« καὶ εἶπον οἱ τακτικοί· οὐχ εὑρήσομεν κατὰ Δανιὴλ πρόφασιν, δέν ὑπάρχει κάτι πού νά σκοντάβει ὁ Δανιήλ, δέν μποροῦμε νά βροῦμε μιά αἰτία, εἰ μὴ ἐν νομίμοις Θεοῦ αὐτοῦ. Θά φροντίσουμε νά βροῦμε κάτι πού νά ἀναφέρεται στή δική του θρησκεία. Καί τί ἔκαναν; Ἀκοῦστε τί ἔκαναν. Πηγαίνουν καί λένε στον βασιλιά. ‘’Βασιλιά σοῦ συνιστοῦμε τό ἐξῆς: γιά τριάντα ἡμέρες «ὅς ἂν αἰτήσῃ αἴτημα παρὰ παντὸς θεοῦ καὶ ἀνθρώπου, δηλ. ἄν κάποιος ἄνθρωπος θά ἤθελε νά ζητήσει κάτι εἴτε ἀπό θεό εἴτε ἀπό ἄνθρωπο, νά μήν τό ζητήσει παρά ἀπό σένα, τριάντα ἡμέρες.
Αὐτό μοιάζει ἴσως κάτι πάρα πολύ περίεργο γιά τήν ἐποχή μας, ὅπως τό ἀκούει κανείς, ἀλλά σᾶς εἶπα καί μιά περασμένη φορά, σέ μιά ἐποχή πού ἐθεοποιεῖτο ὁ βασιλιάς -ἦταν μονοκράτορας μέ ὅλη τή σημασία τῆς λέξης, μέχρι θεοποιήσεως- τό νά ὑπάρχει αὐτή ἡ θέση, γιά 30 ἡμέρες νά ζητάει ὁποιοσδήποτε πού κάτι θά ἤθελε οὔτε ἀπό θεό οὔτε ἀπό ἄνθρωπο ἀλλά ἀπό τόν βασιλιά, αὐτό ἐνίσχυε τή θέση τοῦ βασιλιά, σάν βασιλιά μέσα στή χώρα του. Δηλ. ἦταν κάτι πού ἦταν πολύ ἐπιτυχημένο ἀπό πλευρᾶς τακτικῆς. Καί ἐπειδή αὐτό ἄρεσε στό βασιλιά, (δέν ὑποπτεύθηκε ὅμως τί αὐτοί μηχανεύονται, τί μηχανοραφίες δημιουργοῦν) γι’ αὐτό καί ἀποδέχθηκε τήν πρότασή τους, κάτι πού ἔμοιαζε, ὅτι στερεώνει τό βασιλιά περισσότερο στόν θρόνο του. Καί γιά νά κατοχυρώσουν αὐτή τήν ἄποψή τους ὥστε ἐκεῖ νά βροῦν ἕνα πάτημα ἐναντίον τοῦ Δανιήλ, εἶπαν: ‘’Βασιλιά, ναί, ἄν συμφωνεῖς αὐτό νά γίνει δόγμα. Δηλ. νά γίνει νόμος’’. Ὁπότε ὡς νόμος τοῦ κράτους, δεσμεύεται κατά κάποιο τρόπο καί ὁ ἴδιος ὁ βασιλιάς. Βεβαίως τότε στούς μονοκράτορες αὐτούς, δέν ὑπῆρχε θέμα δέσμευσης, ἀλλά παρά ταῦτα ὅμως ἤτανε μία δέσμευση. Διότι ἄν ὁ βασιλιάς μποροῦσε νά θεσπίσει ἕναν νόμο καί μετά νά παραβεῖ ὁ ἴδιος ὁ βασιλιάς τόν νόμο, δέν θά ἄρεσε στά μάτια τῶν ὑπηκόων του. Καί ἔπρεπε ἕνας βασιλιάς αὐτό νά τό προσέξει. Γι’ αὐτό τό λόγο τόν ἔβαλαν καί ἔκανε νόμο καί ὑπέγραψε ὁ βασιλιάς τό νόμο.
