ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ : ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗΣ (39)

39. Τό πέμπτον Σάλπισμα. Ἡ πτῶσις τοῦ Ἀστέρος εἰς τήν γῆν. Τό φρέαρ τῆς ἀβύσσου. Ἡ δύναμις τῶν Ἀκρίδων. Αἱ πληγαί τῶν Ἀκρίδων.  9, 1 – 12 (24/01/82)

 

ΚΕΙΝΕΝΟ ΑΝΑΛΥΣΗ

1 Καὶ ὁ πέμπτος ἄγγελος ἐσάλπισε· καὶ εἶδον ἀστέρα ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεπτωκότα εἰς τὴν γῆν, καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἡ κλεὶς τοῦ φρέατος τῆς ἀβύσσου, 2 καὶ ἤνοιξε τὸ φρέαρ τῆς ἀβύσσου, καὶ ἀνέβη καπνὸς ἐκ τοῦ φρέατος ὡς καπνὸς καμίνου καιομένης, καὶ ἐσκοτίσθη ὁ ἥλιος καὶ ὁ ἀὴρ ἐκ τοῦ καπνοῦ τοῦ φρέατος. 3 καὶ ἐκ τοῦ καπνοῦ ἐξῆλθον ἀκρίδες εἰς τὴν γῆν, καὶ ἐδόθη αὐταῖς ἐξουσία ὡς ἔχουσιν ἐξουσίαν οἱ σκορπίοι τῆς γῆς· 4 καὶ ἐρρέθη αὐταῖς ἵνα μὴ ἀδικήσωσι τὸν χόρτον τῆς γῆς οὐδὲ πᾶν χλωρὸν οὐδὲ πᾶν δένδρον, εἰ μὴ τοὺς ἀνθρώπους οἵτινες οὐκ ἔχουσι τὴν σφραγῖδα τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν. 5 καὶ ἐδόθη αὐταῖς ἵνα μὴ ἀποκτείνωσιν αὐτούς, ἀλλ' ἵνα βασανισθῶσι μῆνας πέντε· καὶ ὁ βασανισμὸς αὐτῶν ὡς βασανισμὸς σκορπίου, ὅταν παίσῃ ἄνθρωπον. 6 καὶ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ζητήσουσιν οἱ ἄνθρωποι τὸν θάνατον καὶ οὐ μὴ εὑρήσουσιν αὐτόν, καὶ ἐπιθυμήσουσιν ἀποθανεῖν, καὶ φεύξεται ἀπ' αὐτῶν ὁ θάνατος. 7 καὶ τὰ ὁμοιώματα τῶν ἀκρίδων ὅμοια ἵπποις ἡτοιμασμένοις εἰς πόλεμον, καὶ ἐπὶ τὰς κεφαλὰς αὐτῶν ὡς στέφανοι ὅμοιοι χρυσίῳ, καὶ τὰ πρόσωπα αὐτῶν ὡς πρόσωπα ἀνθρώπων, 8 καὶ εἶχον τρίχας ὡς τρίχας γυναικῶν, καὶ οἱ ὀδόντες αὐτῶν ὡς λεόντων ἦσαν, 9 καὶ εἶχον θώρακας ὡς θώρακας σιδηροῦς, καὶ ἡ φωνὴ τῶν πτερύγων αὐτῶν ὡς φωνὴ ἁρμάτων ἵππων πολλῶν τρεχόντων εἰς πόλεμον. 10 καὶ ἔχουσιν οὐρὰς ὁμοίας σκορπίοις καὶ κέντρα, καὶ ἐν ταῖς οὐραῖς αὐτῶν ἐξουσίαν ἔχουσι τοῦ ἀδικῆσαι τοὺς ἀνθρώπους μῆνας πέντε. 11 ἔχουσι βασιλέα ἐπ' αὐτῶν τὸν ἄγγελον τῆς ἀβύσσου· ὄνομα αὐτῷ Ἑβραϊστὶ Ἀβαδδὼν, ἐν δὲ τῇ Ἑλληνικῇ ὄνομα ἔχει Ἀπολλύων. 12 Ἡ οὐαὶ ἡ μία ἀπῆλθεν· ἰδοὺ ἔρχονται ἔτι δύο οὐαὶ μετὰ ταῦτα.

ΠΗΓΗ : arnion.gr 

  ΑΠΟΜΑΓΝΗΤΟΦΩΝΗΜΕΝΗ ΟΜΙΛΙΑ : ΕΔΩ
ΠΗΓΗ : 
 
 

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε' ΝΗΣΤΕΙΩΝ : ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ - ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ - ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

 ΟΣΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ Ο ΕΝ ΚΑΛΥΜΝΩ (1865-1948)

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Θ´ 11 - 14

¹¹ Χριστὸς δὲ παραγενόμενος ἀρχιερεὺς τῶν μελλόντων ἀγαθῶν διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς, οὐ χειροποιήτου, τοῦτ’ ἔστιν οὐ ταύτης τῆς κτίσεως, ¹² οὐδὲ δι’ αἵματος τράγων καὶ μόσχων, διὰ δὲ τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τὰ Ἅγια, αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος. ¹³ Εἰ γὰρ τὸ αἷμα ταύρων καὶ τράγων καὶ σποδὸς δαμάλεως ῥαντίζουσα τοὺς κεκοινωμένους ἁγιάζει πρὸς τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα, ¹⁴ πόσῳ μᾶλλον τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὃς διὰ Πνεύματος αἰωνίου ἑαυτὸν προσήνεγκεν ἄμωμον τῷ Θεῷ, καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ὑμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων εἰς τὸ λατρεύειν Θεῷ ζῶντι; 

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ Ι. ΚΟΛΙΤΣΑΡΑ

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Θ´ 11 - 14

¹¹ Και πράγματι ο Χριστός, όταν ήλθεν ως Αρχιερεύς των αγαθών, τα οποία δια την Π. Διαθήκην ήσαν μέλλοντα, εισήλθε δια της μεγαλυτέρας και τελειοτέρας σκηνής, που δεν είχε κατασκευασθή από ανθρώπινα χέρια, δηλαδή όχι δια μέσου των υλικών κτισμάτων, αλλά με το άγιον και τίμιον σώμα δια της αειπαρθένου Μαρίας. (Αυτό το σώμα ήτο η μεγαλυτέρα και τελειοτέρα σκηνή του Θεού). ¹² Εισήλθε δε άπαξ δια παντός εις τα επουράνια Αγια προσφέρων θυσίαν όχι αίμα τράγων και μόσχων, αλλά το ιδικόν του αίμα, και επέτυχε έτσι δι' ημάς τους αμαρτωλούς την αιωνίαν απολύτρωσιν και σωτηρίαν. ¹³ Διότι εάν το αίμα των ταύρων και των τράγων και η ανακατωμένη με νερό στάκτη της δαμάλεως, που εκαίετο ολόκληρος στο θυσιαστήριον, ραντίζουσα τους μολυσμένους, τους δίδη καθαρισμόν και κάποιον αγιασμόν ως προς την καθαριότητα του σώματος ¹⁴ πόσω μάλλον το αίμα του Χριστού, ο οποίος με το ηνωμένον μαζή του αιώνιον Αγιον Πνεύμα προσέφερε θυσίαν τον εαυτόν του, τον τελείως καθαρόν και αμόλυντον και από την παραμικροτέραν ακόμη αμαρτίαν, θα καθαρίση την συνείδησίν σας από τα έργα της αμαρτίας, που οδηγούν στον αιώνιον θάνατον και θα σας δώση την παρρησίαν και την δύναμιν να λατρεύετε ορθώς τον ζώντα Θεόν; 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Ι´ 32 - 45

³² Ἦσαν δὲ ἐν τῇ ὁδῷ ἀναβαίνοντες εἰς Ἱεροσόλυμα· καὶ ἦν προάγων αὐτοὺς ὁ Ἰησοῦς, καὶ ἐθαμβοῦντο, καὶ ἀκολουθοῦντες ἐφοβοῦντο. καὶ παραλαβὼν πάλιν τοὺς δώδεκα ἤρξατο αὐτοῖς λέγειν τὰ μέλλοντα αὐτῷ συμβαίνειν, ³³ ὅτι Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ γραμματεῦσι, καὶ κατακρινοῦσιν αὐτὸν θανάτῳ καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν τοῖς ἔθνεσι, ³⁴ καὶ ἐμπαίξουσιν αὐτῷ καὶ μαστιγώσουσιν αὐτὸν καὶ ἐμπτύσουσιν αὐτῷ καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτὸν, καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται. ³⁵ Καὶ προσπορεύονται αὐτῷ Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης υἱοὶ Ζεβεδαίου λέγοντες· Διδάσκαλε, θέλομεν ἵνα ὃ ἐὰν αἰτήσωμεν ποιήσῃς ἡμῖν. ³⁶ ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Τί θέλετε ποιῆσαί με ὑμῖν; ³⁷ οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· Δὸς ἡμῖν ἵνα εἷς ἐκ δεξιῶν καὶ εἷς ἐξ εὐωνύμων σου καθίσωμεν ἐν τῇ δόξῃ σου. ³⁸ ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε. δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι; ³⁹ οἱ δὲ εἶπον αὐτῷ· Δυνάμεθα. ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Τὸ μὲν ποτήριον ὃ ἐγὼ πίνω πίεσθε, καὶ τὸ βάπτισμα ὃ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθήσεσθε· ⁴⁰ τὸ δὲ καθίσαι ἐκ δεξιῶν μου καὶ ἐξ εὐωνύμων οὐκ ἔστιν ἐμὸν δοῦναι, ἀλλ’ οἷς ἡτοίμασται. ⁴¹ καὶ ἀκούσαντες οἱ δέκα ἤρξαντο ἀγανακτεῖν περὶ Ἰακώβου καὶ Ἰωάννου. ⁴² ὁ δὲ Ἰησοῦς προσκαλεσάμενος αὐτοὺς λέγει αὐτοῖς· Οἴδατε ὅτι οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καὶ οἱ μεγάλοι αὐτῶν κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν. ⁴³ οὐχ οὕτω δὲ ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ’ ὃς ἐὰν θέλῃ γενέσθαι μέγας ἐν ὑμῖν, ἔσται ὑμῶν διάκονος, ⁴⁴ καὶ ὃς ἐὰν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος· ⁴⁵ καὶ γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν. 

