ΟΜΙΛΙΕΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ : ΔΙΚΗ - ΣΤΑΥΡΩΣΗ - ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 
34. Ἡ Ἀνάσταση Τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. (Λουκ. κδ΄ 30-38) 09-12-79
 Οἱ δύο πρός Ἐμμαούς μαθητές. Ἡ ἐμφάνιση στούς Ἀποστόλους.

35. Ἡ Ἀνάσταση Τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.(Λουκ. κδ΄ 39-43, Ἰωάν. κ΄ 20) 16-12-79
Ἐμφάνιση τοῦ Κυρίου στούς Ἀποστόλους.

ΣΥΛΛΟΓΗ ΑΝΑΦΟΡΩΝ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΣΑΡΚΙΚΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

(1927-2006)

Ὁ Ἅγιος Ἱερώνυμος εἶχε πεῖ τό ἑξῆς: «Ὅταν θά πολλύνει ἡ ὁμοφυλοφιλία στούς χριστιανικούς λαούς, τότε πλησιάζει τό τέλος τῆς Ἱστορίας».

(Σειράχ, ὁμιλία 253η)

Συλλογή ἀναφορῶν τοῦ Γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου

γιά τά σαρκικά ἁμαρτήματα

Πρόλογος

Ὁ Γέροντας Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος μᾶς ἄφησε μία μεγάλη πνευματική κληρονομιά. Μᾶς παρέδωσε ἕναν τεράστιο ἀριθμό κατηχητικῶν ὁμιλιῶν, κατανεμημένων σέ διαφορετικές θεματικές σειρές.

Ἀκούσαμε καί συλλέξαμε ἀπό μεγάλο ἀριθμό ὁμιλιῶν, κατά τήν κρίση μας, ἐνδεικτικές ἀναφορές τοῦ πατρός Ἀθανασίου, πού μᾶς ἔκαναν ἰδιαίτερη ἐντύπωση καί πού ἀφοροῦσαν τά σαρκικά πάθη.

Τίς παρουσιάζουμε σ΄ αὐτό τό βιβλιαράκι καί εὐελπιστοῦμε νά γίνουν ἀφετηρία προβληματισμοῦ γιά κάθε νέο καί νέα, γιά κάθε γονιό, γιά κάθε ἄνθρωπο πού ἐνδιαφέρεται νά ξεκαθαρίσει κάποια θέματα πού ἀφοροῦν στά σαρκικά ἁμαρτήματα.

Στό τέλος κάθε ἀναφορᾶς ὑπάρχει ἡ παραπομπή της, προκειμένου νά μπορεῖ ὁ ἀναγνώστης νά ἀνατρέξει στή συγκεκριμένη σειρά καί ὁμιλία γιά περαιτέρω ἐμβάθυνση.

Εἴθε ὁ Ἅγιος Τριαδικός Θεός δι΄εὐχῶν τοῦ μακαριστοῦ Γέροντά μας π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου να εὐλογήσει τήν πνευματική καρποφορία στις ψυχές ὅλων μας.

Παντελῆς Γκίνης

                                

«Ὅταν κανείς πέφτει στή μοιχεία, τά παιδιά θά δεχτοῦν τήν τιμωρία. Ἀκοῦστε τί λέγει ἡ «Σοφία Σολομῶντα», 3, 14. Τό λέω πολλές φορές αὐτό σέ ἀνθρώπους πού ἔχουν πέσει στή μοιχεία, καί λέγω: «Ἀδελφέ μου, δέ λυπᾶσαι τά παιδιά σου;». «Σάν τί μπορεῖ νά συμβεῖ μέ τά παιδιά μου;», λέει αὐτός ἔκπληκτος. Ἀκοῦστε τί μπορεῖ νά συμβεῖ: «Τέκνα μοιχῶν ἀτέλεστα(«ἀτέλεστα» θά πεῖ ἀπρόκοφτα) καί ἐκ παρανόμου κοίτης σπέρμα ἀφανισθήσεται», καί ἀπό παράνομη κοίτη, δηλαδή μοιχεία, («σπέρμα» θά πεῖ ἀπόγονος), «ἀφανισθήσεται», θά πεθάνει. Συνεπῶς, ἔχουμε δύο περιπτώσεις: Τά παιδιά τῶν μοιχῶν ἤ θά πεθάνουν ἤ δέν θά προκόψουν. «Ἐάν τι γάρ μακρόβιοι γένωνται, εἰς οὐθέν λογισθήσονται(ἄν ζήσουν, δέν θά ἔχουν καμιά ὑπόληψη) καί ἄτιμον ἐπ’ ἐσχάτου τό γῆρας αὐτῶν(θά γεράσουν μέ κάποια ἀτιμία, δέν θά ἔχουν προκοπή δηλαδή)». Πόσοι ἄνθρωποι ὑποφέρουν στή ζωή, γιατί ὁ πατέρας τους, ἡ μάνα τους, ἐστάθησαν μοιχοί καί μοιχαλίδες … ».

(Δευτερονόμιο, ὁμιλία 17η)

«Φαίνεται στήν ἐποχή μας τό πνεῦμα τῆς μοιχείας πάρα πολύ διαδεδομένο.Φαίνεται, θά τό πῶ ἄλλη μία φορά, πάρα πολύ διαδεδομένο. Ἔχει φρίξει τό πνεῦμα μου γιά τό θέμα τῆς μοιχείας!».

