Μαθητής ἀδόκιμος
«Εἶδον ἀδόκιμον μαθητήν
ἐπί τοῖς τοῦ διδασκάλου κατορθώμασι
ἐπί τῶν ἀνθρώπων καυχώμενον … »
(Λόγος Δ΄ Ἁγ. Ἰωάννου Κλίμακος πάρ. oζ΄)
Κλωνί ἰσχνό καί ἄκαρπο,
σαρακοφαγωμένο,
μήν τό περηφανεύεσαι
γιά τόν κορμό, τή ρίζα …
Σέ λίγο κεῖ στά χαμηλά
θά βρίσκεσαι πεσμένο
μέ τ’ ἄχυρα καί τ’ ἄχρηστα
μές στή φωτιά ριγμένο.
Δόξ’ ἀκριβή τοῦ Γέροντα
μήν τήν παρακρατήσεις
κι ἀδούλευτα στούς κόπους του
μερίδιο μή ζητήσεις.
Μήν καυχηθεῖς πώς κάθισες
στά πόδια Διδασκάλου.
Μήν πεῖς πώς γνώρισες σοφό
καί βάλεις τό καμάρι.
Περίγελως θά γίνεσαι
κι ὅλοι θά ἀποροῦνε
πῶς ἀπό δέντρο θαλερό
βγήκ’ ἄκαρπο βλαστάρι.
Ε.