Ὅταν ἔγινε ὁ νόμος, τότε παρακολουθοῦν τόν Δανιήλ, ἄν θά κάνει προσευχή. Ὥστε ἄν θά κάνει προσευχή θά πᾶνε νά τόν καταγγείλουν. Σημειῶστε δέ, ὅτι ἡ ποινή ἐκείνου πού θά ζητοῦσε κάτι, ἤ ἀπό τό θεό (τόν θεό τῆς κάθε θρησκείας, τότε ὑπῆρχαν πολλές) ἤ ἀπό ἄλλον ἄνθρωπο, θά ριχνόταν στόν λάκκο τῶν λεόντων. Αὐτό ἦταν ἡ ποινή, ὅπως κάθε νόμος προβλέπει καί τήν ποινή. Ὅταν λέει ποινή τόσο φυλάκιση, ἤ ὅταν ἡ ποινή λέγει εἰς θάνατον κ.ο.κ. Ἔλεγε καί τό εἶδος τοῦ θανάτου πού ἦταν ὁ λάκκος τῶν λεόντων. Ὁ Δανιήλ ὅμως δέν ξιπάζεται νά πεῖ, «τώρα δέν θά κάνω τήν προσευχή μου, ἐπειδή βγῆκε ἕνας τέτοιος νόμος».
Αὔριο παιδιά δέν ξέρουμε τί νόμοι θά βγοῦν. Αὔριο-μεθαύριο ποιός ξέρει τί νόμοι θά βγοῦν. Νόμοι πού μπορεῖ νά μᾶς ἀπαγορεύουν νά πᾶμε καί στήν Ἐκκλησία. Τί θά κάνουμε; Θά ἀρχίσουμε νά ὑπολογίζουμε τούς νόμους τοῦ κράτους ὅταν ἄπτονται (ἐγγίζουν) τήν πίστη μας; Μήν ξεχνᾶτε ὅτι οἱ μάρτυρες ἦταν οἱ πιό σπουδαῖοι -μάλιστα ἄν ἦταν στρατιῶτες- οἱ πιό γενναῖοι στρατιῶτες, πού πολεμοῦσαν ὑπέρ τοῦ βασιλέως. Ὅταν ὅμως οἱ ἀπαγορεύσεις ἄγγιζαν τήν πίστη τους, τότε ἔλεγαν … πρῶτα εἶναι ὁ οὐράνιος βασιλιάς καί μετά ὁ ἐπίγειος βασιλιάς. Τελείωσε! Προσέξτε αὐτό τό σημεῖο.
Ξέρετε ὅτι στή Ρωσία ἐπί παραδείγματι, μέχρι 18 χρονῶν, ἀπαγορεύεται νά πάει ἕνα παιδί, ἀγόρι ἤ κορίτσι νά πάει στήν Ἐκκλησία. Νά τό ξέρετε αὐτό. Κι’ ἄν τυχόν θά τολμοῦσε νά πάει, ἔχει κυρώσεις! Ἔχει κυρώσεις! Οἱ γονεῖς εἶναι ὑπεύθυνοι ἄν τό παιδί πάει σέ ἡλικία κάτω τῶν 18 ἐτῶν στήν Ἐκκλησία. Στήν Ἐκκλησία πηγαίνουν ἄνω τῶν 18 ἐτῶν. Ἐκεῖνοι δέ πού πηγαίνουν στήν Ἐκκλησία γίνονται ἀντικείμενο προγκηγμάτων, γιουχαϊσμάτων κλπ. Κάθονται ὅμιλοι νέων τοῦ κομμουνιστικοῦ κόμματος καί κοροϊδεύουν ἐκείνους πού μπαίνουν μέσα στήν Ἐκκλησία. Οἱ Ἐκκλησίες εἶναι ἀνοιχτές στή Ρωσσία, ἀλλά ὑπάρχει ὅμως αὐτό. Αὐτό εἶναι πασίγνωστο, τό ξέρουν