  
ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ Ι. ΚΟΛΙΤΣΑΡΑ

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Ι´ 32 - 45

³² Ανέβαιναν δε τον δρόμον που ωδηγούσε προς τα Ιεροσόλυμα, και ο Ιησούς επροπορεύετο από αυτούς. Και οι μαθηταί καθώς έβλεπαν τον διδάσκαλον να προχωρή προς το μαρτύριον κατελήφθησαν από θάμβος (εμπρός στο μεγαλείο της θυσίας που ακτινοβολούσε η μορφή του”. Και καθώς με σεβασμόν τον ακολουθούσαν, εφοβούντο δι' όσα έμελλον να γίνουν εις Ιεροσόλυμα. Επήρε πάλιν τους δώδεκα ο Κυριος και ήρχισε να λέγη εις αυτούς όσα έμελλον να του συμβούν. ³³ Ελεγε δηλαδή ότι “ιδού αναβαίνομεν εις τα Ιεροσόλυμα και ο υιός του ανθρώπου θα παραδοθή στους αρχιερείς και στους γραμματείς και θα τον καταδικάσουν εις θάνατον, και θα τον παραδώσουν στους ειδωλολάτρας στρατιώτας της Ρωμης. ³⁴ Και θα τον εμπαίξουν και θα τον μαστιγώσουν και θα τον φτύσουν και θα τον θανατώσουν, και την τρίτην ημέραν θα αναστηθή”. ³⁵ Και έρχονται προς αυτόν ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, τα παιδιά του Ζεβεδαίου, και λέγουν· “διδάσκαλε, θέλομεν να μας κάμης αυτό που θα ζητήσωμεν”. ³⁶ Αυτός δε τους είπε· “τι θέλετε να σας κάμω;” ³⁷ Εκείνοι απήντησαν· “όταν ως ένδοξος βασιλεύς καθίσης στον βασιλικόν θρόνον της Ιερουσαλήμ, δος μας να καθίσωμεν ένας εκ δεξιών σου και ένας εξ αριστερών σου”. ³⁸ Ο δε Ιησούς τους είπεν· “δεν ξέρετε τι ζητείτε. Ημπορείτε να πίετε το ποτήριον του πόνου και του μαρτυρίου, το οποίον εγώ πίνω, και να βαπτισθήτε το βάπτισμα του αίματος, το οποίον εγώ βαπτίζομαι;” ³⁹ Εκείνοι δε χωρίς καλά-καλά να σκεφθούν, του είπαν· “ημπορούμεν”. Ο δε Ιησούς είπεν εις αυτούς· “το μεν ποτήριον του μαρτυρίου, το οποίον εγώ έντος ολίγου πίνω, θα το πίετε και το βάπτισμα της οδύνης και του αίματος και της θυσίας, το οποίον εγώ έντος ολίγου θα βαπτισθώ, θα το βαπτισθήτε. (Διότι και σεις θα δοκιμάσετε οδύνας και διωγμούς εξ αιτίας της πίστεώς σας εις εμέ). ⁴⁰ Το να καθίσετε όμως εκ δεξιών μου και εξ αριστερών μου δεν είναι εις την εξουσίαν μου να το δώσω εις όποιον απλώς μου το ζητήσει, αλλά θα δοθή στους αξίους, εις αυτούς δηλαδή που θα ζήσουν σύμφωνα με το Ευαγγέλιον και θα αγωνισθούν, δια τους οποίους άλωστε και έχει ετοιμασθή”. ⁴¹ Οι άλλοι δέκα, όταν ήκουσαν αυτά, ήρχισαν να αγανακτούν δια την φιλόδοξον αυτήν συμπεριφοράν του Ιακώβου και του Ιωάννου. ⁴² Ο δε Ιησούς τους εκάλεσε κοντά του και τους είπε· “ξέρετε, ότι αυτοί που προβάλλονται σαν άρχοντες των εθνών, συμπεριφέρονται προς τους λαούς σαν να ήσαν απόλυτοι κύριοι αυτών. Και εκείνοι που κατέχουν ανάμεσα στους ανθρώπους μεγάλα αξιώματα, κάνουν κακήν χρήσιν της εξουσίας των και καταδυναστεύουν αυτούς, σαν να τους έχουν δούλους των. ⁴³ Δεν πρέπει όμως τέτοια εγωϊστική τάσις και συμπεριφορά να παρατηρήται ματαξύ σας. Αλλ' όποιος θέλει να αναδειχθή μέγας μεταξύ σας, πρέπει να γίνη υπηρέτης σας, που να σας εξυπηρετή με αγάπην. ⁴⁴ Και όποιος από σας θέλει να γίνη πρώτος, πρέπει να γίνη δούλος όλων και να συμπεριφέρεται με την ταπεινοφροσύνην και την υπομονήν και υπακοήν του δούλου. ⁴⁵ Διότι και ο υιός του ανθρώπου δεν ήλθε να εξυπηρετηθή από τους ανθρώπους, αλλά να τους εξυπηρετήση και να δώση την ψυχήν αυτού λύτρον και αντάλλαγμα, δια να ελευθερωθούν πολλοί από την ενόχην της αμαρτίας και τον αιώνιον θάνατον”. 

ΠΗΓΗ : ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ

ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

Τί ζητᾶ ὁ Κύριος ἀπό μᾶς (24-04-83)

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ : ΟΜΙΛΙΕΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ

ΠΑΝΑΓΙΑ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ  

ΠΡΩΤΑΤΟ ΚΑΡΥΕΣ

Ε' Χαιρετισμοί    (Ἀπό τήν εὐχή Ὁσίου Ἐφραίμ)

 Περί Ἀργολογίας. (22-04-83)



ΠΗΓΗ : arnion.gr

25 ΜΑΡΤΙΟΥ : ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ - ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

 ΖΕΥΓΟΣ ΕΠΙΜΑΝΙΚΙΩΝ ΜΕ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ (1634 μ.Χ.)

ΜΟΝΗ ΚΑΡΑΚΑΛΛΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

Ὕμνος εἰς τήν Θεοτόκον. (25-03-83)




ΠΗΓΗ : arnion.gr

ΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ ΔΙΗΓΟΥΝΤΑΙ ΔΟΞΑΝ ΘΕΟΥ

. Αυτή είναι η Γη. Εδώ είναι το σπίτι μας.

NASA Goddard Space Flight Center / visibleearth.nasa.gov

2. Και αυτή είναι η γειτονιά μας στο Διάστημα: το Ηλιακό Σύστημα.

foxnews.com


3. Αυτή εδώ είναι η απόσταση μεταξύ της Γης και της Σελήνης. Δεν φαίνεται πολύ μεγάλη, έτσι;


4. Ξανασκεφτείτε το. Μεταξύ της Γης και της Σελήνης μπορούν να χωρέσουν άνετα όλοι οι πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος!

PerplexingPotato / reddit.com

5. Τώρα ας μιλήσουμε για τους πλανήτες: αυτή η μικρή πράσινη μουτζούρα είναι η Βόρεια Αμερική όπως θα φαινόταν πάνω στην επιφάνεια του Δία.

NASA / John Brady / astronomycentral.co.uk

6. Αυτό εδώ είναι το μέγεθος της Γης (έξι φορές) σε σύγκριση με τον Κρόνο.

NASA / John Brady / astronomycentral.co.uk

7. Ιδού πώς θα φαίνονταν τα δαχτυλίδια του Κρόνου αν βρίσκονταν γύρω από τη Γη.

Ron Miller / io9.com

8. Ετσι θα φαινόταν ένας κομήτης που μόλις έχει… προσγειωθεί στο Λος Αντζελες.

Matt Wang / mentalfloss.com

9. Αλλά αυτό δεν είναι τίποτα σε σχέση με το πώς φαίνεται η Γη μπροστά στον Ηλιο.

Twitter: @maiwandafghani

10. Εδώ είναι η θέα της Γης από τη Σελήνη.

NASA

11. Και εδώ η θέα της Γης από τον Αρη.

NASA

12. Αυτή είναι η θέα της Γης από τον Κρόνο.

NASA

13. Και εδώ είναι η Γη όπως φαίνεται από τον Ποσειδώνα, 4 δισ. μίλια μακριά.

NASA

14. Εδώ είναι το μέγεθος της Γης σε σχέση με το μέγεθος του Ηλιου. Τρομακτικό, έτσι δεν είναι;

John Brady / astronomycentral.co.uk

15. Και εδώ είναι ο Ηλιος όπως φαίνεται από την επιφάνεια του Αρη.

NASA

16. Αλλά αυτό δεν είναι τίποτα. Στο Διάστημα υπάρχουν περισσότερα αστέρια από τους κόκκους άμμου που θα βρείτε σε όλες τις παραλίες της Γης.

science.nationalgeographic.com

17. Δείτε τώρα πόσο μικρός και ασήμαντος είναι στην πραγματικότητα ο Ηλιος μας.

en.wikipedia.org

18. Το μεγαλύτερο αστέρι, το VY Μεγάλου Κυνός, είναι 1.000.000.000 φορές μεγαλύτερο από τον Ηλιο.

youtube.com

19. Πόσο μεγάλος είναι ο Γαλαξίας μας; Αν συρρικνώσετε τον Ηλιο στο μέγεθος ενός λευκού αιμοσφαιρίου και, κατόπιν, συρρικνώσετε τον Γαλαξία χρησιμοποιώντας την ίδια κλίμακα, ο Γαλαξίας θα έχει το μέγεθος των Ηνωμένων Πολιτειών.

reddit.com

20. Αυτό συμβαίνει γιατί ο Γαλαξίας μας είναι τεράστιος σε σχέση με τη Γη. Ιδού πού βρισκόμαστε:

teecraze.com

21. Αυτό είναι το μόνο που βλέπετε όταν κοιτάζετε στον ουρανό.

Twitter: @lucybrockle

22. Ωστόσο, ακόμη και ολόκληρος ο Γαλαξίας μας μοιάζει με νάνο σε σύγκριση με κάποιους άλλους. Εδώ είναι ο Γαλαξίας σε σύγκριση με τον IC 1011, που βρίσκεται 350 εκατ. έτη φωτός μακριά από τη Γη.

Twitter: @smokeinpublic

23. Μόνο σε αυτή την φωτογραφία, που τραβήχτηκε από το τηλεσκόπιο Hubble, εικονίζονται χιλιάδες γαλαξίες, καθένας από τους οποίους περιέχει εκατομμύρια αστέρια, το καθένα με τους δικούς του πλανήτες.

hubblesite.org

24. Εδώ είναι ένας από τους γαλαξίες, ο UDF 423. Ο γαλαξίας αυτός βρίσκεται 10 δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά. Οταν κοιτάζετε αυτή την εικόνα, στην πραγματικότητα γυρνάτε δισεκατομμύρια χρόνια στο παρελθόν.

wikisky.org

25. Αυτή είναι μια εικόνα από ένα πολύ μικρό μέρος του Σύμπαντος. Είναι ένα ασήμαντο μόνο τμήμα του νυχτερινού ουρανού.

thetoc.gr

26. Είναι αρκετά ασφαλές να υποθέσουμε ότι υπάρχουν κάποιες μαύρες τρύπες εκεί έξω. Εδώ είναι το μέγεθος μιας μαύρης τρύπας σε σχέση με την τροχιά της Γης.

D. Benningfield/K. Gebhardt/StarDate / Via mcdonaldobservatory.org

27. Εμείς μέσα στο Ηλιακό Σύστημα


28. Ακόμη πιο μακριά…

Andrew Z. Colvin (Own work) [CC-BY-SA-3.0 (creativecommons.org) or GFDL (gnu.org)], Wikimedia Commons

29. Ακόμη μακρύτερα…

Andrew Z. Colvin (Own work) [CC-BY-SA-3.0 (creativecommons.org) or GFDL (gnu.org)], Wikimedia Commons

30. Λίγο ακόμη…

Andrew Z. Colvin (Own work) [CC-BY-SA-3.0 (creativecommons.org) or GFDL (gnu.org)], Wikimedia Commons

31. Κι άλλο λίγο…

Andrew Z. Colvin (Own work) [CC-BY-SA-3.0 (creativecommons.org) or GFDL (gnu.org)], Wikimedia Commons

32. Σχεδόν φτάσαμε.

Andrew Z. Colvin (Own work) [CC-BY-SA-3.0 (creativecommons.org) or GFDL (gnu.org)], Wikimedia Commons

33. Εδώ είμαστε! Δείτε ό,τι περιλαμβάνει το Σύμπαν και τη θέση μας μέσα σε αυτό. Ακριβώς όπως ένα μικροσκοπικό μυρμήγκι μέσα σε ένα γιγαντιαίο βάζο.

