ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
ΠΡΟΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ (ιε' 1-7)
Ὀφείλομεν δὲ ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν, καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν. 2 ἕκαστος ἡμῶν τῷ πλησίον ἀρεσκέτω εἰς τὸ ἀγαθὸν πρὸς οἰκοδομήν· 3 καὶ γὰρ ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτῷ ἤρεσεν, ἀλλὰ καθὼς γέγραπται· οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσον ἐπ’ ἐμέ. 4
ὅσα γὰρ προεγράφη, εἰς τὴν ἡμετέραν διδασκαλίαν προεγράφη, ἵνα διὰ τῆς
ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως τῶν γραφῶν τὴν ἐλπίδα ἔχωμεν. 5 ὁ δὲ Θεὸς τῆς ὑπομονῆς καὶ τῆς παρακλήσεως δῴη ὑμῖν τὸ αὐτὸ φρονεῖν ἐν ἀλλήλοις κατὰ Χριστὸν Ἰησοῦν, 6 ἵνα ὁμοθυμαδὸν ἐν ἑνὶ στόματι δοξάζητε τὸν Θεὸν καὶ πατέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. 7 διὸ προσλαμβάνεσθε ἀλλήλους, καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς προσελάβετο ἡμᾶς εἰς δόξαν Θεοῦ.
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ Π. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
Oφείλομεν δὲ ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ εἰς τὴν πίστιν καὶ εἰς τὴν ἀρετὴν νὰ
δεικνύωμεν ἀνοχὴν καὶ συμπάθειαν εἰς τὰς ἀδυναμίας τῶν ἀδυνάτων κατὰ τὴν
πίστιν καὶ νὰ μὴ πράττωμεν ἐκεῖνα, ποὺ ἀρέσκουν εἰς τὸν ἑαυτόν μας. 2 Ὁ καθένας μας δηλαδή, ἂς γίνεται ἀρεστὸς εἰς τὸν πλησίον του διὰ νὰ συντελῇ εἰς τὸ καλόν του καὶ τὸν οἰκοδομῇ εἰς τὴν ἀρετήν. 3
Διότι καὶ ὁ Χριστὸς δὲν ἀπέφυγεν ἐκεῖνα, ποὺ ἦσαν κοπιαστικὰ καὶ
δυσάρεστα εἰς τὸν ἑαυτόν του, οὔτε ἐπροτίμησε τὰ ἀναπαυτικὰ καὶ
τιμητικά, ἀλλὰ καθὼς ἀναφέρεται εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφήν: Αἱ ὕβρεις καὶ αἱ
βλασφημίαι ἐκείνων, ποὺ σὲ βλασφημοῦν, ὦ οὐράνιε Πάτερ, ἔπεσαν ἐπάνω
μου. 4 Καὶ σᾶς φέρω τὴν μαρτυρίαν αὐτὴν τῆς
Ἁγίας Γραφῆς, διότι ὅσα κατὰ τὸ παρελθὸν ἐγράφησαν ἀπὸ τοὺς θεοπνεύστους
ἄνδρας, ἐγράφησαν ἀπὸ προτήτερα διὰ τὴν ἰδικήν μας διδασκαλίαν, διὰ νὰ
κρατοῦμεν στερεὰ τὴν ἐλπίδα μὲ τὴν ὑπομονὴν καὶ τὴν παρηγορίαν καὶ
ἐνίσχυσιν, ποὺ δίδουν αἱ Γραφαί. 5 Ὁ Θεὸς
δέ, ὁ ὁποῖος χαρίζει εἰς ὅλους μας τὴν ὑπομονὴν καὶ τὴν παρηγορίαν, εἴθε
νὰ σᾶς δώσῃ νὰ ἔχετε ὅλοι μεταξύ σας τὰς αὐτὰς σκέψεις καὶ φρονήματα
καὶ νὰ διατηρῆσθε ἐν ὁμονοίᾳ σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, 6
διὰ νὰ δοξάζετε μὲ μίαν ψυχὴν καὶ μὲ ἕνα στόμα τὸν Ὕψιστον, ὁ ὁποῖος
εἶναι Θεὸς τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην του φύσιν
καὶ Πατὴρ αὐτοῦ κατὰ τὴν θείαν του φύσιν. 7
Διὰ νὰ κατορθώσετε δὲ ὡς ἕνας ἄνθρωπος ὅλοι σας καὶ μὲ μιὰ καρδία νὰ
δοξάζετε τὸν Θεόν, σᾶς συνιστῶ νὰ δέχεσθε μὲ ἀγάπην ὁ ἕνας τὸν ἄλλον,
καθὼς καὶ ὁ Χριστὸς προσέλαβε ὅλους σας καὶ σᾶς ἔκαμεν ἀγαπητοὺς καὶ
ἰδικούς του διὰ νὰ δοξάζεται ὁ Θεός.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ (θ' 27-35)
Καὶ παράγοντι ἐκεῖθεν τῷ Ἰησοῦ ἠκολούθησαν αὐτῷ δύο τυφλοὶ κράζοντες καὶ λέγοντες· Ἐλέησον ἡμᾶς, υἱὲ Δαυῒδ. 28
ἐλθόντι δὲ εἰς τὴν οἰκίαν προσῆλθον αὐτῷ οἱ τυφλοί, καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ
Ἰησοῦς· Πιστεύετε ὅτι δύναμαι τοῦτο ποιῆσαι; λέγουσιν αὐτῷ· Ναί, Κύριε. 29 τότε ἥψατο τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν λέγων· Κατὰ τὴν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν. 30 καὶ ἀνεῴχθησαν αὐτῶν οἱ ὀφθαλμοί· καὶ ἐνεβριμήσατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων· Ὁρᾶτε μηδεὶς γινωσκέτω. 31 οἱ δὲ ἐξελθόντες διεφήμισαν αὐτὸν ἐν ὅλῃ τῇ γῇ ἐκείνῃ. 32 Αὐτῶν δὲ ἐξερχομένων ἰδοὺ προσήνεγκαν αὐτῷ ἄνθρωπον κωφὸν δαιμονιζόμενον· 33 καὶ ἐκβληθέντος τοῦ δαιμονίου ἐλάλησεν ὁ κωφός. καὶ ἐθαύμασαν οἱ ὄχλοι λέγοντες, Οὐδέποτε ἐφάνη οὕτως ἐν τῷ Ἰσραήλ. 34 οἱ δὲ Φαρισαῖοι ἔλεγον· Ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμονίων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια. 35
Καὶ περιῆγεν ὁ Ἰησοῦς τὰς πόλεις πάσας καὶ τὰς κώμας, διδάσκων ἐν ταῖς
συναγωγαῖς αὐτῶν καὶ κηρύσσων τὸ εὐαγγέλιον τῆς βασιλείας καὶ θεραπεύων
πᾶσαν νόσον καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ.