(Δευτερονόμιο, ὁμιλία 16η)

«Ποτέ μου δέν θά ξεχάσω, καί ἔχω τήν ἐλπίδα στό Θεό, ἐπειδή ποτέ μου δέν θά ξεχάσω ἐκεῖνο τό ὁποῖο

λέγει ὁ Ἅγιος Νεῖλος ὁ Σιναΐτης: «Μή θαρρήσῃς στό δαίμονα τῆς πορνείας, μέχρι θανάτου σου»! Εἶστε μάρτυρες πολλοί ἀπό σᾶς, πού τό λέγω κατ’ ἰδίαν αὐτό, ὅτι μπορεῖ κανείς στά γηρατειά του νά κάνει πράγματα πολύ βρώμικα καί ἁμαρτωλά, πάρα πολύ βρώμικα, γιατί πίστεψε ὅτι δέν μπορεῖ νά τά κάνει, ἄν ὅμως πιστεύεις ὅτι μπορεῖς νά πέσεις πολύ χαμηλά, αὐτό θά σοῦ δημιουργεῖ μέσα σου τό φόβο τοῦ Κυρίου καί ἔχεις ὄχι τή βεβαιότητα, ἀλλά τήν ἐλπίδα ὅτι δέν θά σέ ἀφήσει ὁ Κύριος νά φθάσεις σέ κατάντημα».

(Σειράχ, ὁμιλία 83η)

«Ἕνας ἄνθρωπος ἑκατό χρόνων θά πρέπει νά προσέχει στό δαίμονα τῆς πορνείας;Δέν εἶναι μία ὑπόθεση πού ἀφορᾶ στούς νέους; Ἀφορᾶ σέ ὅλους, σέ κάθε ἡλικία! Πρό πολλῶν ἐτῶν βρῆκα στό νοσοκομεῖο, στό δωμάτιο τῶν κρατουμένων -οἱ φυλακές εἶχαν ἐδῶ ἕνα δωμάτιο πού νοσηλεύονταν κρατούμενοι, καί τό παράθυρο εἶχε σίδερα καί ἀπ’ ἔξω ὑπῆρχε φρουρός φύλακας- βρῆκα ἕναν γέροντα ὀγδοντατεσσάρων ἐτῶν, ὁ ὁποῖος ἔκανε φόνο ἀπό μιά ὑπόθεση ἀντιζηλίας γιά μιά γυναῖκα. Ἀκοῦτε; Ὀγδοντατεσσάρων ἐτῶν! Καί βέβαια, ὄχι γιατί τό λέει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καί οἱ Πατέρες μᾶς τό βεβαιώνουν, ἀλλά τό εἶδα καί ἐγώ! Τό εἶδα ἀπό μία ἐμπειρία. Ἄν ἔπρεπε νά σᾶς πῶ περισσότερα, θά σᾶς ἔλεγα καί ἄλλα περιστατικά. Σᾶς λέω μόνο αὐτό τό χτυπητό παράδειγμα. Γι’ αὐτό δέν πρέπει νά ἔχομε ἐμπιστοσύνη στόν ἑαυτό μας, νά λέμε: «Ἐγώ μπορῶ νά ξεκινήσω κάτι, ἀλλά σέ κάποιο σημεῖο νά σταματήσω». Πρόκειται περί μιᾶς χιονοστιβάδας! Ξεκίνησε τήν πορεία της πρός τά κάτω ἡ χιονοστιβάδα; Εἶναι ἀδύνατο πλέον νά συγκρατηθεῖ! Γι’ αὐτό θέλει πάρα πολλή προσοχή, ἀπό τήν ἀρχή!».

(Πνευματική Διαθήκη Τωβίτ, ὁμιλία 11η)

«Ξέρετε πόσοι γονεῖς -γιατί μέ καίει τό θέμα, γι’ αὐτό τό λέω κάθε φορά τό ἴδιο παράδειγμα- γονεῖς, πατέρες ἤ μητέρες, νά στέλνουν τό παιδί τους νά ξεπορτίσει, δηλαδή νά πέσει στήν πορνεία, γιά νά μή γίνει τάχα, δῆθεν, ἀνώμαλο, νά μήν ἀποκτήσει κόμπλεξ! Καί ἐπιθυμοῦν, τά ἀγόρια τους τουλάχιστον, νά ἔχουν φιλενάδα; Ὦ, ταλαίπωρε πατέρα! Ὦ, ταλαίπωρη μητέρα, ἄν ἤξερες τί κάνεις τώρα! Ρίχνεις ἐσύ μέ τά χέρια σου τό παιδί σου στήν πορνεία, δηλαδή στήν κόλαση!Δέν τό ἀντιλαμβάνεσαι αὐτό; Τί λόγο θά δώσεις στό Θεό;».

(Ἰεζεκιήλ, ὁμιλία 4η)

«Ἡ ὁμοφυλοφιλία, ὅπως καί ἡ κτηνοβασία, εἶναι ἀσέβεια. Ἡ μοιχεία εἶναι ἀδικία, γιατί ἀδικεῖς τή γυναῖκα σου, ἀδικεῖς τόν ἄντρα σου μέ τρίτο πρόσωπο. Ἡ πορνεία εἶναι ἁπλῶς ἁμάρτημα. Αὐτό τό εἶπα, γιατί ἡ ἐποχή μας χαρακτηρίζεται ἀπό αὐτό τό φοβερό ἁμάρτημα τῆς ὁμοφυλοφιλίας, καί θεωρεῖται βδελυκτή μίξη, παράνομος πράξη, διάλυση κόσμου. Θέλουν νά διαλύσουν τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ πάνω στή δημιουργία οἱ ὁμοφυλόφιλοι!».