Andrew Z. Colvin (Own work) [CC-BY-SA-3.0 (creativecommons.org) or GFDL (gnu.org)], Wikimedia Commons

ΠΗΓΗ : ΤΑ ΝΕΑgr

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ) : ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ - ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ - ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΚΛΙΜΑΚΟΣ 

ΜΟΝΗ ΑΓΙΑΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗΣ ΣΙΝΑ 12ος ΑΙΩΝΑΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Ϛ´ 13 - 20

¹³ Τῷ γὰρ Ἀβραὰμ ἐπαγγειλάμενος ὁ Θεός, ἐπεὶ κατ’ οὐδενὸς εἶχε μείζονος ὀμόσαι, ὤμοσε καθ’ ἑαυτοῦ ¹⁴ λέγων· ἦ μὴν εὐλογῶν εὐλογήσω σε καὶ πληθύνων πληθυνῶ σε· ¹⁵ καὶ οὕτω μακροθυμήσας ἐπέτυχε τῆς ἐπαγγελίας· ¹⁶ ἄνθρωποι μὲν κατὰ τοῦ μείζονος ὀμνύουσι, καὶ πάσης αὐτοῖς ἀντιλογίας πέρας εἰς βεβαίωσιν ὁ ὅρκος· ¹⁷ ἐν ᾧ περισσότερον βουλόμενος ὁ Θεὸς ἐπιδεῖξαι τοῖς κληρονόμοις τῆς ἐπαγγελίας τὸ ἀμετάθετον τῆς βουλῆς αὐτοῦ, ἐμεσίτευσεν ὅρκῳ, ¹⁸ ἵνα διὰ δύο πραγμάτων ἀμεταθέτων, ἐν οἷς ἀδύνατον ψεύσασθαι Θεόν, ἰσχυρὰν παράκλησιν ἔχωμεν οἱ καταφυγόντες κρατῆσαι τῆς προκειμένης ἐλπίδος· ¹⁹ ἣν ὡς ἄγκυραν ἔχομεν τῆς ψυχῆς ἀσφαλῆ τε καὶ βεβαίαν καὶ εἰσερχομένην εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος, ²⁰ ὅπου πρόδρομος ὑπὲρ ἡμῶν εἰσῆλθεν Ἰησοῦς, κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδὲκ ἀρχιερεὺς γενόμενος εἰς τὸν αἰῶνα. 

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ Ι. ΚΟΛΙΤΣΑΡΑ

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Ϛ´ 13 - 20

¹³ Εις δε τον Αβραάμ, όταν είχε δώσει ο Θεός τας μεγάλας υποσχέσεις, επειδή δεν είχε κανένα μεγαλύτερόν του-εφ' όσον αυτός είναι ο μόνος απειροτέλειος-δια να ορκισθή και να βεβαιώση έτσι κατά τον απόλυτον τρόπον τον Αβραάμ, ότι ασφαλώς και βεβαίως θα τας εκπληρώση, ωρκίσθη στον εαυτόν του ¹⁴ λέγων· “αληθώς και βεβαίως θα σε ευλογήσω πλουσίως και θα αυξήσω εις πλήθος πολύ και αναρίθμητον τους απογόνους σου”. ¹⁵ Και έτσι ο Αβραάμ επίστευσεν στον Θεόν, επερίμενε με ακλόνητον αναμονήν, και επέτυχε την εκπλήρωσιν της υποσχέσεως, (διότι αφ' ενός μεν απέκτησε υιόν εκ της Σαρρας, τον Ισαάκ, γενάρχην και αρχηγόν έθνους, εφ' ετέρου δε από την χώραν των πνευμάτων είδε την ενανθρώπησιν του Υιού του Θεού, του ευλογημένου Σωτήρος των ανθρώπων). ¹⁶ Διότι οι άνθρωποι ορκίζονται συνήθως στον Θεόν, τον μεγαλύτερον από όλους, και δίδεται όρκος, δια να σταματήση κάθε αντιλογία μεταξύ των και δια να επιβεβαιωθούν επισήμως τα λεγόμενα. ¹⁷ Δι' αυτό και ο Θεός, επειδή ήθελε με μεγαλυτέραν βεβαιότητα να δείξη στους κληρονόμους των υποσχέσεών του το αμετάκλητον και αμετακίνητον της αποφάσεως του, συγκατέβη να χρησιμοποιήση ως μέσον επιβεβαιώσεως τον όρκον. ¹⁸ Και έτσι με δύο πράγματα, τα οποία είναι αμετάκλητα και αμετακίνητα, δηλαδή με την υπόσχεσίν του και τον όρκον του, εις τα οποία είναι εντελώς αδύνατον να ψευσθή ποτέ ο Θεός, να έχωμεν την βεβαιότητα και το στήριγμα να κρατήσωμεν την ελπίδα, η οποία μας έχει προσφερθή. ¹⁹ Αυτήν δε την ελπίδα την έχομεν σαν άγκυραν της ψυχής ασφαλή και σταθεράν, η οποία εισέρχεται και μας κρατεί σταθερά ηνωμένους προς τον ουρανόν, τον οποίον ουρανόν εσυμβόλιζε το εκείθεν από το παραπέτασμα της σκηνής του μαρτυρίου τμήμα, τα Αγια των Αγίων. ²⁰ Εις τον ουρανόν δε πρωτοπόρος χάρις ημών εισήλθεν ο Ιησούς, γενόμενος αρχιερεύς κατά τον τύπον του Μελχισεδεκ, όχι προσωρινός, αλλά αιώνιος. 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Θ´ 17 - 31

¹⁷ καὶ ἀποκριθεὶς εἷς ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπε· Διδάσκαλε, ἤνεγκα τὸν υἱόν μου πρὸς σέ, ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον. ¹⁸ καὶ ὅπου ἂν αὐτὸν καταλάβῃ, ῥήσσει αὐτόν, καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ, καὶ ξηραίνεται· καὶ εἶπον τοῖς μαθηταῖς σου ἵνα αὐτὸ ἐκβάλωσι, καὶ οὐκ ἴσχυσαν. ¹⁹ ὁ δὲ ἀποκριθεὶς αὐτῷ λέγει· Ὦ γενεὰ ἄπιστος, ἕως πότε πρὸς ὑμᾶς ἔσομαι; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετε αὐτὸν πρός με. καὶ ἤνεγκαν αὐτὸν πρὸς αὐτόν. ²⁰ καὶ ἰδὼν αὐτὸν εὐθέως τὸ πνεῦμα ἐσπάραξεν αὐτόν, καὶ πεσὼν ἐπὶ τῆς γῆς ἐκυλίετο ἀφρίζων. ²¹ καὶ ἐπηρώτησε τὸν πατέρα αὐτοῦ· Πόσος χρόνος ἐστὶν ὡς τοῦτο γέγονεν αὐτῷ; ὁ δὲ εἶπε· Παιδιόθεν. ²² καὶ πολλάκις αὐτὸν καὶ εἰς πῦρ ἔβαλε καὶ εἰς ὕδατα, ἵνα ἀπολέσῃ αὐτόν· ἀλλ’ εἴ τι δύνασαι, βοήθησον ἡμῖν σπλαγχνισθεὶς ἐφ’ ἡμᾶς. ²³ ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· Τὸ εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι. ²⁴ καὶ εὐθέως κράξας ὁ πατὴρ τοῦ παιδίου μετὰ δακρύων ἔλεγε· Πιστεύω, Κύριε· βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ. ²⁵ ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἐπισυντρέχει ὄχλος ἐπετίμησε τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ λέγων αὐτῷ· Τὸ πνεῦμα τὸ ἄλαλον καὶ κωφὸν, ἐγὼ σοι ἐπιτάσσω, ἔξελθε ἐξ αὐτοῦ καὶ μηκέτι εἰσέλθῃς εἰς αὐτόν. ²⁶ καὶ κράξαν καὶ πολλὰ σπαράξαν αὐτόν ἐξῆλθε, καὶ ἐγένετο ὡσεὶ νεκρός, ὥστε πολλοὺς λέγειν ὅτι ἀπέθανεν. ²⁷ ὁ δὲ Ἰησοῦς κρατήσας αὐτὸν τῆς χειρὸς ἤγειρεν αὐτόν, καὶ ἀνέστη. ²⁸ Καὶ εἰσελθόντα αὐτὸν εἰς οἶκον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπηρώτων αὐτόν κατ’ ἰδίαν, ὅτι ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό. ²⁹ καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. ³⁰ Καὶ ἐκεῖθεν ἐξελθόντες παρεπορεύοντο διὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ οὐκ ἤθελεν ἵνα τις γνῷ· ³¹ ἐδίδασκε γὰρ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ὅτι Ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἀνθρώπων, καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ ἀποκτανθεὶς τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται. 

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ Ι. ΚΟΛΙΤΣΑΡΑ

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Θ´ 17 - 31

¹⁷ Και λαβών τον λόγον ένας από το πλήθος είπε· “Διδάσκαλε, έφερα προς σε το παιδί μου, που έχει καταληφθή από πονηρόν πνεύμα, το οποίον του έχει αφαιρέσει την λαλιάν. ¹⁸ Και εις όποιον τόπον το καταλάβει, το συγκλονίζει και το ρίπτει κάτω και το κάνει να αφρίζη, να τρίζη τα δόντια του και να μένη ξηρόν και αναίσθητον. Και είπα στους μαθητάς σου να διώξουν αυτό το πονηρόν πνεύμα, και δεν ημπόρεσαν”. ¹⁹ Ο δε Ιησούς απεκρίθη εις αυτόν και είπε· “ω γενεά, που μένεις ακόμη άπιστος, παρ' όλα τα θαύματα που έχεις ιδή· έως πότε θα είμαι μαζή σας; Εως πότε θα σας ανέχωμαι; Φερτε αυτόν σε μένα”. Και έφεραν πράγματι το δαιμονιζόμενο παιδί. ²⁰ Και το πνεύμα το πονηρόν, μόλις είδε τον Ιησούν, αμέσως συνεκλόνισε με σπασμούς τον νέον, ο οποίος αφού έπεσε εις την γην, εκυλίετο και έβγαζε αφρούς. ²¹ Και ηρώτησε ο Κυριος τον πατέρα του νέου· “πόσος καιρός είναι από τότε που συνέβη αυτό;” Και εκείνος είπε· “από την παιδικήν του ηλικίαν. ²² Και πολλές φορές τον έρριξεν εις την φωτιά και εις τα νερά, δια να τον εξοντώση. Αλλ' εάν ημπορής να κάμης τίποτε, σπλαγχνίσου μας και βοήθησέ μας”. ²³ Ο δε Ιησούς του είπε τούτο· “εάν συ ημπορής να πιστεύσης, τότε όλα είναι κατορθωτά στον πιστεύοντα”. ²⁴ Και αμέσως πατήρ του παιδίου με δάκρυα εις τα μάτια έκραξε και είπε· “πιστεύω, Κυριε, βοήθησέ με να ελευθερωθώ από την ολιγοπιστίαν και να αποκτήσω ζωντανήν πίστιν”. ²⁵ Επειδή δε ο Ιησούς είδε ότι λαός έτρεχε από τα διάφορα μέρη και εμαζεύετο εκεί, επέπληξε το ακάθαρτον πνεύμα και του είπε· “το πνεύμα το άλαλον και το κωφόν, εγώ σε διατάσσω, έβγα από αυτόν και ποτέ πλέον να μη ξαναεισέλθης εις αυτόν”. ²⁶ Και το πνεύμα το πονηρόν αφού έκραξε και συνεκλόνισε παρά πολύ τον νέον, εβγήκε. Και έμεινε ο νέος σαν πεθαμένος, ώστε πολλοί να λέγουν ότι απέθανε. ²⁷ Ο δε Ιησούς τον επιασε από το χέρι, τον εσήκωσε και εκείνος εστάθη όρθιος. ²⁸ Οταν δε εισήλθεν ο Κυριος εις ένα σπίτι, οι μαθηταί του τον ερωτούσαν ιδιαιτέρως· “διατί ημείς δεν ημπορέσαμεν να διώξωμε το ακάθαρτον πνεύμα;” ²⁹ Και εκείνος τους είπεν· “αυτό το γένος των δαιμονίων με τίποτε άλλο δεν διώχνεται, παρά μόνον με προσευχήν και νηστείαν”. ³⁰ Και αφού ανεχώρησαν από εκεί, επροχωρούσαν από απόμερους δρόμους δια μέσου της Γαλιλαίας και δεν ήθελε να μάθη κανείς δια την διάβασίν του αυτήν. ³¹ Και τούτο, διότι εδίδασκε τους μαθητάς του ιδιαιτέρως και τους επληροφορούσε, ότι ο υιός του ανθρώπου παραδίδεται εις χέρια μοχθηρών ανθρώπων, οι οποίοι και θα τον θανατώσουν, και αφού θανατωθή, την τρίτην ημέραν θα αναστηθή. 