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ Π. ΤΡΕΜΠΕΛΑ
Καὶ ἐνῷ ἐπροχώρει ἀπ’ ἐκεῖ ὁ Ἰησοῦς, τὸν ἠκολούθησαν δύο τυφλοί, οἱ
ὁποῖοι ἐφώναζαν δυνατὰ καὶ ἔλεγαν· Σπλαγχνίσου μας καὶ ἰάτρευσέ μας,
ἔνδοξε ἀπόγονε τοῦ Δαβίδ. 28 Ὅταν δὲ ἦλθεν
εἰς τὸ σπίτι, ἦλθαν πλησίον του οἱ τυφλοί, καὶ λέγει πρὸς αὐτοὺς ὁ
Ἰησοῦς· Πιστεύετε, ὅτι ἔχω τὴν δύναμιν νὰ κάνω αὐτὸ ποὺ ζητεῖτε; Λέγουν
εἰς αὐτὸν ἐκεῖνοι· Ναί, Κύριε. 29 Τότε ἤγγισε μὲ τὰ δάκτυλά του τὰ μάτια τους καὶ εἶπε· Σύμφωνα μὲ τὴν πίστιν σας ἄς γίνῃ εἰς σᾶς. 30
Καὶ ἤνοιξαν τὰ μάτια τους· καὶ μὲ αὐστηρότητα παρήγγειλεν εἰς αὐτοὺς ὁ
Ἰησοῦς καὶ τοὺς εἶπε· Προσέχετε, κανεὶς νὰ μὴ μάθῃ τὸ θαῦμα ποὺ σᾶς
ἔκαμα. 31 Αὐτοὶ ὅμως, ὅταν ἐβγῆκαν ἀπὸ τὸ σπίτι, διέδωκαν τὴν φήμην του ὡς θαυματουργοῦ καὶ Μεσαίου εἰς ὅλην τὴν χώραν ἐκείνην. 32
Ὅταν δὲ οἱ δύο αὐτοὶ ἔβγαιναν ἀπὸ τὸ σπίτι, ἰδοὺ ἔφεραν πρὸς τὸν Ἰησοῦν
ἄνθρωπον, ποὺ κατείχετο ἀπὸ δαιμόνιον καὶ ἦτο κωφὸς καὶ ἄλαλος. 33
Καὶ ἀφοῦ ἐξεδιώχθη τὸ δαιμόνιον, ὡμίλησεν ὁ κωφὸς καὶ ἐθαύμασαν τὰ
πλήθη τοῦ λαοῦ καὶ ἔλεγαν· Οὐδέποτε ἐφάνησαν τέτοια θαύματα εἰς τὸ ἔθνος
τοῦ Ἰσραήλ.Οὔτε ὅταν οἱ προφῆται καὶ οἱ λοιποὶ ἅγιοι ἄνδρες
ἐθαυματούργουν ἐν μέσῳ αὐτοῦ. 34 Οἱ Φαρισαῖοι ὅμως ἔλεγαν· Μὲ τὴν βοήθειαν καὶ συνέργειαν τοῦ ἀρχηγοῦ τῶν δαιμόνων βγάζει ἀπὸ τοὺς πάσχοντας τὰ δαιμόνια. 35
Καὶ περιήρχετο ὁ Ἰησοῦς ὅλας τὰς πόλεις καὶ τὰ χωρία, διδάσκων εἰς τὰς
συναγωγάς των καὶ κηρύττων τὸ χαρμόσυνον κήρυγμα τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ
καὶ θεραπεύων κάθε ἀσθένειαν καὶ ἀδιαθεσίαν μεταξὺ τοῦ λαοῦ.
ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ
Ἀσκήσεις πίστεως (β΄ ἔκδοσις) 11-8-2002
ΠΗΓΗ ΟΜΙΛΙΩΝ : arnion.gr