(Σειράχ, ὁμιλία 168η)

«Τό φοβερό ἁμάρτημα, μέ τό ὁποῖο θά ἔρθει τό τέλος τοῦ κόσμου, εἶναι ἡ ἀρσενοκοιτία, δηλαδή ἡ ὁμοφυλοφιλία.Τά Σόδομα καί τά Γόμορρα εἶναι τύπος τοῦ μέλλοντος κόσμου καί τῆς καταστροφῆς του. Λέγει ὁ Ἅγιος Ἱερώνυμος: «Ὅταν θά πολλύνει ἡ ἀρσενοκοιτία πάνω στή γῆ, τότε θά καταστραφεῖ ὁ κόσμος καί θά ἔρθει ὁ Χριστός ξανά στή γῆ». Καί φοβᾶμαι πώς ἡ ἁμαρτία αὐτή πλέον δέν γνωρίζει ὅρια. Καί ὅταν λέμε «ἀρσενοκοιτία», δέν ἐννοοῦμε μόνο ἄντρες μέ ἄντρες, ἀλλά εἶναι καί ὁ λεσβιασμός».

(Δευτερονόμιο, ὁμιλία 17η)

«Ἄν πεῖτε νά ζήσουν ζωή ἐγκρατείας, βίο σώφρονα καί καθαρό, θά σᾶς κοιτάξουν μέ οἶκτο καί θά ποῦν ὅτι εἶστε διεστραμμένοι. Εἶπαν οἱ βρώμικοι τούς καθαρούς ἀκάθαρτους!Ἔτσι εἶναι. Ὅταν, ἀγαπητοί μου, πιά ἡ ἀκαθαρσία γίνεται νόμος, γίνεται ἔθος, γίνεται πράξη, οἱ ἄνθρωποι μεταξύ των δέν ντρέπονται καί θά ποῦν ἀνώμαλο τόν σώφρονα καί τόν ἠθικό καί τόν ἁγνό ἄνθρωπο! Ἐκεῖ ἔφτασε ἡ ἐποχή μας, στό νά ἔχει, ὄχι πιά διαστροφή πράξεων, ἀλλά νά ἔχει καί διαστροφή ἀντιλήψεων, δηλαδή πλέον ὁ ἄνθρωπος ἀληθινά ἔχει διαστραφεῖ!».

(Δευτερονόμιο, ὁμιλία 17η)

«Πάρα πολύ φοβᾶμαι ὅτι ἡ ἐποχή μας εἶναι ἴδια μέ τήν ἐποχή τῶν Σοδομιτῶν, γιατί μετερχόμεθα τά ἴδια ἁμαρτήματα πού μετέρχονταν καί οἱ Σοδομῖται. Τά ἴδια ἁμαρτήματα! Ναί, ναί, γιατί εἶναι τά ἴδια ἁμαρτήματα, πού δέν εἶχαν ντροπή καί ἦσαν ξεχειλισμένα στούς δρόμους ἐκείνης τῆς ἁμαρτωλῆς πόλης. Καί στήν ἐποχή μας, καί στήν Εὐρώπη καί στήν Ἀμερική καί στήν Ἑλλάδα, δυστυχῶς, ξεχειλίζουν τά ἁμαρτήματα ἐκείνης τῆς πόλης. Γιατί; Γιατί ὑπάρχει πλησμονή ἀγαθῶν, γιατί δέν στρέφουμε τό πρόσωπό μας, τά μάτια μας πρός τόν Θεό καί νά Τοῦ ποῦμε: «Τά ἀγαθά, Κύριε, Σύ μᾶς τά ἔδωσες», ἀλλά ἀλλάζουμε προσανατολισμό, δέν χρειαζόμαστε πιά τό Θεό, τά ἀγαθά Του, μόνο θέλομε … Καί ἔχοντας τά ἀγαθά Του, στό τέλος φτάνουμε νά γίνουμε ὑλισταί, νά γίνομε σαρκικοί ἄνθρωποι, καί ἔτσι νά χάσομε ἀπό τόν ὀπτικό μας ὁρίζοντα τό Θεό, μέ ἀποτέλεσμα ὅ,τι συνέβη καί στήν ἐποχή τοῦ Νῶε καί στήν ἐποχή Σοδόμων καί Γομόρρας. Σᾶς εἶπα ὅτι φοβοῦμαι, πολύ φοβοῦμαι, πάρα πολύ, μήπως καί στόν τόπο μας ἔρθει κάποια καταστροφή, νά μέ θυμᾶστε, ἐκτός ἄν μετανοήσομε. Ἀλλά πολύ τό φοβᾶμαι, ὅλος αὐτός ὁ πλεονασμός τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν, πού τά πετᾶμε καί στά σκουπίδια τά ὑλικά μας ἀγαθά, πολύ μέ φοβίζει. Χωρίς νά σᾶς πῶ ὅτι μᾶς ἐμποδίζει καί ἡ ἐντολή τοῦ Χριστοῦ πού εἶπε: «Ἵνα μή τί ἀπόληται», τίποτα νά μή χάνεται, ἀλλά νά ὑπάρχει πνεῦμα οἰκονομίας. Ἀλλά ποιός κάνει οἰκονομία; Κανένας δέν κάνει οἰκονομία μόνο οἱ σώφρονες ἄνθρωποι. Φοβοῦμαι ὅμως πώς οἱ σώφρονες ἄνθρωποι εἶναι λίγοι!».

