ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ ΛΑΡΙΣΗΣ & ΤΥΡΝΑΒΟΥ
Ο Νεόφυτος Πετρίδης, κατά τον Μ. Γεδεών Κωνσταντινοπουλίτης, κατ’ άλλους Αργυροκαστρίτης στην καταγωγή, σπούδασε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Το 1854 εκλέγεται Επίσκοπος Φαναριοφερσάλων, όπου παρέμεινε συνολικά 15 χρόνια. Το Μάρτιο του 1869 μετετέθη στην Ιερά Μητρόπολη Σερρών και μετά από 6ετή ποιμαντορία, στις 7 Αυγούστου 1875, εξελέγη Μητροπολίτης Λαρίσης, διαδεχθείς τον Ιωακείμ Κρουσουλούδη, μετέπειτα Οικουμενικό Πατριάρχη. Την Ιερά Μητρόπολη Λαρίσης εποίμανε ο Μητροπολίτης Νεόφυτος μέχρι τις 19 Σεπτεμβρίου του 1896.
Ο Μητροπολίτης Νεόφυτος ο οποίος εποίμανε την Ιερά Μητρόπολη Λαρίσης επί 21 και πλέον χρόνια ευτύχησε να δει την απελευθέρωση της πόλεως και να υποδεχθεί στη Λάρισα, στις 31 Αυγούστου 1881, τα Ελληνικά Στρατεύματα υπό τον Στρατηγό Σκαρλάτο Σούτσο, να τα ευλογήσει, να προστεί της ευχαριστηρίου Δοξολογίας στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Αχιλλίου και να αναρτήσει την Γαλανόλευκη στον Αγιο Αχίλλιο.
Μετά την κοίμησή του μεγάλο μέρος της περιουσίας του κληροδότησε στο Κουτλιμπάνειο Νοσοκομείο της πόλεως μας, το οποίο τον εχει κατατάξει στους μεγάλους ευεργέτες του. Αναπαύεται στο παλαιό Κοιμητήριο της Λαρίσης.
Ο Αμβρόσιος Κασσαράς, Καλύμνιος στην καταγωγή, σπούδασε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης, αποφοιτήσας το έτος 1869. Εισελθών στας τάξεις του Ιερού Κλήρου προσελήφθη το 1874 ως Πρωτοσύγκελλος του τότε Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης.
Το 1875 εξελέγη Επίσκοπος Ιερισσού και Αγίου Ορους, υπαγόμενος στον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης και το 1877 μετετέθη στην Επισκοπή Πλαταμώνος. Επειδή τότε το μεγαλύτερο τμήμα της Επαρχίας του παρέμενε υπό τουρκική δικαιοδοσία ηναγκάσθη ο Αμβρόσιος να καταφύγει στην Αθήνα, όπου ανέλαβε την διεύθυνση της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής. Το 1878 ηγήθηκε με τον Επίσκοπο Κίτρους Νικόλαο επαναστατικου αγώνος κατά των Τούρκων. Τον Ιανουάριο του 1900 ενσωματώθηκε και η Επισκοπή Πλαταμώνος στην Μητρόπολη Λαρίσης, λόγω προσαρτήσεως της Θεσσαλίας στην Ελλάδα.
Το 1900 εξελέγη Μητροπολίτης Λαρίσης, Πλαταμώνος και Φαρσάλων. Αναμίχθηκε στην διαμάχη της μεταφράσεως του Ευαγγελίου στη δημοτική και στα γεγονότα του κινήματος στο Γουδί και έχασε το θρόνο του το 1910. Έκτοτε απεσύρθη στο Συκούριο, όπου έζησε έως τον Απρίλιο του 1918, όπου και εκοιμήθη σε ηλικία 74 ετών και ενταφιάστηκε στον περίβολο του Ιερού Ναού Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Συκουρίου, όπου βρίσκεται και ο τάφος του έως σήμερον.