ΠΗΓΗ : ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ

ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

Ἡ δαιμονισμένη νέα γενεά μας καί οἱ γονεῖς. (17-04-83)

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ : ΟΜΙΛΙΕΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ 

 Ι.Μ. ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

Δ' Χαιρετισμοί  (Ἀπό τήν εὐχή Ὁσίου Ἐφραίμ)

 Περί Περιεργείας (15-04-83)




ΠΗΓΗ : arnion.gr

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΠΑΝΤΑ ΣΕ ΑΠΟΡΙΕΣ

81. Ποιά τά ἱστορικά στοιχεῖα, ὅσον ἀφορᾶ τήν ζωή τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀπό τό δωδέκατο ἔτος μέχρι τήν ἔναρξη τῆς διδασκαλίας Του;

ΠΗΓΗ : arnion.gr

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ) - ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ - ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ - ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

ΤΙΜΙΟ ΞΥΛΟ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΞΗΡΟΠΟΤΑΜΟΥ 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Δ´ 14 - 16

¹⁴ Ἔχοντες οὖν ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας. ¹⁵ οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, πεπειρασμένον δὲ κατὰ πάντα καθ’ ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας. ¹⁶ προσερχώμεθα οὖν μετὰ παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν.

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Ε´ 1 - 6

¹ Πᾶς γὰρ ἀρχιερεὺς ἐξ ἀνθρώπων λαμβανόμενος ὑπὲρ ἀνθρώπων καθίσταται τὰ πρὸς τὸν Θεόν, ἵνα προσφέρῃ δῶρά τε καὶ θυσίας ὑπὲρ ἁμαρτιῶν, ² μετριοπαθεῖν δυνάμενος τοῖς ἀγνοοῦσι καὶ πλανωμένοις, ἐπεὶ καὶ αὐτὸς περίκειται ἀσθένειαν· ³ καὶ διὰ ταύτην ὀφείλει, καθὼς περὶ τοῦ λαοῦ, οὕτω καὶ περὶ ἑαυτοῦ προσφέρειν ὑπὲρ ἁμαρτιῶν. ⁴ καὶ οὐχ ἑαυτῷ τις λαμβάνει τὴν τιμήν, ἀλλὰ καλούμενος ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, καθάπερ καὶ Ἀαρών. ⁵ οὕτω καὶ ὁ Χριστὸς οὐχ ἑαυτὸν ἐδόξασε γενηθῆναι ἀρχιερέα, ἀλλ’ ὁ λαλήσας πρὸς αὐτόν· υἱός μου εἶ σύ, ἐγὼ σήμερον γεγέννηκά σε· ⁶ καθὼς καὶ ἐν ἑτέρῳ λέγει· σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ. 

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ Ι. ΚΟΛΙΤΣΑΡΑ

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Δ´ 14 - 16

¹⁴ Αφού, λοιπόν, έχομεν Αρχιερέα μέγαν, που έχει διαβή τους ουρανούς και εκάθισεν εκ δεξιών του Θεού, τον Ιησούν, τον Υιόν του Θεού, ας κρατώμεν σφικτά την ομολογίαν της πίστεώς μας. ¹⁵ Διότι δεν έχομεν Αρχιερέα, ο οποίος-λόγω αγνοίας εκείνων που συμβαίνουν εις ημάς-δεν ημπορεί να αισθανθή συμπάθειαν προς τας πνευματικάς και ηθικάς ημών ασθενείας και αδυναμίας. Τουναντίον έχομεν Αρχιερέα, ο οποίος έχει πειρασθή και δοκιμασθή εις όλα, όσα είναι δυνατόν να πειρασθή η ανθρωπίνη φύσις, ομοίως με ημάς, χωρίς όμως να παρασυρθή εις καμμίαν απολύτως αμαρτίαν. ¹⁶ Λοιπόν ας προσευχώμεθα με θάρρος και ακλόνητος πεποίθησιν στον θρόνον της χάριτος, δια να λάβωμεν έλεον και συγχώρησιν των αμαρτιών μας και δια να εύρωμεν την θείαν χάριν, που θα μας βοηθή αποτελεσματικώς εις κάθε περίστασιν πειρασμών και κινδύνων.

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Ε´ 1 - 6

¹ Διότι κάθε αρχιερεύς, που λαμβάνεται και ξεχωρίζεται από τους ανθρώπους, όπως συμβαίνει μεταξύ των Ιουδαίων, γίνεται και εγκαθίσταται αρχιερεύς υπέρ των ανθρώπων, δια να προσφέρη δώρα και θυσίας προς συγχώρησιν των αμαρτιών του λαού. ² Και ημπορεί αυτός να συμπαθή και να φέρεται με μετριοπάθειαν προς αυτούς, που παρασύρονται εις την αμαρτίαν από άγνοιαν και πλάνην, διότι και αυτός σαν άνθρωπος περιβάλλεται και διαποτίζεται και φέρει την ανθρωπίνην ασθένειαν. ³ Ακριβώς δε εξ αιτίας αυτής της ασθενείας και ενόχης του ως ανθρώπου έχει καθήκον να προσφέρη θυσίας και δια τον εαυτόν του, δια την συγχώρησιν των αμαρτιών του, όπως προσφέρει υπέρ του λαού. ⁴ Και κανείς δεν παίρνει μόνος του και αυθαιρέτως την μεγάλην τιμήν του αρχιερατικού αξιώματος, αλλά την λαμβάνει, όταν προσκαλήται από τον Θεόν, όπως είχε προσκληθή και ο Ααρών. ⁵ Ετσι και ο Χριστός, ο μέγας Αρχιερεύς, δεν εδόξασε μόνος του τον εαυτόν του στον να γίνη Αρχιερεύς, δεν απέμεινε αυτός στον εαυτόν του το αξίωμα, αλλ' ο Θεός, ο οποίος ελάλησε προς αυτόν και του είπε· “συ είσαι Υιός μου, εγώ σε εγέννησα σήμερα, που σου έδωκα την ανθρωπίνην φύσιν”. ⁶ Καθώς και εις άλλο χωρίον της Γραφής λέγει· “συ είσαι ιερεύς στον αιώνα, έχεις αιωνίαν και ακατάλυτον την αρχιερωσύνην, σύμφωνα με τον τύπον, που προφητικώς εδόθη εν τω προσώπω του Μελχισεδέκ εις την Π. Διαθήκην”. 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Η´ 34 - 38

³⁴ Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. ³⁵ ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ’ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. ³⁶ τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; ³⁷ ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ; ³⁸ ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων.

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Θ´ 1 - 1

¹ Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες ὧδε τῶν ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει. 

 ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ Ι. ΚΟΛΙΤΣΑΡΑ

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Η´ 34 - 38

³⁴ Και αφού επροσκάλεσε τον λαόν μαζή με τους μαθητάς του, είπεν εις αυτούς· “όποιος θέλει να με ακολουθήση ως πιστός μαθητής μου, ας απαρνηθή τον αμαρτωλόν εαυτόν του με τας αδυναμίας, και τα πάθη του, ας πάρη την απόφασιν να υποστή προς χάριν μου ταλαιπωρίες και αυτόν ακόμη τον σταυρικόν θάνατον, και ας με ακολουθήση στον δρόμον, που εγώ εχάραξα. ³⁵ Διότι όποιος θέλει να σώση την επίγειον ζωή του, αυτός θα χάση την αιωνίαν και μακαρίαν ζωήν. Οποιος όμως αψηφήσει και θυσιάσει την ζωήν του προς χάριν εμού και του ευαγγελίου, αυτός θα σώση την ζωήν του εις την αιωνίαν μακαριότητα. ³⁶ Διότι τι θα ωφελήση τον άνθρωπον, εάν κερδήση ολόκληρον τον υλικόν κόσμον και χάσει την ψυχήν του; ³⁷ Η, τι θα δώση άνθρωπος ως αντάλλαγμα, δια να εξαγοράση την ψυχήν του από τον Αδην, αφού ούτε ο κόσμος όλος δεν ημπορεί να αντισταθμίση την αξίαν της ψυχής; ³⁸ Διότι εκείνος, ο οποίος δια λόγους ανθρωπαρεσκείας και δειλίας θα εντραπή και θα αρνηθή εμέ και τους λόγους μου εις την γενεάν αυτήν, την αποστατημένην και αμαρτωλήν, και ο Υιός του ανθρώπου θα εντραπή αυτόν και θα τον αποκηρύξη, όταν ως κριτής των ανθρώπων έλθη ολόλαμπρος με την δόξαν του Πατρός αυτού συνοδευόμενος από τους αγίους αγγέλους”.

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Θ´ 1 - 1

¹ Και έλεγεν εις αυτούς· “Σας διαβεβαιώνω, ότι υπάρχουν μερικοί από αυτούς που ευρίσκονται εδώ, οι οποίοι δεν θα γευθούν τον θάνατον, προτού ιδούν την βασιλείαν του Θεού, δηλαδή την Εκκλησίαν, να εγκαθίσταται και να θεμελιώνεται εις την γην με δύναμιν κατά την ημέραν της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος”. 

ΠΗΓΗ : ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ

ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

Ἡ ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ εἰς τήν γενεάν μας(21-03-82)

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ : ΟΜΙΛΙΕΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ

ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ Ή ΜΥΡΟΒΛΥΤΙΣΣΑ 

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ 

Γ' Χαιρετισμοί   (Ἀπό τήν εὐχή Ὁσίου Ἐφραίμ)

 Περί Φιλαρχίας (08-04-83)




ΠΗΓΗ : arnion.gr

ΣΥΛΛΟΓΗ ΑΝΑΦΟΡΩΝ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΑ

     

     «Αἵρεση εἶναι ἡ λογικοποίηση τοῦ δόγματος. Γεννήτορες τῶν αἱρέσεων εἶναι ὁ διάβολος καί ὁ ὑπερήφανος ἄνθρωπος».
                                                                                       (Περί αἱρέσεων, ὁμιλία 2η)

       «Ἐγώ ὅλα τά χρόνια πού βρίσκομαι στή Λάρισα, σᾶς τονίζω: «Ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός», ὥστε νά σᾶς γίνει οὐσία. Γιατί, μέ ὅλα αὐτά τά ὁποῖα συμβαίνουν μέ τόν λεγόμενο οἰκουμενισμό, τή μίξη τῶν θρησκειῶν, ἡ παγκοσμιοποίηση θά φέρει καί τή μίξη ὅλων τῶν θρησκειῶν, πῶς θά μπορεῖς νά ξεχωρίζεις, ἄν θέλεις, τήν πραγματική σου σωτηρία, παρά μόνο νά λές: «Πιστεύω στόν Ἅγιο Τριαδικό Θεό»; Νά σᾶς γίνει σύνθημά σας!».
                                                                                        (Σειρά Β’, ὁμιλία 435η, β’)

       «Θυμοῦμαι, ἀγαπητοί μου, μία κυρία, εἶναι πάρα πολύ ἡλικιωμένη ἡ κυρία αὐτή, ζεῖ ἀκόμη στή Λάρισα, μοῦ εἶχε πεῖ ὅτι ὅταν ἦταν νέα στήν Κωνσταντινούπολη, πού ζοῦσε κάποτε, ἔκανε συντροφιά μέ μία κοπέλα, ἡ ὁποία ἦταν προτεστάντισσα καί τῆς ἔλεγε κάτι πράγματα ἐναντίον τῶν εἰκόνων … «Γιατί οἱ εἰκόνες ἔτσι, γιατί οἱ εἰκόνες ἀλλιῶς … ». Καί μοῦ λέει ὅτι παρ΄ὅτι εἶναι ὀρθόδοξη, παρ΄ὅτι ἔχουν περάσει τόσα χρόνια, παρ΄ὅτι πιστεύει στήν εἰκόνα: «Μέσα μου ἐκείνη ἡ κοπέλα κάποτε μοῦ ἄφησε κάτι, ἕνα δισταγμό». Δέν μπόρεσε αὐτή ἡ γυναῖκα μέχρι σήμερα νά βγάλει αὐτό τό δισταγμό. Τό λέγω, γιά νά ξέρετε τί φοβερό πρᾶγμα εἶναι, ἀγαπητοί μου, ὅταν ἐρχόμαστε σέ ἐπαφή μέ αἱρετικούς καί ἀκοῦμε τίς διδασκαλίες τους. Εἶναι τρομερά ἐπικίνδυνο πρᾶγμα! Μήν πεῖ κανείς ὅτι: «Ἐγώ δέν παθαίνω τίποτα». Γιατί, ἁπλούστατα, ὅταν τό διαβολικό σπέρμα, ὁ διαβολικός σπόρος, κατά τόν Ἅγιο Ἰγνάτιο Ἀντιοχείας, πέσει μέσα σου, ὁ σπόρος τῆς αἱρέσεως, πού εἶναι γέννημα τοῦ διαβόλου δέν μπορεῖ, παρά κάτι, ζημιά θά σοῦ κάνει. Ὁπωσδήποτε θά σοῦ κάνει ζημιά. Γι’ αὐτό τό λόγο προσέχετε, οὔτε κουβέντα! Αὐτό πού λέει ἡ Ἁγία Γραφή: «Καλημέρα δέν θά πεῖς στόν αἱρετικό». Τελείωσε, πάει, καμιά ἐπικοινωνία μαζί του».
                                                                                       (Δευτερονόμιο, ὁμιλία 7η)

