμμελείας, Νόννας και Ανθούσης.

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΠΡΟΣ ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ Β' (δ' 6-15) 

Οτι ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ. ⁷ Ἔχομεν δὲ τὸν θησαυρὸν τοῦτον ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσιν, ἵνα ἡ ὑπερβολὴ τῆς δυνάμεως ᾖ τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐξ ἡμῶν, ⁸ ἐν παντὶ θλιβόμενοι ἀλλ’ οὐ στενοχωρούμενοι, ἀπορούμενοι ἀλλ’ οὐκ ἐξαπορούμενοι, ⁹ διωκόμενοι ἀλλ’ οὐκ ἐγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι ἀλλ’ οὐκ ἀπολλύμενοι, ¹⁰ πάντοτε τὴν νέκρωσιν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι περιφέροντες, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν φανερωθῇ. ¹¹ ἀεὶ γὰρ ἡμεῖς οἱ ζῶντες εἰς θάνατον παραδιδόμεθα διὰ Ἰησοῦν, ἵνα καὶ ἡ ζωὴ τοῦ Ἰησοῦ φανερωθῇ ἐν τῇ θνητῇ σαρκὶ ἡμῶν. ¹² ὥστε ὁ μὲν θάνατος ἐν ἡμῖν ἐνεργεῖται, ἡ δὲ ζωὴ ἐν ὑμῖν. ¹³ ἔχοντες δὲ τὸ αὐτὸ πνεῦμα τῆς πίστεως κατὰ τὸ γεγραμμένον, ἐπίστευσα, διὸ ἐλάλησα, καὶ ἡμεῖς πιστεύομεν, διὸ καὶ λαλοῦμεν, ¹⁴ εἰδότες ὅτι ὁ ἐγείρας τὸν Κύριον Ἰησοῦν καὶ ἡμᾶς διὰ Ἰησοῦ ἐγερεῖ καὶ παραστήσει σὺν ὑμῖν. ¹⁵ τὰ γὰρ πάντα δι’ ὑμᾶς, ἵνα ἡ χάρις πλεονάσασα διὰ τῶν πλειόνων τὴν εὐχαριστίαν περισσεύσῃ εἰς τὴν δόξαν τοῦ Θεοῦ. 

 

2 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ : Η ΥΠΑΠΑΝΤΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ (Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ) - ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ - ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

    
      Σαράντα ήμερες από την κατά σάρκα Γέννηση Του ο Χριστός προσφέρθηκε στον Ναό, σύμφωνα με τα καθιερωμένα από τον νόμο. Και επειδή εκεί στον Ναό του έγινε υποδοχή από πνευματοκίνητους ανθρώπους, και μάλιστα επειδή ο Συμεών τον πήρε στην αγκαλιά του, γι' αυτό και λέγεται Υπαπαντή Η λέξη προέρχεται από το ρήμα υπαντάω και σημαίνει έρχομαι σε συνάντηση κάποιου.

   Η Εκκλησία καθόρισε η μεγάλη αυτή Δεσποτικοθεομητορική εορτή, δηλ. εορτή, που είναι συγχρόνως και "δεσποτική" (του Χριστού) και "θεομητορική" (της Παναγίας), να εορτάζεται την 2α Φεβρουαρίου, γιατί αυτή η ημέρα είναι η τεσσαρακοστή από την 25η Δεκεμβρίου, πού εορτάζεται η Γέννηση του Χριστού κατά σάρκα. Με αυτόν τον τρόπο διαιρεί τον ετήσιο χρόνο με τους σταθμούς της θείας οικονομίας και τον ευλογεί. Ταυτόχρονα δίνει στον άνθρωπο την δυνατότητα να μυηθεί στο μεγάλο μυστήριο της ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού.

     Το περιστατικό της προσφοράς του Χριστού στον Ναό, κατά την τεσσαρακοστή ήμερα από την Γέννησή Του περιγράφεται μόνον από τον Ευαγγελιστή Λουκά (Λουκ. 2, 22-39)