ὅλοι. Ἀκόμα καί οἱ ἐπισκέπτες αὐτό μποροῦν νά τό δοῦν, ὅταν θά πᾶνε στή Ρωσία. Καί κοροϊδεύουν τούς εἰσερχομένους μέσα στό ναό. Οἱ Ἐκκλησίες γεμίζουν στή Ρωσία, ἀκοῦστε, γεμίζουν, γιατί ὑπάρχει πολύς πιστός λαός στή Ρωσία. Ποιός ὅμως θά μείνει σταθερός ὅταν ξέρει ὅτι, ἐάν εἶναι δημόσιος ὑπάλληλος, ἔχει μιά δημόσια θέση, δέν μπορεῖ νά πηγαίνει στήν Ἐκκλησία, διότι τόν ἐπισημαίνουν. Μόνον ἐκεῖνοι πού δέν εἶναι δημόσιοι ὑπάλληλοι πηγαίνουν ἄφοβα. Μόνο πού γίνονται ἀντικείμενο χλεύης. Τούς κοροϊδεύουνε. Καί παιδί κάτω τῶν 18 ἐτῶν, γι’ αὐτό σᾶς εἶπα, νά ἑτοιμάζομαστε πάντοτε, δέν ξέρουμε ἡ αὐριανή μέρα τί θά γίνει.
Στό κάτω-κάτω τῆς γραφῆς δέν ξέρω ἀπό τά τρέχοντα ρεύματα, ξέρω μόνο τοῦτο. Ὅτι ὁ ἀντίχριστος αὐτά θά κάνει. Αὐτά θά κάνει! Θά πῶ κάτι ἄλλο. Θά κλείσει ὁλότελα τίς Ἐκκλησίες, θά γίνει διωγμός φοβερός, ἐκ μέρους τοῦ Ἀντιχρίστου! Αὐτά τά γνωρίζουμε βέβαια καί οἱ Πατέρες μᾶς εἰδοποιοῦν γι’ αὐτό. Ὁπότε ἄς ἐτοιμαζόμαστε πάντοτε νά τό γνωρίζουμε.
Το παραπάνω απομαγνητοφωνημένο κείμενο είναι από την σειρά ομιλιών του Γέροντος Αθανασίου «Προφήτης Δανιήλ», ομιλία 8η, 6-12-1981
Αὐτό μοιάζει ἴσως κάτι πάρα πολύ περίεργο γιά τήν ἐποχή μας, ὅπως τό ἀκούει κανείς, ἀλλά σᾶς εἶπα καί μιά περασμένη φορά, σέ μιά ἐποχή πού ἐθεοποιεῖτο ὁ βασιλιάς -ἦταν μονοκράτορας μέ ὅλη τή σημασία τῆς λέξης, μέχρι θεοποιήσεως- τό νά ὑπάρχει αὐτή ἡ θέση, γιά 30 ἡμέρες νά ζητάει ὁποιοσδήποτε πού κάτι θά ἤθελε οὔτε ἀπό θεό οὔτε ἀπό ἄνθρωπο ἀλλά ἀπό τόν βασιλιά, αὐτό ἐνίσχυε τή θέση τοῦ βασιλιά, σάν βασιλιά μέσα στή χώρα του. Δηλ. ἦταν κάτι πού ἦταν πολύ ἐπιτυχημένο ἀπό πλευρᾶς τακτικῆς. Καί ἐπειδή αὐτό ἄρεσε στό βασιλιά, (δέν ὑποπτεύθηκε ὅμως τί αὐτοί μηχανεύονται, τί μηχανοραφίες δημιουργοῦν) γι’ αὐτό καί ἀποδέχθηκε τήν πρότασή τους, κάτι πού ἔμοιαζε, ὅτι στερεώνει τό βασιλιά περισσότερο στόν θρόνο