      Χθές πῆγα νά πληρώσω ἕναν λογαριασμό καί μέ βρῆκε ἐκεῖ ἕνας ὑπάλληλος πολύ γνωστός μου, πού ἀκούει λόγο Θεοῦ πολλά χρόνια. Μοῦ λέει: «Θέλω νά σᾶς ρωτήσω κάτι ἐξ ἀφορμῆς τοῦ τελευταίου κηρύγματος. Ἐγώ βρίζω ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἀντιτίθενται εἴτε σέ θέματα τῆς πίστεως εἴτε σέ θέματα τῆς πολιτείας. Ἄν κάποιος εἶναι χιλιαστής, “παλιοτόμαρο” τόν λέω κτλ.». Τοῦ λέω: «Μέ συγχωρεῖτε, μή χαρακτηρίζετε πρῶτα-πρῶτα. Ὁ ἄλλος ἄς εἶναι ὅ,τι θέλει, αὐτό καταλαβαίνει, ἔτσι κινεῖται. Θέλετε νά τόν βοηθήσετε; Πεῖτε του ὅτι αὐτό πού κάνει δέν εἶναι σωστό. Σᾶς ἄκουσε; Καλῶς. Δέν σᾶς ἄκουσε; Δέν πειράζει». Ἔτσι, ἐδῶ ἡ σοφία εἶναι εἰρηνική, δέν μάχεται, λέει ἁπλά: «Αὐτό εἶναι τό σωστό. Θέλεις νά ἀκούσεις; Ἄκουσέ το. Δέν θέλεις; Μή τό ἀκούσεις». Δέν γεννάει μάχες ἡ ἀληθινή σοφία. Μάλιστα, θερμά θά σᾶς παρακαλοῦσα τό σημεῖο αὐτό νά τό προσέξετε. Καί ἀκόμη κάτι ἄλλο, εἴτε στά θέματα τῶν πολιτικῶν φρονημάτων εἴτε στά θέματα τῶν θρησκευτικῶν φρονημάτων -θρησκευτικῶν φρονημάτων ἐννοῶ ὀρθόδοξοι ὅλοι, ἀλλά νά ὑπάρχουν διάφορες ἀπόψεις ἤ συμπάθειες ἤ βαθμοί κατανόησης τῶν πραγμάτων- δέν εἶναι ἀπαραίτητο οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι νά μοιάζουν σέ αὐτό πού ἐμεῖς σκεπτόμαστε. Δέν νομίζετε ὅτι εἶναι πολύ-πολύ ἐγωιστικό; Ὁ ἄλλος σκέφτεται διαφορετικά, γιατί δηλαδή θά πρέπει ὅλοι νά μοιάζουμε σέ αὐτό πού ἐγώ σκέπτομαι; Ἄν ὁ καθένας ἔτσι σκέπτεται, τότε ὁ καθένας θά ἦταν ἕνας μικρός πάπας μέ τό ἀλάθητο καί τίποτε ἄλλο. Ἔχεις γιά κάτι βεβαιωθεῖ ὅτι εἶναι ἀληθινό; Πές το. Δέν τά δέχεται ὁ ἄλλος; Δέ σημαίνει ὅτι δέν θά τοῦ ποῦμε ‘’καλημέρα’’. Θά τοῦ λές ‘’καλημέρα’’, θά εἶσαι εὐγενής ἀπέναντί του, θά τόν ἀγαπᾶς. Σκέπτεται διαφορετικά; Δέν πειράζει, δέν χάλασε ὁ κόσμος. Μπορεῖ τό διαφορετικό νά εἶναι καί αὐτό σωστό, ἀλλά ἁπλῶς εἶναι διαφορετικό. Ἤ ἀκόμη νά μήν εἶναι σωστό, δέν πειράζει. Εἶπα σέ αὐτόν τόν κύριο: «Πεῖτε ἀπό μέσα σας, νά τόν ἔχει ὁ Θεός στό σωστό δρόμο, νά τόν ἐλεήσει ὁ Θεός, νά καταλάβει». Δέν θά μαλώνουμε γιά τίποτε. Ἡ ἄνωθεν σοφία εἶναι ἁγνή, εἶναι εἰρηνική, εἶναι ἐπιεικής, εἶναι εὐπειθής». 
                                                                             (Ἐπιστολή Ἰακώβου, ὁμιλία 11η)

     «Ξέρετε ὅτι -σᾶς τό ἔχω πεῖ πολλές φορές τόν τελευταῖο καιρό [ἡ ὁμιλία ἔγινε στίς 21-4-1986]- ὅτι ἀναβιώνει στήν Ἑλλάδα ἡ εἰδωλολατρία καί ἀρχίζει νά ὑπάρχει ὁ γνωστικισμός. Ἔκανα δύο θέματα στό Ἀνώτερο Κατηχητικό περί γνωστικισμοῦ. Τό ἕνα λέει «Γνωστικισμός» καί τό ἄλλο ἐπιγράφεται «Ἔνθεοι». Εἶναι ἑνός Γάλλου συγγραφέα. Καί τό μέν βιβλίο «Ἔνθεοι», ἄν τό πάρετε στά χέρια σας, θά νομίσετε ὅτι εἶναι μία ἄλλη ἔκδοση τοῦ Γεροντικοῦ. Ἀναφέρεται στούς ἀσκητές τῆς ἐρήμου. Θά πεῖτε: «Θαυμάσιο βιβλίο!». Γι’ αὐτό εἶναι ὁ κίνδυνος ὅτι πλησίασε πολύ ὁ γνωστικισμός τό Χριστιανισμό, δηλαδή πῆρε χριστιανικά στοιχεῖα. Ἀλλά ὁ γνωστικισμός εἶναι πολλά στοιχεῖα, εἶναι φιλοσοφικά, θρησκευτικά στοιχεῖα, τῶν μυστηριακῶν φυσικῶν θρησκειῶν καί Χριστιανισμός, δηλαδή λίγο ἀπό ὅλα».
                                                               (Κατηχήσεις Ἁγ. Κυρίλλου, ὁμιλία 86η)

      «Σᾶς βεβαιώνω, ὅσους ἔχω δεῖ ἐγώ προσωπικά καί ἔχουν εἰσχωρήσει, μυηθεῖ στίς ἀνατολικές θρησκεῖες, λίγο ἤ πολύ ἔχουν ὑποστεῖ δαιμονισμό. Ἀγαπητοί μου, ἔχω τρομάξει στό σημεῖο αὐτό!»
                                                                                        (Σειρά Β’, ὁμιλία 97η, α’)

      «Οἱ σχηματισμοί τῶν κατακαθιῶν τοῦ καφέ, πού κοιτάζετε πολλές φορές χάριν γούστου, γιά νά περάσει ἡ ὥρα … Ταλαίπωροι ἀκροαταί μου, ταλαίπωροι ἀδελφοί μου, χάριν γούστου; Τώρα ἀποτείνομαι σέ σᾶς. Γιατί; Γιατί πολλοί ἀπό σᾶς ἔχετε κοιτάξει τό φλιτζάνι τοῦ καφέ. Τουλάχιστον ἅπαξ στή ζωή σας, σάν κοπέλες, σαν … ξέρω ἐγώ … Ποιόν θά πάρετε, ποιό θά εἶναι τό μέλλον σας … Ναί, ναί, ναί. Ἔχει φρίξει τό μάτι μου γύρω ἀπό τό θέμα τοῦ φλιτζανιοῦ τοῦ καφέ. Τί σχηματισμούς ἔχομε, τί γραμμές ἔχομε … Ὅπως καί στό χέρι, μέ τίς γραμμές τοῦ χεριοῦ, γιά νά βγάλομε τό μέλλον. Τέτοια πράγματα, λέγει ὁ Βαλαάμ, δέν ὑπάρχουν στούς Ἰσραηλίτες. Θέλουν νά μάθουν κάτι; Τούς τό ἀποκαλύπτει ὁ Θεός! Θέλεις νά μάθεις τό μέλλον σου; Εἶναι κατατεθειμένο στήν Ἐκκλησία. Ἄνοιξε τήν Ἁγία Γραφή καί θά δεῖς τί γράφει μέσα. Ὅτι θά ἀναστηθεῖς καί θά γίνεις πολίτης τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Γιά ποιό μέλλον, ἀγαπητέ μου, μοῦ μιλᾶς; Να, τό μέλλον σου. Καί μοῦ κοιτᾶτε φλιτζάνια τοῦ καφέ, γιά νά δεῖτε τί θά γίνει παρακάτω … ».
                                                                                              (Ἀριθμοί, ὁμιλία 15η) 

      «Μερικά ἔθιμα πρέπει νά ἐρευνοῦμε πολύ, ἄλλα μέν ἔχουν σέ εἰδωλολατρικά στοιχεῖα τή ρίζα τους καί πρέπει νά εἶναι ἀπόβλητα, ἄλλα δέ εἰς αὐτή τήν Ἁγία Γραφή. Μία συμβουλή σᾶς δίνω. Ποτέ νά μήν ἀποβάλλουμε κάτι, ἐάν προηγουμένως δέν ἐξετάσουμε. Ἐγώ τουλάχιστον αὐτό τό ἔμαθα. Πολλές φορές λέμε: «Καί τί χρειάζεται αὐτό;». Στάσου ἀδελφέ μου, ἔφτασε διά μέσου τῶν αἰώνων σέ ἐσένα καί σύ μονοκονδυλιά λές: «Τί χρειάζεται;». Ὄχι. Θά τό ἐξετάσεις, θά τό βασανίσεις, θά τό ἐξαντλήσεις, γιά νά μάθεις τήν ἀληθινή οὐσία, πού αὐτό τό κάτι ἔφτασε μέχρι σέ ἐσένα».
                                                                                    (Δευτερονόμιο, ὁμιλία 27η)