(Χριστιανική Ἀνθρωπολογία, ὁμιλία 51η)

«Ἕνας θεῖος μου ἦταν στρατιώτηςστή Μ. Ἀσία. Ἡ ἐνοματία του ἦταν καμιά δεκαριά ἄντρες, πῆγαν σέ ἕνα τουρικικό πορνεῖο. Ὁ θεῖος μου δέν ἔκανε τίποτε, δηλαδή εἶχε τό φόβο τοῦ Θεοῦ, ὁ ἴδιος μοῦ τό ἔλεγε, δέν ἔκανε τίποτε, κάθησε ἥσυχα καί δέν ἐπόρνευσε. Μάλιστα ἔζησε κάπου 90 τόσα χρόνια, πῶς συνέπεσε, ὁ τελευταῖος πνευματικός -γιατί πάντα ἐξομολογεῖτο- ἐξομολογήθηκε σέ μένα ὁ θεῖος ὁ Χρῆστος! (συγκίνηση). Λοιπόν, ἀκοῦστε. Τήν ἄλλη μέρα ἔδωσαν μάχη μέ τούς Τούρκους. Ἐφονεύθησαν ὅλοι πλήν τοῦ θείου μου. Εἶχε τό σημεῖο!

Θέλετε πιό πολλά; Σᾶς παραπέμπω σέ ἐκείνη τήν πανωφέλιμη ἱστορία, διήγηση τοῦ Ἁγίου Νικολάου τοῦ ἀπό στρατιωτῶν, πού γιορτάζει στίς 24 Δεκεμβρίου. Ἀνοῖξτε τό συναξαριστή σας καί θά δεῖτε γι’ αὐτό τό στρατιώτη. Στρατιώτης ἦταν, τοῦ βυζαντινοῦ κράτους, ἐναντίον τῶν Βουλγάρων. Καί ὅμως, ἐπειδή ἀρνήθηκε νά κάνει τήν ἁμαρτία, ἦταν ὁ μόνος πού σώθηκε. Ὁ δέ ἑλληνικός στρατός, ὁ βυζαντινός στρατός, εἶχε ὑποστεῖ ἀπό τούς Βουλγάρους πανωλεθρία. Γιατί σέ ἕνα πανδοχεῖο πού εἶχε πάει, ποιός ξέρει …, οἱ ἄλλοι στρατιῶτες, σοῦ λένε: «Δέν βαριέσαι, ὅ,τι βρῶ μπροστά μου … ». Ὁ Θεός νά φυλάξει! Τό λέω πολλές φορές στά νέα παιδιά μας: «Θέλεις νά σέ φυλάξει ὁ Θεός; Πρόσεξε δύο ἁμαρτήματα, τή βλασφημία τῶν Θείων καί τήν πορνεία, εἰδικά σέ πολεμική περίοδο». Προσέξτε πολύ, εἶναι δύo ἁμαρτήματα πού δέν ἀνέχεται ὁ Θεός.

Καί ἐκεῖ ἐκστρατεύουν, σταμάτησαν σέ ἕνα χάνι, ἐκεῖ ὁ Νικόλαος ἔφαγε μέ τόν πανδοχέα καί ἦρθε ἡ κόρη τοῦ πανδοχέα νά σερβίρει, ἡ ὁποία κοίταξε τό νεαρό στρατιώτη, τῆς ἄρεσε, καί μετά, ὅταν πῆγε νά κοιμηθεῖ, πῆγε στό δωμάτιό του, τοῦ κτύπησε τήν πόρτα, γιά νά κάνει ἁμαρτία. Τότε τῆς λέει: «Κοπέλα μου, δέ λυπᾶσαι πρῶτα-πρῶτα τή δική σου παρθενία, ὕστερα δέ λυπᾶσαι ἐμένα, πού πηγαίνω στόν πόλεμο καί ὁ Θεός δέ θά μέ φυλάξει, ἄν πορνεύσω;». Πράγματι, τό κατενόησε καί ἔφυγε. Εἶχαν μείνει καί τό δεύτερο βράδυ. Καί ξαναπῆγε, γιατί νικήθηκε ἀπό τόν πονηρό. Τή δεύτερη φορά ὁ ὅσιος Νικόλαος τήν ἔδιωξε: «Φύγε ἀπό ‘δῶ!», κατά το: «Ὕπαγε ὀπίσω μου, σατανᾶ!». Τήν προηγούμενη τῆς μάχης εἶδε ἕνα περίεργο, ζωντανό ὄνειρο. Εἶδε κάποιον νά εἶναι σέ ἕνα θρόνο καί τοῦ λέει: «Νικόλαε -ἦταν ὁ Χριστός ἐπί τοῦ θρόνου-, τοῦ λέει: «Νικόλαε, τί βλέπεις;». Εἶχε τό ἕνα πόδι πάνω στό ἄλλο. Τοῦ εἶπε: «Βλέπεις αὐτό;». Μετά ἄλλαξε τά πόδια. Τοῦ λέει: «Τί βλέπεις;». «Βλέπω αὐτό». «Λοιπόν, θά νικᾶ ὁ βυζαντινός στρατός στήν ἀρχή, μετά ὅμως θά ὑπερφαλαγγιστεῖ ἀπό τούς Βουλγάρους. Γύρισε πίσω σου, νά δεῖς. Μία πεδιάδα γεμάτη ἀπό μνήματα. Τί ἄλλο βλέπεις;». «Βλέπω ἕναν τόπο ὅσο γιά ἕνα μνῆμα, ἀλλά δέν εἶναι μνῆμα». «Θά ἦταν τό μνῆμα σου, ἄν εἶχες πέσει στόν πειρασμό ἐκεῖνο στό πανδοχεῖο. Θά σωθεῖς ἐσύ, πολλοί θά φονευθοῦν». Ἔγινε ἡ μάχη ὅπως τά εἶπε ὁ Κύριος. Τόσο συνεκλονίσθη ἀπό αὐτό, ὥστε ὁ νεαρός Νικόλαος, ὁ στρατιώτης, ἔγινε μοναχός, ἔγινε ἡγούμενος, καί λέγεται ὁ ὅσιος Νικόλαος ὁ ἀπό στρατιωτῶν.