του. Καί γιά νά κατοχυρώσουν αὐτή τήν ἄποψή τους ὥστε ἐκεῖ νά βροῦν ἕνα πάτημα ἐναντίον τοῦ Δανιήλ, εἶπαν: ‘’Βασιλιά, ναί, ἄν συμφωνεῖς αὐτό νά γίνει δόγμα. Δηλ. νά γίνει νόμος’’. Ὁπότε ὡς νόμος τοῦ κράτους, δεσμεύεται κατά κάποιο τρόπο καί ὁ ἴδιος ὁ βασιλιάς. Βεβαίως τότε στούς μονοκράτορες αὐτούς, δέν ὑπῆρχε θέμα δέσμευσης, ἀλλά παρά ταῦτα ὅμως ἤτανε μία δέσμευση. Διότι ἄν ὁ βασιλιάς μποροῦσε νά θεσπίσει ἕναν νόμο καί μετά νά παραβεῖ ὁ ἴδιος ὁ βασιλιάς τόν νόμο, δέν θά ἄρεσε στά μάτια τῶν ὑπηκόων του. Καί ἔπρεπε ἕνας βασιλιάς αὐτό νά τό προσέξει. Γι’ αὐτό τό λόγο τόν ἔβαλαν καί ἔκανε νόμο καί ὑπέγραψε ὁ βασιλιάς τό νόμο.
Ὅταν ἔγινε ὁ νόμος, τότε παρακολουθοῦν τόν Δανιήλ, ἄν θά κάνει προσευχή. Ὥστε ἄν θά κάνει προσευχή θά πᾶνε νά τόν καταγγείλουν. Σημειῶστε δέ, ὅτι ἡ ποινή ἐκείνου πού θά ζητοῦσε κάτι, ἤ ἀπό τό θεό (τόν θεό τῆς κάθε θρησκείας, τότε ὑπῆρχαν πολλές) ἤ ἀπό ἄλλον ἄνθρωπο, θά ριχνόταν στόν λάκκο τῶν λεόντων. Αὐτό ἦταν ἡ ποινή, ὅπως κάθε νόμος προβλέπει καί τήν ποινή. Ὅταν λέει ποινή τόσο φυλάκιση, ἤ ὅταν ἡ ποινή λέγει εἰς θάνατον κ.ο.κ. Ἔλεγε καί τό εἶδος τοῦ θανάτου πού ἦταν ὁ λάκκος τῶν λεόντων. Ὁ Δανιήλ ὅμως δέν ξιπάζεται νά πεῖ, «τώρα δέν θά κάνω τήν προσευχή μου, ἐπειδή βγῆκε ἕνας τέτοιος νόμος».
Αὔριο παιδιά δέν ξέρουμε τί νόμοι θά βγοῦν. Αὔριο-μεθαύριο ποιός ξέρει τί νόμοι θά βγοῦν. Νόμοι πού μπορεῖ νά μᾶς ἀπαγορεύουν νά πᾶμε καί στήν Ἐκκλησία. Τί θά κάνουμε; Θά ἀρχίσουμε νά ὑπολογίζουμε τούς νόμους τοῦ κράτους ὅταν ἄπτονται (ἐγγίζουν) τήν πίστη μας; Μήν ξεχνᾶτε ὅτι οἱ μάρτυρες ἦταν οἱ πιό σπουδαῖοι -μάλιστα ἄν ἦταν στρατιῶτες- οἱ πιό γενναῖοι στρατιῶτες, πού πολεμοῦσαν ὑπέρ τοῦ βασιλέως. Ὅταν ὅμως οἱ ἀπαγορεύσεις ἄγγιζαν τήν πίστη τους, τότε ἔλεγαν … πρῶτα εἶναι ὁ οὐράνιος βασιλιάς καί μετά ὁ ἐπίγειος βασιλιάς. Τελείωσε! Προσέξτε αὐτό τό σημεῖο.