     «Ἄς ἀφυπνιστοῦμε. Μᾶς ἀποχριστιανίζουν λίγο-λίγο καί μᾶς εἰσάγουν σιγά-σιγά, λίγο-λίγο στήν εἰδωλολατρία. Ὄχι κάποια πρόσωπα σημαίνοντα, ἀλλά καί αὐτόν τόν λαό. Γι’ αὐτό τό λόγο σᾶς τά εἶπα αὐτά, γι’ αὐτό καί τά θέματά μου περί εἰδωλολατρίας εἶναι ἐκτενῆ. Μή μοῦ πεῖτε ὅτι βρίσκομαι ἐκτός πραγματικότητας. Γνωρίζω πολύ καλά, ἀπό τή στιγμή πού κάποια χρόνια πίσω ἀντελήφθηκα τή δράση τῆς εἰδωλολατρίας, ἔμεινα ἔκπληκτος. Ἐσεῖς δέν ἐκπλήσσεστε; Ἐγώ ἔμεινα ἔκπληκτος καί δέν μπορῶ νά ἡσυχάσω ἀπό τότε. Τόν καιρό δέ πού κάναμε τό Βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως ἑρμηνεία, θυμᾶστε, πού τοῦ δείχνει ὁ ἄγγελος τοῦ Ἰωάννη τό θηρίο: «Τό βλέπεις αὐτό τό θηρίο; Εἶναι τό θηρίο τῆς εἰδωλολατρίας, ἦταν, δέν εἶναι, θά εἶναι». Τί θά πεῖ αὐτό; Ἦταν στόν κόσμο ἡ εἰδωλολατρία διάχυτη. Ἦρθε ὁ Χριστός, τήν κατήργησε. Ὁ Χριστός εἶναι τό Φῶς πού ἔλαμψε στόν κόσμο. Τή σβήνει τό φῶς τοῦ Χριστοῦ. «Ἦταν, δέν εἶναι, ἀλλά θά ξαναεῖναι πάλι». Πού σημαίνει ὅτι οἱ χριστιανικοί λαοί θά ξαναγυρίσουν στήν εἰδωλολατρία! Αὐτό δέν σᾶς συγκλονίζει; Καί λέει τοῦτο: «Πηγαίνει στήν ἀπώλεια», γατί λίγο θά μείνει στήν τελευταία φάση ὁ κόσμος στήν εἰδωλολατρία. Καί μετά πάει στήν ἀπώλεια. Αὐτό, ξέρετε τί σημαίνει; Ὅτι βρισκόμαστε στίς παραμονές τῆς Δευτέρας τοῦ Χριστοῦ Παρουσίας, δηλαδή στό τέλος τῆς Ἱστορίας! «Λίγο θά μείνει καί πηγαίνει στήν ἀπώλεια»! Αὐτά δέν συγκλονίζουν; Πῶς, θά μοῦ πεῖτε, μποροῦσε νά μέ συγκλονίσει κάτι; Ἄν ἀγαπᾶς τό Θεό τρελά, γίνεσαι «τρελός», ὅταν ἀφήνεις π.χ. τόν κόσμο, γίνεσαι ἀσκητής, εἶσαι πλούσιος καί τά ἐγκαταλείπεις ὅλα, δέν εἶσαι κατά κόσμον τρελός; Γιατί; Γιατί συγκλονίστηκες. Πότε λοιπόν μποροῦμε νά λέμε ὅτι ἀγαπᾶμε τό Θεό; Ὅταν συγκλονιστοῦμε. Καί πότε μποροῦμε ἕνα πρᾶγμα νά μᾶς κάνει νά τό καταλάβουμε καλά; Ὅταν συγκλονιστοῦμε. Ἐσεῖς δέν συγκλονίζεστε; Ἀγαπητοί μου, ὅταν πρωτογνώρισα γιά τήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, συγκλονίστηκα, καί μένω ἀπό τότε συγκλονισμένος. Ὅταν ἔμαθα ὅτι τό σύμπαν θά ἀλλάξει καί θά γίνει Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, «πέρασε», λέει, «ὁ παλιός οὐρανός καί ἡ παλιά γῆ, καινούριος οὐρανός, καινούρια γῆ», συγκλονίστηκα! Ὅταν ἀνακάλυψα ποιά εἶναι ἡ ταυτότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, συγκλονίστηκα! Καί ὅταν τότε κάναμε γιά τήν εἰδωλολατρία στό Βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως, ἐδῶ καί δέκα χρόνια πίσω, ξανά συγκλονίστηκα. Συγκλονίζεστε; Μή μένετε ἀνύποπτοι. Ὁ κίνδυνος εἶναι ἄμεσος καί μέγας. Ὅπως κάποτε κυνηγοῦσαν οἱ εἰδωλολάτρες τούς Χριστιανούς, θά τούς ξανακυνηγήσουν τούς Χριστιανούς … Θά μοῦ πεῖτε, γιατί σᾶς τά λέω. Νά τή σταματήσουμε; Μποροῦμε;  Εἶναι καί προφητευμένο. Ὄχι, δέν εἶναι ἐκεῖ τό θέμα. Τό θέμα εἶναι ἐμεῖς νά συγκλονιστοῦμε, νά μή γίνουμε ἐμεῖς, πού ἀκοῦμε σήμερα λόγο Θεοῦ, νά μή γίνουμε ἐμεῖς εἰδωλολάτρες. Ἐμεῖς νά γλιτώσουμε, ἐμεῖς νά σωθοῦμε, νά μή λατρεύσουμε, νά μή προσκυνήσουμε εἴδωλα. Γι’ αὐτό ἐπιμένουμε σέ αὐτά τά θέματα. Ἐπιμένει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Ἐγώ δέν κάνω τίποτε τό ἄλλο».
                                                                                             (Ἰεζεκιήλ, ὁμιλία 13η)

      «Ἔχουν κάποια σεμινάρια αὐτοί οἱ ἄνθρωποι, πού δέν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρά σκέτος γνωστικισμός, εἰδωλολατρία: «Nά γνωρίσεις τόν ἑαυτό σου»! Μοῦ ἔλεγε μία κυρία, πού ἀκούει λόγο Θεοῦ, μέ κατέπληξε, μάλιστα σᾶς βεβαιώνω ὅτι στενοχωρήθηκα πολύ. Λέει: «Ἤμουν ἕτοιμη ἐγώ καί ὁ σύζυγός μου νά πᾶμε ἐκεῖ, νά ἀκούσουμε, γιατί πῶς θά φροντίσουμε νά καταπολεμήσουμε τήν ὀργή;». Ἐκεῖ θά πᾶς; Ἐκεῖ θά πᾶς, νά ἀκούσεις πῶς θά καταπολεμήσεις τήν ὀργή; «Δέν ξέρετε πῶς ζοῦμε;». Μέ συγχωρεῖτε, θά σᾶς τό πῶ, σάν τά κουτορνίθια! Ἀδελφέ μου, τόσα χρόνια τί ἀκοῦς; Ἀδελφέ μου, γιατί δέν ξύπνησες; Γιατί δέν κατάλαβες ἀκόμα, καί ὅποια πόρτα βρεῖς μπροστά σου ἀπ΄ ἔξω μία πινακίδα, μπαίνεις μέσα μέ τόση εὐκολία;». Ἀδελφοί, προσέξτε, φθάνω πολλές φορές σέ ἀπόγνωση, τό πόσο ὁ καθένας ἀκούει τό λόγο τοῦ Θεοῦ! Μέ τόση εὐκολία χτυπᾶμε τίς πόρτες αὐτές; Δηλαδή, ἄν αὔριο πολεμηθεῖ ἡ Ἐκκλησία καί ἀρχίζει ἡ εἰδωλολατρία νά ἐγκαθιδρύεται περισσότερο καί περισσότερο, ἕτοιμοι εἴμαστε νά ἀποπηδήσομε ἀπό τήν Ἐκκλησία στήν εἰδωλολατρία;  Λυποῦμαι, κάπως ἔτσι θά εἶναι. Προσοχή, πάρα πολλή προσοχή!».
                                                                                                  (Σειράχ, ὁμιλία 6η)

       «Προσέξτε τώρα ἐδῶ κάτι, πολύ νά προσέξομε αὐτό, γιατί, δυστυχῶς, δέν τό ἔχομε προσέξει δεόντως καί μένομε ἐγκληματικῶς ἀπαθεῖς. Ὁ μουσουλμανισμός ἐπιχειρεῖ τόν κύκλο τῆς γῆς. Αὐτό τό ὁποῖο λέμε ἕνα τόξο, ἐδῶ στά Βαλκάνια, μουσουλμανικό, καί τό βλέπομε, βεβαίως ἀπό πολιτικῆς πλευρᾶς, εἶναι κάτι πολύ περισσότερο ἀπό ἕνα τόξο. Ἐπιχειρεῖ, θά ἐπαναλάβω καί νά τό θυμᾶστε, ἐπιχειρεῖ τόν κύκλο τῆς γῆς! Ὅπως καί ἐγώ θυμᾶμαι τόν μακαριστό πατέρα Ἄγγελο Νησιώτη, πού εἶχε πεῖ -πρό τοῦ ’40-, καί ἔλεγε: «Φοβηθεῖτε τόν μουσουλμανισμό, εἶναι ὁ φοβερότερος ἐχθρός, φοβηθεῖτε!». Τό κράτησα στή μνήμη μου καί τό ἀνεκάλεσα πολλές φορές, ἰδίως τά τελευταῖα χρόνια, πού βλέπω αὐτή τήν κίνηση τοῦ μουσουλμανισμοῦ. Τί; Ξέρετε πόσα ἑκατομμύρια μουσουλμάνοι ὑπάρχουν στήν Ἀσία, Πολυνησία, Ἀφρική; Πολλά ἑκατομμύρια μουσουλμάνοι ὑπάρχουν. Τό εἶπαν: «Θά ἐπιχειρήσομε ἐπίθεση κατά τῆς Εὐρώπης»! Τό εἶπαν, νά μήν πῶ τώρα πολιτικά πρόσωπα, δέν μοῦ ἀρέσει νά ἀνακατεύω πολιτικά πρόσωπα, ὅτι: «Ἡ Εὐρώπη θά γίνει μουσουλμανική, θά πάψει νά εἶναι χριστιανική»! Ξέρετε πόσα τεμένη ὑπάρχουν στό Παρίσι; Ἐμεῖς, ἐν ὀνόματι τῆς ἀνεξιθρησκίας κτλ., τούς πάντες ὑποδεχόμεθα. Ἑτοιμάζουν νά κάνουν καί στήν Ἀθήνα τέμενος μουσουλμανικό, ἐνῶ ἀναφέρθηκε ἐκεῖ, στά Ἐμιράτα τῆς Ἀραβίας, ἀπέναντι ἀπό τό Ἰράκ, ζητήθηκε νά γίνει Λειτουργία φέτος [1992] τό Πάσχα, ὄχι μόνο νά γίνει ναός ἀπό τούς ἐκεῖ Ἕλληνες, ἐνῶ ἐκεῖνοι ζητοῦν στήν Ἀθήνα νά γίνει ναός, ἀλλά οὔτε κἄν σέ ἕνα δωμάτιο τῆς πρεσβείας νά γίνει Θεία Λειτουργία Πασχαλινή! Ναί, γιατί ἔχει τό στοιχεῖο τοῦ φανατισμοῦ.  Ἀνεξιθρησκία γιά τούς μουσουλμάνους δέν ὑπάρχει, εἶναι παραμύθια αὐτά. Γι’ αὐτό λοιπόν, ἐπιχειρώντας νά καταλάβει τήν Εὐρώπη θρησκευτικῶς, θά τήν καταλάβει καί πολιτικῶς».
                                                                                              (Σειράχ, ὁμιλία 141η)

      «Νά θυμηθοῦμε τήν παραβολή τῶν ζιζανίων, ξέρετε πόσες φορές μέ κράτησε καί μένα ἀπό μία μου ἀγανάκτηση γιά κάτι αὐτή ἡ παραβολή; Τήν ξέρετε τήν παραβολή τῶν ζιζανίων, πού ὁ Κύριος εἶπε: «Ἐσπάρη ὁ σῖτος, τήν νύκτα ὅμως ἄνθρωπος κακός ἔσπειρε καί ζιζάνια, τά εἶδαν οἱ ἐργάτες. Κύριε, νά τά ξερριζώσουμε τά ζιζάνια», καί ὁ Κύριος εἶπε ἐκεῖνο τό ἐκ πρώτης ὄψεως, δέν ξέρω, ἀκατανόητο: «Ἄφετε συναυξάνεσθαι ἀμφότερα μέχρι τοῦ θερισμοῦ»,  ἀφῆστε τα νά μεγαλώσουν μαζί ὁ σῖτος καί ζιζάνια, ἕως ἔρθει ὁ θερισμός, ἡ ἡμέρα τῆς κρίσεως. Εἶναι ἀκατανόητο, ἀγαπητοί μου. Δέν σημαίνει ὅτι δέν θά πολεμήσουμε τήν αἵρεση, ἀλλά δέν θά πάρεις τόν αἱρετικό νά τόν κάψεις, ὅπως γινόταν στόν Μεσαίωνα. Δέν εἶναι δυνατόν νά τόν κάψεις … Δέν μισοῦμε τούς ἀνθρώπους, ἀλλά μισοῦμε τούς τρόπους τους».
                                                                                             (Σειράχ, ὁμιλία 172η)