Ο Αρσένιος Αφεντούλης γεννήθηκε στο Μυριόφυτο της Θράκης. Εσπούδασε στην Εμπορική Σχολή και στη συνέχεια στην Θεολογική Σχολή της Χάλκης από την οποία απεφοίτησε αριστούχος το 1894. Χειροτονήθηκε διάκονος στην Χάλκη και στη συνέχεια διορίστηκε διδάσκαλος στην Σχολή, Ιεροκήρυξ στην Μητρόπολη Χαλκηδόνος,Αρχιδιάκονος, Πρωτοσύγκελλος και Βοηθός Επίσκοπος του Μητροπολίτου Εφέσου Ιωακείμ, υπό τον τίτλο του Επισκόπου Ειρηνουπόλεως από το 1901 έως το 1910.
Το 1910 προήχθη σε Μητροπολίτη Στρωμνίτσης και Τιβεριουπόλεως, λόγω όμως της συμμετοχής του στον ελληνοβουλγαρικό πόλεμο κατεδιώχθη υπό των Βουλγάρων και κατέφυγε στην Ελλάδα απ’ όπου και εξελέγη υπό της Ιεράς Συνόδου Μητροπολίτης Λαρίσης. Εξαιτίας της αναμίξεως του στα βενιζελικά στερήθηκε του θρόνου του για τέσσερα περίπου χρόνια, 1917- 1920, και αποκατασταθείς συνέχισε την διαποίμανση της Ιεράς Μητροπόλεώς του έως και του αιφνιδίου θανάτου του.
Εκοιμήθη το 1934 στις 26 Δεκεμβρίου σε ηλικία 63 ετών. Ο τάφος του ευρίσκεται στο παλαιό Κοιμητήριο της Λαρίσης.
Ο Δωρόθεος Κοτταράς γεννήθηκε στην Ύδρας το 1888. Σπούδασε Θεολογία και Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε τις σπουδές του στην Λειψία, όπου ειδικεύθηκε στο Διοικητικό, Κανονικό και Εκκλησιαστικό Δίκαιο.
Το 1910 χειροτονήθηκε διάκονος και το έτος 1922 εξελέγη Μητροπολίτης Κυθήρων, χειροτονηθείς Πρεσβύτερος στις 18 Δεκεμβρίου και Επίσκοπος στις 20 Δεκεμβρίου του ιδίου έτους. Αφού εποίμανε επί 12ετία την Ιερά Μητρόπολη Κυθήρων, μετετέθη στην Ιερά Μητρόπολη Λαρίσης και Πλαταμώνος τον Ιανουάριο του 1935, την οποία και εποίμανε μέχρι τον Μάρτιο του 1956, ότε εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος, διαδεχθείς τον Σπυρίδωνα Βλάχο.
Στον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο παρέμεινε μόλις 14 μήνες, αποβιώσας τον Ιούλιο του 1957. Λόγω της μεγάλης μορφώσεώς του, κυρίως στα Νομοκανονικά, διακρίθηκε για την δραστηριότητά του στους Οικονομικούς Οργανισμούς της Εκκλησίας και γιά την εν γένει συγγραφική και κηρυκτική δραστηριότητά του.
Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο το 1892. Σπούδασε Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και υπηρέτησε ως Ιεροκήρυξ και Καθηγητής σε διάφορες Μητροπολιτικές Περιφέρειες.
Το 1945, ενώ κατείχε την θέση του Πρωτοσυγκέλλου στην Ιερά Μητρόπολη Πατρών, εξελέγη Μητροπολίτης Γυθείου και Οιτίλου ενώ στην Ιερά Μητρόπολη Λαρίσης μετετέθη στις 18 Απριλίου του 1956 εις διαδοχήν του Δωροθέου Κοτταρά, προαχθέντος εις τον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο.
Κατά την ποιμαντορία του στην Λάρισα, παρ΄ όλο που ήταν σύντομη λόγω του αιφνιδίου θανάτου του στις 25 Μαρτίου 1959, εχειροτόνησε πλήθος ιερέων με τους οποίους επάνδρωσε πολλές ενορίες της Μητροπόλεως και άφησε αγαθή ανάμνηση στο ποίμνιό του, λόγω της απλότητος του βίου και της πραότητος του χαρακτήρος του.
Αναπαύεται στο παλαιό Κοιμητήριο της Λαρίσης.