Βλέπετε πῶς σώζει ὁ Θεός ἐκείνους πού θά φύγουν μακριά ἀπό τήν πορνεία;».

(Ἰεζεκιήλ, ὁμιλία 20η)

«Ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τόν Ἅγιο Νικόλαο τόν ἐκ τῶν στρατιωτῶν στίς 24 Δεκεμβρίου. Μάλιστα, ἐπειδή χρόνια εἶναι πού τό ἔχω δεῖ αὐτό, ἔχω σκεφτεῖ, θά τό πῶ σάν σκέψη μου, μακάρι νά ὑπῆρχε κι ἐδῶ κάποιος πού νά μποροῦσε νά τό κάνει αὐτό. Ὅπως ὁ Σῶτος Χονδρόπουλος κάνει διάφορες βιογραφίες, ἔτσι ὄμορφες, λογοτεχνικές, θά μποροῦσε νά γίνει σάν διήγημα λογοτεχνικό, χωρίς βέβαια νά εἶναι σέ βάρος τῆς ἱστορίας, ἀλλά μία ὄμορφη λογοτεχνική ἱστορία, νά γίνει ἕνα τευχίδιο, ἕνα βιβλιαράκι, κι αὐτό νά ἐδίδετο πάντοτε στούς στρατιῶτες, ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι βεβαίως θά ἤθελαν νά ἔχουν πνεῦμα Θεοῦ. Νά τούς δίναμε νά τό διαβάζουν καί νά τό εἶχαν πάντοτε ὑπόψη τους. Εἶναι πραγματικά πολύ ὠφέλιμο. Ἡ ἱστορία αὐτή τοῦ ὁσίου Νικολάου, μή νομίζετε ὅτι εἶναι ἡ μοναδική. Θά ἐρωτήσετε πολλούς ἀνθρώπους πού ἔλαβαν μέρος σέ πολεμικές ἐπιχειρήσεις νά σᾶς ποῦν μία ἀνάλογη ἱστορία, προσωπική τους ἤ γνωστοῦ προσώπου. Πιστέψτε με, εἶναι ἀλήθεια. Ἐγώ θά εἶχα νά σᾶς πῶ μία τέτοια ἱστορία κάποιου θείου μου, μακαρίτης τώρα αὐτός, ὁ ὁποῖος εἶχε λάβει μέρος στήν Μικρασιατική ἐκστρατεία. Μᾶς διηγεῖτο ὅτι, ὅταν ἔφτασαν ἐκεῖ, σέ ἕνα χωριό ἦσαν, ὅλοι του οἱ συνάδελφοι εἶχαν πάει σέ ἕναν οἶκο ἀνοχῆς, πού ἦταν Τουρκάλες. Πῆγε κι αὐτός, ἀλλά ἦταν μία Τουρκάλα ἀπέναντί του, τόν ἔβλεπε, τήν ἔβλεπε, δέν τῆς μίλησε, τίποτε, δέν τήν πείραξε καθόλου.

Ἦταν ἕνας θαυμάσιος ἄνθρωπος αὐτός ὁ θεῖος μου, θαυμάσιος, ὄχι μόνο ἀπό αὐτή τήν ἱστορία πού σᾶς λέω τώρα, ἀλλά καί διότι ἡ ὅλη του ζωή ἦταν θαυμάσια, ὑποδειγματική. Θά μποροῦσα νά καυχηθῶ γιά ἕναν τέτοιον συγγενῆ μου, πραγματικά σᾶς τό λέγω. Λοιπόν, δέν ἁμάρτησε ὁ θεῖος μου. Τήν ἑπόμενη ἔδωσαν μάχη. Ὅλοι του οἱ συνάδελφοι πού ἐπῆγαν στήν πορνεία ἐφονεύθησαν ἐκτός ἀπό τό θεῖο μου, πού ἔζησε καί πέρασε τά 90 του χρόνια! Ναί, αὐτό ὡς πρός τά σαρκικά ἁμαρτήματα ἐν καιρῷ πολέμου. Ἄς τό προσέξουμε αὐτό τό σημεῖο σέ ὅλη μας τή ζωή, πάντοτε, ἰδιαιτέρως δέ, σέ μιά πολεμική περίοδο. Ὄχι στή βλασφημία τοῦ Θεοῦ, ὄχι στά σαρκικά ἁμαρτήματα!».

(Δευτερονόμιο, ὁμιλία 35η)

«Ἡ Ἁγία Γραφή καί ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ δέχονται ἐν ἀπολύτῳ ἐννοίᾳ παρθενίανστόν Προφήτη Ἠλία, τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Βαπτιστή, τόν Εὐαγγελιστή Ἰωάννη καί τήν Παναγία. Κανένα ἄλλο πρόσωπο. Θά τρομάξομε! Ἀλλά, ἐάν ἕνας Μ. Βασίλειος, ἀσκητικότατος καί αὐστηρότατος, ἅμα διαβάζω τά ἔργα τοῦ Μ. Βασιλείου μέ πιάνει φρίκη, μέ τόν τρόπο πού ὁμιλεῖ, ἔχει φυσικά τό «φιλάνθρωπον», ἀλλά εἶναι αὐστηρός, λέγει: «Καί γυναῖκα ἀγνοῶ καί παρθένος οὐκ εἰμί!».