       «Ἄν κάποιος πεῖ:  «Mπορῶ νά διαβάσω ἕνα ἔντυπο αἱρετικό;». Ὄχι! Τή στιγμή πού δέν ἔχομε τή δύναμη νά κάνομε μία κριτική πάνω σέ αὐτό, ὄχι. Θά ἐπηρεαστοῦμε. Ἐγώ φοβᾶμαι νά διαβάσω. Ἀπό ποιάν ἄποψη; Φοβᾶμαι, σᾶς τό λέω ἀλήθεια! Θά μοῦ πεῖτε: «Πάτερ μου, θά παρασυρθεῖτε;». Γιατί ὄχι, τί εἶμαι, ἀλάθητος; Καί γιατί δέν θά μποροῦσα νά παρασυρθῶ; Ἐδῶ, παρασύρθηκαν σπουδαῖοι ἄνθρωποι, ἐγώ ποιός εἶμαι νά μήν παρασυρθῶ; Δέν διαβάζω καί προσέχω νά μήν διαβάσω τίποτα. Ρίχνω μία ματιά μόνο, ἔτσι στά γρήγορα, γιά νά δῶ περί τίνος πρόκειται καί δέν θέλω τίποτε περισσότερο. Γιατί, λέτε; Γιατί φοβᾶμαι αὐτά πού σᾶς λέω, μήν κάποτε σᾶς πῶ κάτι πού εἶναι κατ’ ἐπίδραση τῶν αἱρετικῶν, δηλαδή αἱρετικῶν ἑρμηνειῶν. Τό φοβᾶμαι πάρα πολύ, χωρίς νά πῶ ὅτι κάθε ὁμιλητής τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ εἶναι τελείως ἀπαλλαγμένος ἀπό παρεισφρήσεις τέτοιες. Δέν μπορῶ νά σᾶς τό πῶ, γιατί ἔχομε δεχτεῖ ἐπιδράσεις, ἀλλά αὐτές ἤ δέν τίς καταλαβαίνομε ἤ ὅπως θέλετε πάρτε το, θέλει πάρα πολλή δουλειά κανείς, γιά νά καταλάβει καί αὐτές τίς ἐπιδράσεις. Δηλαδή, νά εἶναι πάρα πολύ διαβασμένος ἄνθρωπος γιά νά καταλαβαίνει ὅλα αὐτά τά πράγματα. Ἔ…, ὅ,τι μποροῦμε προσφέρομε, σᾶς λέγω μόνο τί κίνδυνοι ὑπάρχουν».
                                                                 (Κατηχήσεις Ἁγ. Κυρίλλου, ὁμιλία 88η)

       «Θυμᾶστε, πρό δεκαετίας, εἶχα κάνει τά ἴδια θέματα -γιατί κρατῶ σημειώσεις- καί σᾶς εἶχα μιλήσει τότε γιά τόν οἰκουμενισμό, ὁ ὁποῖος ἦταν πάνω στήν ἀκμή του, καί τότε σᾶς εἶχα πεῖ τό ἴδιο πρᾶγμα, ὅτι σάν ἀποτέλεσμα θά ἔχει μία ἐποχή ἀμοραλιστική, ἄχρωμη ἠθικῶς, δηλαδή νά μήν ὑπάρχει ἠθική! Νά την, τότε σᾶς τά ἔλεγα, τό 1971, τώρα ἔχομε 1980, πέρασε μία δεκαετία, εἴδατε πόσο γρήγορα; Ἡ ἐποχή μας κατέληξε νά εἶναι πράγματι ἀμοραλιστική!».
                                                                                       (Ἀποκάλυψις, ὁμιλία 9η)

      «Εἶναι κάποια ταινία κάποιου Ἰταλοῦ σκηνοθέτη, πού βασίζεται σέ κάποιο βιβλίο τοῦ Καζατζάκη, εἶναι, ὅπως λέγεται, ἀπιθάνου βλασφημίας, γιατί προχωρεῖ ἡ ταινία πολύ πέρα ἀπό τίς φοβερές βλασφημίες πού ἀναφέρει ὁ Καζατζάκης στό βιβλίο του αὐτό γιά τό Πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτοί οἱ ἄνθρωποι πού γράφουν ἤ σκηνοθετοῦν ἤ προβάλλουν στόν κινηματογράφο γιά τόν Καζατζάκη ἤ προτρέπουν οἱ ἐκπαιδευτικοί στά σχολεῖα νά διαβάζουν οἱ μαθητές Καζατζάκη, πρέπει νά εἶναι ἄνθρωποι ἐλαυνόμενοι ὑπό λεγεώνων δαιμόνων, σίγουρα. Γι’ αὐτό, ἀγαπητοί μου, προτροπή μου εἶναι, κανείς, μά κανείς, ἔστω περίεργα, νά μήν πάει νά δεῖ μία τέτοια βλάσφημη ταινία. Εἶπα οὔτε ἀπό περιέργεια, γιατί αὐτός πού θά τολμήσει νά πάει νά δεῖ ἀπό περιέργεια -τό ξαναλέω, ὄχι ἀπό ἀσεβῆ διάθεση- ξέρετε τί θά πάθει; Ἀκοῦστε τί θά πάθει. Θά δεχτεῖ τόν κόλαφο τοῦ δαίμονα τῆς βλασφημίας ἰσοβίως! Δέν θά τοῦ φεύγουν ἐκεῖνα πού θά δεῖ καί θά ἀκούσει ποτέ μέσα ἀπό τήν ψυχή του! Θά κάνει προσευχή καί θά τοῦ ἔρχονται οἱ εἰκόνες αὐτές. Θά πηγαίνει στήν ἐκκλησία καί θά τοῦ ἔρχονται αὐτές οἱ βλασφημίες, θά τόν δέρνει, ὑπογραμμίζω, ἰσόβια ὁ δαίμων τῆς βλασφημίας! Εἶναι φοβερός ὁ δαίμων τῆς βλασφημίας. Μήν δώσομε εὐκαιρίες στό δαίμονα τῆς βλασφημίας νά δοῦμε τέτοια πράγματα, γιατί δέν θά ἡσυχάσομε ποτέ!»
                                                                                            (Πράξεις, ὁμιλία 88η)

       «Ἐδῶ στή Λάρισα εἶχε ἔρθει ἕνας Τοῦρκος καί πήγαιναν σέ αὐτόν. Τούς ἔδινε κάτι φυλακτά πού ἦταν γραμμένα μέ ἀραβικά στοιχεῖα, ποιός ξέρει τί εἶχε ἐκεῖ μέσα γραμμένα αὐτός, νά τό φορᾶνε πάνω τους! Νά πᾶς σέ Τοῦρκο, ἀλλόθρησκο ἄνθρωπο, νά σοῦ πεῖ πῶς νά φυλαχθεῖς ἀπό τό κακό; Αὐτό εἶναι κατάντημα … Καί ἔρχονται οἱ ἄνθρωποι, φορᾶνε αὐτά τά φυλαχτά ἐπάνω τους, γιά νά μοῦ ποῦν ἐτοῦτο, ἐκεῖνο. Καί τούς λέω ὅτι πρέπει αὐτά τά πράγματα νά τά πετάξουν».
                                                                   (Σύγχρονα καυτά θέματα, ὁμιλία 26η)

      «Ἔχομε μία τοιχογραφία στό παρεκκλήσι τοῦ λεγομένου Ἁγίου Δημητρίου στό καθολικό μας, πού πιθανῶς νά εἶναι τοῦ Ἁγίου Νικολάου τό παρεκκλήσι αὐτό, γιατί ὅλες οἱ σκηνές εἶναι ἀπό τή ζωή τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ἀπό τότε πού πήγαινε στό σχολεῖο ὁ Ἅγιος Νικόλαος καί μάθαινε γράμματα, ἔχει καί αὐτή τήν εἰκόνα, τοιχογραφίες ψηλά, καί ἔχει καί τήν πρώτη Οἰκουμενική Σύνοδο καί σέ κάποια ἄκρη ὁ Ἅγιος Νικόλαος σηκώνει τό χέρι του καί δίνει σκαμπίλι στόν Ἄρειο. Καί ὅμως, λέγεται ὅτι εἶναι «Κανόνας πραότητος». Θέλω νά πῶ, καταλαβαίνετε, ἀγαπητοί μου, ὅτι ἡ πραότητα εἶναι ἄλλο πρᾶγμα καί ἡ ζωηρή συζήτηση ἤ ἀκόμα ἡ φωνή δέν προσβάλλει τήν πραότητα καί ἠπιότητα».
                                                                                           (Πράξεις, ὁμιλία 154η)

       «Εἶχε πεῖ ὁ Πλήθων μία κουβέντα -πού δίδασκε εἰδωλολατρία, ὅταν πρό ἐτῶν τή διάβασα ἔμεινα ἔκπληκτος-: «Καί ὅμως» εἶπε, «κάποια ἡμέρα ἡ Ἑλλάς θά ξαναγίνει εἰδωλολατρική»! Αὐτό, ὅταν τό διάβασα, ἀνατριχίασα, γιατί τό πίστεψα, καί ἐκεῖ, στούς πρόποδες τοῦ Ταΰγετου, ἐκεῖ πού ἦταν ὁ Πλήθων καί δίδασκε, πῆγε ὁ δικός μας ὁ Θεοδωρακόπουλος, νά ἱδρύσει σχολή, συνεχιστής ἐκείνης τῆς σχολῆς τοῦ Πλήθωνος, πού δίδασκε εἰδωλολατρία. Εἶναι ἀξιοθρήνητο πρᾶγμα!».
                                                                                    (Βασιλειῶν Γ΄, ὁμιλία 19η)

      «Ὁ Θεός δέν θέλει τόν οἰκουμενισμό, θέλει τήν οἰκουμενικότητα».
                                                                                            (Πράξεις, ὁμιλία 157η)


        «Ἀγάπη ἐν ἀληθείᾳ, ὄχι νά λέμε μόνο γιά ἀγάπη. [γιά τούς  οἰκουμενιστές]».
                                                                                               (Σειράχ, ὁμιλία 118η)

       «Γιατί οἱ προτεστάντες στρέφονται ἐναντίον του μοναχισμοῦ; Γιατί τούς ἀποκαλύπτουν οἱ μοναχοί! Ἡ ἱστορία τοῦ μοναχισμοῦ δέν εἶναι τίποτα ἄλλο, παρά ἡ ἀποκάλυψη τῶν βαθέων τοῦ σατανᾶ. Ὅποια αἵρεση παρουσιαστεῖ, ὁ μοναχισμός τήν ἀνιχνεύει, πού εἶναι στίς ἐρήμους, στά βουνά, πού εἶναι ἀπομακρυσμένος, αὐτοί ἀνιχνεύουν! Ὁλόκληρη ἡ ἐκκλησιαστική μας ἱστορία εἶναι ἱστορία ἀνίχνευσης τῶν αἱρέσεων ἐκ μέρους τοῦ μοναχισμοῦ. Ἑπόμενο εἶναι οἱ αἱρετικοί νά βλέπουν τόν μοναχισμό μέ τό χειρότερο μάτι. Γι’ αὐτό ἰδιαιτέρως στρέφονται ἐναντίον τοῦ μοναχισμοῦ, νά τόν ἐξευτελίσουν ὅσο μποροῦν περισσότερο, μόνο καί μόνο γιά νά προσβάλουν τήν Ἐκκλησία. Γιατί ὁ προμαχώνας τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ μοναχισμός. Ἔφτασε κάποιος νά μοῦ πεῖ, καί κληρικός μάλιστα: «Καί ἐσεῖς τί ἀνακατεύεστε μέ ἐκεῖνα πού γίνονται στήν πόλη; Τί σᾶς ἐνδιαφέρει ἐσᾶς;». Σάν νά εἶναι ἡ Ἐκκλησία μας μόνο μοναστήρι καί νά μήν μᾶς νοιάζει τίποτα ἄλλο … Ὁ Μέγας Βασίλειος ἦταν οἰκουμενικός Πατήρ. Τόν ἐνδιέφερε τί γίνεται σέ ὁλόκληρη τήν οἰκουμένη. Μπορεῖ νά λέει τό σῶμα: «Mέ πονάει τό κεφάλι, θά πάρω ἀσπιρίνη, μέ πονάει τό νύχι, δέν μέ ἐνδιαφέρει;». Τό λέει αὐτό ποτέ κανένας; Εἶναι χριστιανικό νά μήν μᾶς ἐνδιαφέρει τί γίνεται; Καί τοῦ ἀπαντῶ: «Γι’ αὐτό εἴμαστε ἐκεῖ πάνω, νά βλέπομε ἐκεῖνα πού εἶναι χαμηλά καί νά ἀφυπνίζομε ἐκείνους πού κοιμοῦνται μέσα στήν πόλη!». Αὐτό ἀπάντησα».
                                                                                   (Περί αἱρέσεων, ὁμιλία 2η)