(1960-1968)
Γεννήθηκε στην Ανδραβίδα της Ηλείας το 1909. Το 1922 συνέχισε τις γυμνασιακές του σπουδές στην Αθήνα, τις οποίες ολοκλήρωσε αργότερα στην Κύμη, υπό την προστασία του τότε Μητροπολίτου Καρυστίας Παντελεήμονα Φωστίνη. Εργάστηκε στις φυλακές εφήβων της Κηφισιάς, στο Σικιαρίδειο Πρεβεντόριο και στις Τεχνικές Σχολές του Βασιλικού Ιδρύματος. Το 1937 εισήλθε στις τάξεις του Ιερού Κλήρου. Κατά την διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου υπηρέτησε στο μέτωπο ως στρατιωτικός Ιερεύς. Εσπούδασε Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και υπηρέτησε ως Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Αττικής και Μεγαρίδος.
Το 1960 εξελέγη Μητροπολίτης Λαρίσης και Πλαταμώνος και εποίμανε την Ιερά Μητρόπολη έως το 1968. Ενδιαφέρθηκε ιδιαιτέρως γιά την κάλυψη των κενών ενοριών της Μητροπόλεως, χειροτονήσας πολλούς νέους ιερείς. Το 1965 ετέλεσε τα εγκαίνια του νέου Ιερού Μητροπολιτικού Ναου του Αγίου Αχιλλίου Λαρίσης.
Εκοιμήθη στην Αθήνα το 1985 σε ηλικία 76 ετών.
Καταγόμενος από την Οδησσό γεννήθηκε το 1918 στη Νίσυρο της Δωδεκανήσου. Σπούδασε Νομικά και Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Χειροτονήθηκε διάκονος υπό του Μητροπολίτου Πατάρων Μελετίου το 1950. Ως διάκονος υπηρέτησε στο παρεκκλήσιο των Βασιλικών Ανακτόρων. Πρεσβύτερος χειροτονήθηκε το 1952 υπό του Μητροπολίτου Λήμνου και μετέπειτα Μητροπολίτου Τρίκκης και Σταγών Διονυσίου. Υπηρέτησε ως Ιεροκήρυξ στις Μητροπόλεις Λήμνου και Τρίκκης, διακρινόμενος ως λειτουργός, κήρυκας του θείου λόγου και κατηχητής.
Το 1968 εξελέγη Μητροπολίτης Λαρίσης και εποίμανε την Ιερά Μητρόπολη έως το 1974.
Εκοιμήθη εν Κυρίω το 1996 σε ηλικία 78 ετών και ετάφη στην Ιερά Μονή Κομνηνείου στο Στόμιο Λαρίσης, όπου και αναπαύεται.
Γεννήθηκε στα Μέγαρα το 1931. Σπούδασε Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Γαλλία. Χειροτονήθηκε διάκονος το 1952 και πρεσβύτερος το 1958. Υπηρέτησε ως εφημέριος, ως καθηγητής στην Μέση και Εκκλησιαστική εκπαίδευση και ως στρατιωτικός Ιεροκήρυξ. Υπηρέτησε ακόμη στον τομέα Χριστιανικής Αγωγής και Νεότητος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και ως ιδιαίτερος του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών κυρού Σεραφείμ.
Μητροπολίτης Λαρίσης και Τυρνάβου εξελέγη το 1974. Κατά την διάρκεια της ποιμαντορίας του έγινε η επανακομιδή των Ιερών Λειψάνων του Αγίου Αχιλλίου, μετά από 1000 χρόνια απουσίας. Επί των ημερών του χειροτονήθηκαν πολλοί ιερείς και επανδρώθηκαν πολλές κενές εφημεριακές θέσεις. Ακόμη ανηγέρθησαν, αποπερατώθηκαν και εξωραϊσθησαν πολλοί Ιεροί Ναοί της Μητροπόλεως.
Εκοιμήθη εν Κυρίω, αιφνιδίως, στις 13 Σεπτεμβρίου 1989 σε ηλικία 58 ετών. Αναπαύεται στο παλαιό Κοιμητήριο της Λαρίσης.