Ο Ευριπίδης το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του το πέρασε στην Αθήνα αλλά τα τελευταία χρόνια, τα έζησε στη Μακεδονία, προσκεκλημένος στην βασιλική αυλή της Πέλλας από τον ίδιο τον φιλόμουσο Βασιλιά Αρχέλαο που συνήθιζε να συγκεντρώνει μεγάλους καλλιτέχνες και να στηρίζει τη δραστηριότητά τους.
Όταν οι Αθηναίοι έμαθαν τον θάνατο του Ευριπίδη στην Πέλλα ζήτησαν από τον βασιλιά Αρχέλαο τα οστά του. Μετά την άρνηση του Μακεδόνα Βασιλιά να τους παραδώσει τα οστά του Ευριπίδη, εκείνοι ανήγειραν μεγάλο κενοτάφιο στην άγουσα προς Πειραιά οδό (Παυσανίας 1,2,2 - Βίος Ερυπίδιου) με το υπό Θουκυδίδου επίγραμμα:
μνῆμα μὲν Ἑλλὰς ἅπασ' Εὐριπίδου, ὀστέα δ' ἴσχει γῆ Μακεδών, ᾗπερ δέξατο τέρμα βίου,.πατρὶς δ' Ἑλλάδος Ἑλλὰς Ἀθῆναι,
(Μνήμα όλη η Ελλάδα για τον Ευριπίδη, κι ας είναι τα κόκαλά του στη Μακεδονία, αφού αυτή δέχτηκε το τέλος της ζωή του, πατρίδα του είναι η Αθήνα, η Ελλάς της Ελλάδος)