Ξέρετε ὅτι στή Ρωσία ἐπί παραδείγματι, μέχρι 18 χρονῶν, ἀπαγορεύεται νά πάει ἕνα παιδί, ἀγόρι ἤ κορίτσι νά πάει στήν Ἐκκλησία. Νά τό ξέρετε αὐτό. Κι’ ἄν τυχόν θά τολμοῦσε νά πάει, ἔχει κυρώσεις! Ἔχει κυρώσεις! Οἱ γονεῖς εἶναι ὑπεύθυνοι ἄν τό παιδί πάει σέ ἡλικία κάτω τῶν 18 ἐτῶν στήν Ἐκκλησία. Στήν Ἐκκλησία πηγαίνουν ἄνω τῶν 18 ἐτῶν. Ἐκεῖνοι δέ πού πηγαίνουν στήν Ἐκκλησία γίνονται ἀντικείμενο προγκηγμάτων, γιουχαϊσμάτων κλπ. Κάθονται ὅμιλοι νέων τοῦ κομμουνιστικοῦ κόμματος καί κοροϊδεύουν ἐκείνους πού μπαίνουν μέσα στήν Ἐκκλησία. Οἱ Ἐκκλησίες εἶναι ἀνοιχτές στή Ρωσσία, ἀλλά ὑπάρχει ὅμως αὐτό. Αὐτό εἶναι πασίγνωστο, τό ξέρουν ὅλοι. Ἀκόμα καί οἱ ἐπισκέπτες αὐτό μποροῦν νά τό δοῦν, ὅταν θά πᾶνε στή Ρωσία. Καί κοροϊδεύουν τούς εἰσερχομένους μέσα στό ναό. Οἱ Ἐκκλησίες γεμίζουν στή Ρωσία, ἀκοῦστε, γεμίζουν, γιατί ὑπάρχει πολύς πιστός λαός στή Ρωσία. Ποιός ὅμως θά μείνει σταθερός ὅταν ξέρει ὅτι, ἐάν εἶναι δημόσιος ὑπάλληλος, ἔχει μιά δημόσια θέση, δέν μπορεῖ νά πηγαίνει στήν Ἐκκλησία, διότι τόν ἐπισημαίνουν. Μόνον ἐκεῖνοι πού δέν εἶναι δημόσιοι ὑπάλληλοι πηγαίνουν ἄφοβα. Μόνο πού γίνονται ἀντικείμενο χλεύης. Τούς κοροϊδεύουνε. Καί παιδί κάτω τῶν 18 ἐτῶν, γι’ αὐτό σᾶς εἶπα, νά ἑτοιμάζομαστε πάντοτε, δέν ξέρουμε ἡ αὐριανή μέρα τί θά γίνει.
Στό κάτω-κάτω τῆς γραφῆς δέν ξέρω ἀπό τά τρέχοντα ρεύματα, ξέρω μόνο τοῦτο. Ὅτι ὁ ἀντίχριστος αὐτά θά κάνει. Αὐτά θά κάνει! Θά πῶ κάτι ἄλλο. Θά κλείσει ὁλότελα τίς Ἐκκλησίες, θά γίνει διωγμός φοβερός, ἐκ μέρους τοῦ Ἀντιχρίστου! Αὐτά τά γνωρίζουμε βέβαια καί οἱ Πατέρες μᾶς εἰδοποιοῦν γι’ αὐτό. Ὁπότε ἄς ἐτοιμαζόμαστε πάντοτε νά τό γνωρίζουμε.
Το παραπάνω απομαγνητοφωνημένο κείμενο είναι από την σειρά ομιλιών του Γέροντος Αθανασίου «Προφήτης Δανιήλ», ομιλία 8η, 6-12-1981