     «Σᾶς ἔχω πεῖ κάτι στήν ὁμιλία πού μοῦ διαφεύγει, κάτι πού δέν εἶναι πολύ σωστό; Δέν μπορῶ νά χαρακτηριστῶ αἱρετικός! Μοῦ τό ὑποδείξατε; Θά πῶ: «Συγγνώμη, τό ἀποκαθιστῶ αὐτό τό πρᾶγμα». Αἱρετικός εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ὄχι μόνο ἔκανε λάθος, ἀλλά ἐκεῖνος πού θά ἐπιμείνει στό λάθος».
                                                                                (Ἀπαντήσεις ἀποριῶν 290ή)


 «Ὄχι παγκοσμιοποίηση, ἀλλά ἐκκλησιαστικοποίηση».
                                                                                            (Σειράχ, ὁμιλία 252η)

     «Ὁ οἰκουμενισμός εἶναι τό πιό τερατῶδες κατασκεύασμα τῆς ἱστορίας».
                                                                                           (Ψαλτήρας, ὁμιλία 11η)

      «Δέν θά παύσω νά τό λέγω καί νά εἰδοποιῶ, ὅτι οἱ διαθρησκειακές προσεγγίσεις δέν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρά ἀκριβῶς αὐτό: Νά ἀρέσομε σέ ἐκείνους πού μᾶς ἐπιβάλλουν τήν γνώμη τους».
                                                                                      (Σειρά Β’, ὁμιλία 468η, β’)

ΚΥΡΙΑΚΗ Β' ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ) : ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ - ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ - ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Α´ 10 - 14

¹⁰ καί· σὺ κατ’ ἀρχάς, Κύριε, τὴν γῆν ἐθεμελίωσας, καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί· ¹¹ αὐτοὶ ἀπολοῦνται, σὺ δὲ διαμένεις· καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαιωθήσονται, ¹² καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἑλίξεις αὐτούς, καὶ ἀλλαγήσονται· σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ, καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσι. ¹³ πρὸς τίνα δὲ τῶν ἀγγέλων εἴρηκέ ποτε· κάθου ἐκ δεξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου; ¹⁴ οὐχὶ πάντες εἰσὶ λειτουργικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν;

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Β´ 1 - 3

¹ Διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι, μή ποτε παραρρυῶμεν. ² εἰ γὰρ ὁ δι’ ἀγγέλων λαληθεὶς λόγος ἐγένετο βέβαιος, καὶ πᾶσα παράβασις καὶ παρακοὴ ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν, ³ πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας; ἥτις ἀρχὴν λαβοῦσα λαλεῖσθαι διὰ τοῦ Κυρίου, ὑπὸ τῶν ἀκουσάντων εἰς ἡμᾶς ἐβεβαιώθη, 

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ Ι. ΚΟΛΙΤΣΑΡΑ

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Α´ 10 - 14

¹⁰ Και, πάλιν η Γραφή άλλου λέγει· “συ, Κυριε, εις την αρχήν της δημιουργίας εστερέωσας την γην επάνω εις ασφαλές θεμέλιον και έργα των ιδικών σου χειρών, είναι οι ουρανοί· ¹¹ αυτοί θα χαθούν από την σημερινήν των μορφήν και θα αλλάξουν, συ όμως παραμένεις πάντοτε αιώνιος και αναλλοίωτος· τα πάντα σαν ένδυμα θα παληώσουν ¹² και σαν εξωτερικόν ένδυμα θα τους περιτυλίξης και θα αλλάξουν μορφήν, συ όμως είσαι ο ίδιος πάντοτε και τα έτη σου δεν θα λάβουν ποτέ τέλος”. ¹³ Προς ποίον δε από τους αγγέλους είπεν ποτέ ο Θεός και Πατήρ· “κάθισε εις τα δεξιά μου έως ότου βάλω τους εχθρούς σου κάτω από τα πόδιά σου, σαν υποπόδιον, επάνω στο οποίον θα πατάς;” ¹⁴ Ολοι οι άγγελοι είναι πνεύματα υπηρετικά, τα οποία αποστέλλονται από τον Θεόν, δια να εξυπηρετούν αυτούς, που μέλλουν να κληρονομήσουν την σωτηρίαν.

ΠΡΟΣ ΕΒΡΑΙΟΥΣ Β´ 1 - 3

¹ Επειδή ακριβώς τόσον ασύγκριτα ανώτερος είναι ο Υιός, δια τούτο πρέπει πολύ περισσότερον να προσέχωμεν εις εκείνα, τα οποία ηκούσαμεν από το κήρυγμα των Αποστόλων, που είναι ιδικόν του κήρυγμα, μήπως τυχόν ποτέ παρεκκλίνωμεν από τον δρόμον της σωτηρίας. ² Διότι εάν ο παλαιός νόμος, που ελέχθη στον Μωϋσήν δια μέσου των αγγέλων, απεδείχθη έγκυρος και ισχυρός και κάθε παράβασις αυτού και παρακοή έλαβε σαν μισθόν της την δικαίαν τιμωρίαν, ³ πως ημείς θα διαφύγωμεν την τιμωρίαν, εάν παραμελήσωμεν μίαν τόσον μεγάλην και ανεκτίμητον σωτηρίαν; Η σωτηρία δε αυτή ήρχισε να διδάσκεται από αυτόν τούτον τον Κυριον, παρεδόθη δε εις ημάς ως κατά πάντα βεβαία και αξιόπιστος από εκείνους, που την ήκουσαν κατ' ευθείαν από το στόμα του Κυρίου, δηλαδή από τους Αποστόλους. 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Β´ 1 - 12

¹ Καὶ εἰσῆλθε πάλιν εἰς Καπερναοὺμ δι’ ἡμερῶν καὶ ἠκούσθη ὅτι εἰς οἶκόν ἐστι. ² καὶ εὐθέως συνήχθησαν πολλοὶ, ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν· καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον. ³ καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν παραλυτικὸν φέροντες, αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων. ⁴ καὶ μὴ δυνάμενοι προσεγγίσαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον ἐφ’ ᾧ ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο. ⁵ ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ· Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. ⁶ ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν· ⁷ Τί οὗτος οὕτως λαλεῖ βλασφημίας; τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός; ⁸ καὶ εὐθέως ἐπιγνοὺς ὁ Ἰησοῦς τῷ πνεύματι αὐτοῦ ὅτι οὕτως αὐτοὶ διαλογίζονται ἐν ἑαυτοῖς εἶπεν αὐτοῖς· Τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; ⁹ τί ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν τῷ παραλυτικῷ, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει; ¹⁰ ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἐπὶ τῆς γῆς ἁμαρτίας - λέγει τῷ παραλυτικῷ· ¹¹ Σοὶ λέγω, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. ¹² καὶ ἠγέρθη εὐθέως, καὶ ἄρας τὸν κράβαττον ἐξῆλθεν ἐναντίον πάντων, ὥστε ἐξίστασθαι πάντας καὶ δοξάζειν τὸν Θεὸν λέγοντας ὅτι Οὐδέποτε οὕτως εἴδομεν. 

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ Ι. ΚΟΛΙΤΣΑΡΑ

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ Β´ 1 - 12

¹ Υστερα δε από ολίγας ημέρας, εισήλθε πάλιν ο Κυριος εις την Καπερναούμ και διεδόθη ότι ευρίσκεται εις κάποιο σπίτι. ² Και αμέσως συγκεντρώθηκαν πολλοί, ώστε εγέμισεν η οικία και δεν υπήρχε πλέον τόπος να τους χωρέση ούτε καντά εις την θύραν. Και εδίδασκε εις αυτούς τον λόγον του Θεού. ³ Και έρχονται προς αυτόν φέροντες ένα παραλυτικόν, τον οποίον εσήκωναν τέσσαρες επάνω εις κρεββάτι. ⁴ Επειδή δε ένεκα του πολλού πλήθους δεν ήτο δυνατόν να πλησιάσουν τον Κυριον, αφήρεσαν από την στέγην το μέρος εκείνο, κάτω από το οποίον ήτο ο Κυριος, ήνοιξαν τρύπαν και κατέβασαν σιγά το κρεββάτι, όπου ήτο κατάκοιτος ο παραλυτικός. ⁵ Οταν ο Ιησούς είδε την πίστιν που είχαν, τόσον ο παραλυτικός όσον και εκείνοι που τον έφεραν, λέγει στον παραλυτικόν· “τέκνον, σου συγχωρούνται αι αμαρτίαι, αι οποίαι είναι και αιτία της σωματικής σου ασθενείας”. ⁶ Ησαν δε και μερικοί από τους γραμματείς, που εκάθηντο εκεί και εσυλλογίζοντο μέσα των· ⁷ Διατί αυτός ο άνθρωπος εκστομίζει τέτοιες βλασφημίες; Ποιός ημπορεί να συγχωρή αμαρτίες, ει μη μόνον ένας, δηλαδή ο Θεός; ⁸ Και αμέσως ο Ιησούς αντελήφθη καθαρώτατα, με την θεία δύναμιν του πνεύματός του, ότι έτσι αυτοί εσκέπτοντο μέσα των και τους είπε· “διατί συλλογίζεσθε τέτοια εις τας καρδίας σας; ⁹ Τι είναι ευκολώτερον, να είπω στον παραλυτικόν, συγχωρούνται οι αμαρτίες σου η να είπω, σήκω επάνω υγιής, πάρε το κρεββάτι στον ώμον σου και περιπάτει; Σεις θεωρείτε δυσκολώτερον το δεύτερον. ¹⁰ Δια να μάθετε δε, ότι ο υιός του ανθρώπου έχει εξουσίαν να συγχωρή αμαρτίας εδώ εις την γην-λέγει στον παραλυτικόν· ¹¹ Σε σένα που πιστεύεις λέγω, σήκω επάνω υγιής, πάρε το κρεββάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου”. ¹² Και αμέσως εσηκώθη, επήρε το κρεββάτι στον ώμον και εβγήκε ενώπιον όλων, ώστε όλοι να καταπλαγούν και να δοξάζουν τον Θεόν λέγοντες ότι “ποτέ δεν είδαμε τέτοια γεγονότα, να συγχωρούνται με ένα λόγον αμαρτίαι και εις πιστοποίησιν της συγχωρήσεως να θεραπεύεται θαυματουργικώς η παράλυσις”. 

ΠΗΓΗ : ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ

ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

 Ὁ Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ἡ θεολογία του καί ἡ σημασία αὐτῆς (22-03-81)

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ : ΟΜΙΛΙΕΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ

ΠΑΝΑΓΙΑ ΔΑΚΡΥΡΡΟΟΥΣΑ - 

ΣΚΗΤΗ ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ

Β' Χαιρετισμοί   (Ἀπό τήν εὐχή Ὁσίου Ἐφραίμ)

 Περί Ἀργίας (01-04-83)




ΠΗΓΗ : arnion.gr