(Περί παθῶν, ὁμιλία 20ή)

«Διαβάστε, παρακαλῶ, τά ποιήματα τοῦ Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου. Ὅταν κάποτε τά διάβασα, ἕνα ποίημα μάλιστα, τρόμαξα. «Κύριε», λέει «εἶμαι πόρνος, μοιχός, ἀρσενοκοίτης … », καί ὅμως ὁ Συμεών ὁ Νέος θεολόγος ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων γνώρισε τό Χριστό καί εἶναι ἅγιος! Εἶναι ὁ τρίτος θεολόγος τῆς Ἐκκλησίας μας. Εἶχε αἴσθηση αὐτῆς του τῆς ἀνεπαρκείας. «Ναι, Κύριε, δέν ἔκανα πράξη μοιχείας, ὁμοφυλοφιλίας, ἀλλά εἶμαι ἐκεῖνο καί ἐκεῖνο καί ἐκεῖνο. Συνεπῶς, ἔχω νά κάνω πολλή δουλειά».

(Σειρά Β΄,ὁμιλία 322η, α΄)

«Εἶναι τραγικό, ὅταν ρώτησα κάποιον νέο, ἄγαμο, Βορειοηπειρώτη, μετά τή βάπτισή του [ἡ ὁμιλία ἔγινε τό 1992], μοῦ τό εἶπε ὁ ἴδιος, λίγες μέρες μετά τό βάπτισμα πῆγε στήν πορνεία! «Τί;», τοῦ λέω. «Ξέρεις τί ἐστί πορνεία;Προσβολή τοῦ ναοῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Δέν σοῦ ἔκαναν κατήχηση; Δέν σοῦ εἶπαν ὅτι αὐτό εἶναι φοβερό ἁμάρτημα;». Μέ κοιτοῦσε σάν χαζός! Ἀγαπητοί μου, ἄν θά βαπτίσουμε κάποιον καί εἶναι μεγάλος, πρέπει νά ἔχομε προϋποθέσεις κατηχήσεων, ἐπιμένω, εἶναι βασικό, γιατί διαφορετικά θά τόν κάνομε τόν ἄνθρωπο διπλότερο γεέννης!».

(Πράξεις, ὁμιλία 174η)

«Ὦ, οἱ Ἄγγλοι, ἄχ, ἐπειδή διαιροῦν καί βασιλεύουν, τούς τιμωρεῖ, τό λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στην «Α΄ πρός Ρωμαίους» ἐπιστολή, μέ πάθη ἀτιμίας, ναί, ναί. Ὅσοι εἶναι ἐκεῖνοι πού στρέφονται κατά τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, στρέφονται κατά τῶν λαῶν, κατά τῶν ἀνθρώπων, ἐπιτρέπει ὁ Θεός νά πάσχουν ἀπό πάθη ἀτιμίας, εἶναι τά φοβερά σαρκικά ἁμαρτήματα».

(Ἀνώτερο Κατηχητικό Σχολεῖο, ὁμιλία 774η)

«Μοῦ ἔγραφε μία Ἑλληνίδα, Καθηγήτρια Πανεπιστημίου στήν Ἀμερική: «Πιστεύετε ὅτι διδάσκουν σεξολογίαστά παιδάκια τοῦ νηπιαγωγείου;»! Ὕστερα ἀπό κάποιον καιρό ἔπεσε στά χέρια μου ἕνα ἑλληνικό βιβλίο, βοήθημα -σᾶς τό ἔχω ξαναπεῖ τό παράδειγμα- πού θά διδασκόταν αὐτό σέ νηπιαγωγεῖο, μάθημα σεξολογίας! Καί ἐπειδή τά μικρά παιδιά τοῦ νηπιαγωγείου δέν ξέρουν γράμματα, εἶχε εἰκόνες, γιά παράδειγμα, νά λέει ἡ Ἑλενίτσα στό Γιωργάκη: «Εἶδες τί ἔκανε ἡ μαμά καί ὁ μπαμπάς;». Ἀκοῦτε; Δηλαδή, ἕνας πανσεξουαλισμός, φοβερό πρᾶγμα! Εἶναι γνωστό ὅμως ὅτι ὅταν ὑπάρχει πανσεξουαλισμός, μιά τέτοια κοινωνία βυθίζεται στήν παρακμή, στή διαφθορά. Γιατί χάθηκαν τά Σόδομα, γιατί χάθηκε ἡ ἀρχαία Βαβυλώνα, ἡ ἀρχαία Νινευή; Γιατί εἶχαν φτάσει στό ἀποκορύφωμα τῆς διαφθορᾶς. Αὐτή ἡ διαφθορά φέρει τόν πόλεμο. Καί ἐπιτρέψατέ μου, ἐπειδή σήμερα ὁ πανσεξουαλισμός εἶναι παγκόσμιο φαινόμενο, νά μοῦ τό θυμᾶστε αὐτό, ὁ πανσεξουαλισμόςθά φέρει τόν Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο! Θά εἶναι προϊόν της ἀποσταστίας».

(Πρός Ρωμαίους, ὁμιλία 13η)

«Μετά τήν πορνεία ἦρθε ἡ διαστροφή. Πρῶτα ὁ γάμος, μετά ἡ πορνεία, μετά …, μετά ἦρθε ἡ διαστροφή. Αὐτή κυβερνᾶ σήμερα τόν κόσμο. Ἡ διαστροφή, καί ἄν τό θέλετε, καί προπαντός καί σέ αὐτόν, μέσα στό γάμο ὑπάρχει ἡ διαστροφή. Ἔχω φρίξει!»

(Περί παθῶν, ὁμιλία 18η)

«Σᾶς τό ἔχω ξαναπεῖ, ἀλλά δέν πειράζει νά τά ἐπαναλάβουμε, ὁ Ἅγιος Ἱερώνυμος εἶχε πεῖ τό ἑξῆς: «Ὅταν θά -προσέξτε αὐτό, ἐγώ τό πιστεύω- ὅταν θά πολλύνει ἡ ὁμοφυλοφιλία στούς χριστιανικούς λαούς, [ἀδιανόητο τόν καιρό πού τό εἶπε, ὅτι χριστιανοί θά κατέληγαν νά εἶναι ὁμοφυλόφιλοι], τότε, [λέει], πλησιάζει τό τέλος τῆς Ἱστορίας». Στηρίχτηκε στά Σόδομα καί τά Γόμορρα».

(Σειράχ, ὁμιλία 253η)

«Τά ἁμαρτήματα τῶν Πενταπόλεων, μέ πρωτεύουσα τά Σόδομα, ἦταν:1) ἡ εὐημερία ἡ ἀπεριόριστη, ἡ εὐθυμία, ὁ πλοῦτος, 2) ἡ ἀσπλαχνία πρός τούς ἔχοντας ἀνάγκη, δηλαδή ἡ ἀπουσία ἐλεημοσύνης, 3) ἡ ἔσχατη ἠθική ἐξαχρείωση, μέσα στήν ὁποία κορυφαία ἦταν ἡ ὁμοφυλοφιλία, ἀπό μικροῦ ἕως μεγάλου».

(Ἠσαΐας, ὁμιλία 4η)

«Εἶναι μία κουβέντα, πού τήν ἔκανα κάποτε μέ τήν ἀδελφή μου, πολύ, πολύ πρίν γίνω κληρικός, εἴκοσι χρόνων νά ἤμουνα; Κάπου ἐκεῖ. Τῆς λέω: «Ἄν ἔπρεπε νά σέ ἐμπιστευτῶ σέ κάποιον, σέ ποιόν μποροῦσα; Σέ ἕναν νέο φρόνιμο ἤ σέ ἕναν ἡλικιωμένο, γέρο ἄνθρωπο, πού δέν εἶχε ζήσει καλά στή ζωή του;». Καί τῆς εἶπα: «Στό φρόνιμο νέο, γιατί ὁ ἡλικιωμένος ἄνθρωπος πού ἔμαθε ἄσχημα, εἶναι μουρντάρης!». Καί πόσα τέτοια ἀκούω! Νά διδάσκουν παπποῦδες τά ἐγγονάκια τους ἄσχημα πράγματα. Τό θέμα τῆς ἠθικῆς, μέ τή στενή σημασία, δέν γνωρίζει ὅρια ἡλικίας».

(Σειράχ, ὁμιλία 154η)

«Αὐτός πού πορνεύει ἁμαρτάνει καί στήν ψυχή καί στό σῶμα. Καί φαίνεται αὐτή ἡ ἁμαρτία στό σῶμα, ἔχει, -προσέξτε το, χρόνια ψάχνω νά τό βρῶ αὐτό τό γιατί, χρόνια. Ἄκουσα καί ἕναν σοφό κάποτε κληρικό, πού δέν ξέρω πῶς ἔγινε κουβέντα, καί εἶπε τό ἴδιο: «Ἀγνοῶ, ψάχνω νά τό βρῶ». Καί ἐγώ ψάχνω νά τό βρῶ. Κάπου ἔχω καταλήξει, πιστεύω ὅτι εἶναι αὐτό. Φαίνεται ὅτι αὐτό τό ἁμάρτημα στό σῶμα ἔχει μία ὄχι ἁπλῶς ἠθική διάσταση, ἀλλά φαίνεται ὅτι ἔχει μία ὀντολογική διάσταση. Φαίνεται ὅτι πάνω στό ὅτι ἔχει ὀντολογική διάσταση ἡ Ἐκκλησία μας δέν ἐπιτρέπει νά γίνει κάποιος κληρικός μετά τό βάπτισμα, ἐάν ἔχει πέσει σέ αὐτά τά ἁμαρτήματα, ἔστω καί ἄν ἔχει μετανοήσει καί νά γίνει καί ἅγιος! Δέν ἔχει τό δικαίωμα, γιατί εἶναι ἀμετάκλητη ἡ περίπτωση, ἀμετάκλητη, ὁριστικῶς ἀμετάκλητη! Εἶναι φοβερό! Σᾶς λέω, χρόνια ψάχνω νά τό βρῶ τό γιατί. Καί ἔχω τοῦτο πάνω-κάτω ἀνακαλύψει, φαίνεται ὀντολογική ἡ διάσταση τῆς ἁμαρτίας πάνω στό σῶμα. Τί θά πεῖ ὀντολογική; Θά πεῖ ὅτι ἀφήνει κάποια χνάρια, ἀφήνει ἕνα κάτι. Τί εἶναι αὐτό τό κάτι, μόνο στά μάτια τοῦ Θεοῦ φαίνεται».

(Πρός Θεσσαλονικεῖς Α΄, ὁμιλία 8η)

«Δέν μπορεῖτε νά συλλάβετε, ἀγαπητοί μου, πόσο εἶναι διαδεδομένο τό ἁμάρτημα τῆς αἱμομιξίας!Καί ἐγώ κάποτε δέν μποροῦσα νά τό φαντάζομαι αὐτό τό πρᾶγμα. Ἀπό τόν καιρό ὅμως πού μποροῦμε νά ξέρομε καί νά βλέπομε, σᾶς βεβαιώνω ὅτι δέν εἶναι τόσο λίγο τό ἁμάρτημα τῆς αἱμομιξίας, ὅσο τό φαντάζεστε. Κάποτε ἤμουν λαϊκός, νέος, παιδί ἤμουν, διάβαζα ἕνα λόγο τοῦ Ἁγίου Κασσιανοῦ τοῦ Ρωμαίου γιά τό θέμα τῆς ἀνηθικότητας, καί ἐκεῖ ἔλεγε ὅτι πρέπει νά προσέχομε ἀκόμη καί τούς συγγενεῖς μας καί τή μητέρα μας καί τήν ἀδελφή μας. Θυμᾶμαι, αὐτό τότε μοῦ εἶχε φανεῖ σάν κάπως τραβηγμένο. Καί ἐγώ, ὅταν ἤμουν νέος, μποροῦσα νά κινοῦμαι κατά τρόπο ὄχι τόσο προφυλακτικό, ἔλεγα …, τό θεωροῦσα τραβηγμένο δηλαδή. Ὅταν ἔγινα κληρικός καί εἶδα τί θραύση γίνεται σέ τέτοια ἁμαρτήματα …, ἀγαπητοί μου, φοβήθηκε τό μάτι μου! Καί φτάνω πολλές φορές νά λέγω σέ σᾶς καί τούς γονεῖς καί συμβουλεύω: «Προσέξτε, δέν θά βάζετε τά ἀγόρια σας καί τά κορίτσια σας νά κοιμοῦνται στό ἴδιο δωμάτιο!». Κάποτε καί τά ἀγόρια φαίνεται, ὅταν κοιμοῦνται στό ἴδιο δωμάτιο, νά εἶναι ἐπικίνδυνο! Θά μοῦ πεῖτε, εἶμαι ὑπερβολικός. Σᾶς βεβαιώνω, δέν εἶμαι ὑπερβολικός, ἀπό αὐτά πού ἀκοῦμε καί βλέπομε. Μήν πάρετε ποτέ στό κρεβάτι σας οὔτε τήν κόρη σας οὔτε τό γιό σας νά κοιμηθεῖ. Τό ἀκούσατε, παρακαλῶ; Δέν μπορεῖτε νά φανταστεῖτε καί νά συλλάβετε τί μπορεῖ νά συμβαίνουν. Οὔτε καί ἕνας πατέρας νά κοιμηθεῖ μέ τήν κόρη. Μήν τό κάνετε αὐτό, οὔτε ὁ ἀδελφός μέ τήν ἀδελφή. Καί σᾶς τό λέγω ἀλήθεια! Ἄν ἔπρεπε νά σᾶς πῶ περιστατικά, θά τρομάζατε πραγματικά!».

(Βασιλειῶν Β΄,ὁμιλία 8η)

«Ἀγαπητοί μου, γύρω ἀπό τήν ἁμαρτία τῆς πορνείας, ἡ ὁποία εἶναι διάχυτη σέ ἄνδρες καί γυναῖκες, σέ νέους καί νέες, ἄν ξέρετε τί λύπη μέ πιάνει, ὅταν βλέπω τούς ἀνθρώπους μας, τά παιδιά μας, τά παιδιά σας, τά κορίτσια σας, τά ἀγόρια σας, νά σύρονται στήν πορνεία! Βέβαια, γιά νά μήν πᾶνε στήν πορνεία, πρέπει νά πιστέψουν τί εἶναι ἡ πορνεία. Δέν μποροῦν αὐτό νά τό καταλάβουν, γιατί ἁπλούστατα, δέν συνήθισαν νά βλέπουν καί νά ἑρμηνεύουν τί σημαίνει πορνεία!».

(Πρός Ρωμαίους Β΄,ὁμιλία 30ή)

«Κάποτε μοῦ ἔλεγε κάποιος ὅτι εἶχε κάποιες ὁμοφυλοφιλικές ἐμπειρίες. Τοῦ λέω: «Θά σέ βοηθήσω, σέ καταλαβαίνω». Ὅταν ἦρθε καί μοῦ εἶπε τήν προσεχῆ φορά, γιατί δέν μοῦ ἦταν σαφής τήν πρώτη, καί μοῦ εἶπε: «Νά, ξέρετε … ». «Τί;». «Μά, δέν μοῦ εἴπατε ὅτι θά δείξετε κατανόηση;». «Καί πῶς ἐννοεῖς τήν κατανόηση; Τήν ἐννοεῖς τήν κατανόηση μέ τό νά σέ ἀφήσω νά ἁμαρτάνεις; Ἡ κατανόηση εἶναι σέ τοῦτο, ὅτι ἔχομε φύση πού ρέπει στό κακό, νά σέ βοηθήσω, νά σοῦ δείξω ἕναν τρόπο νά βοηθηθεῖς, ὄχι κατανόηση νά κάνεις τήν ἁμαρτία!». Τά ἀκοῦτε; Ἔτσι μπορεῖ νά χαρακτηριστεῖ ὁ πνευματικός ὅτι εἶναι αὐστηρός. Ὁ Θεός νά φυλάξει! Εἶναι ἐπάνω στίς γραμμές τοῦ Εὐαγγελίου καί τίποτε ἄλλο!».

(Πράξεις, ὁμιλία 161η)

ΟΜΙΛΙΕΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ : ΔΙΚΗ - ΣΤΑΥΡΩΣΗ - ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

32. Ἡ Ἀνάσταση Τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ (Λουκ. κδ΄ 13-24) 25-11-79
Οἱ δύο πρός Ἐμμαούς μαθητές

33. Ἡ Ἀνάσταση Τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ 02-12-79
Συνέχεια ὁμιλίας «οἱ δύο πρός Ἐμμαούς»

ΧΤΥΠΟΥΝ ΛΑΛΟΥΝ ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ

ΧΤΥΠΟΥΝ ΛΑΛΟΥΝ ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΑ 

ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ 

ΚΑΙ ΤΗ ΛΙΤΗ,ΓΛΥΚΕΙΑ ΚΥΡΑ 

 ΠΟΥ ΤΗ ΛΕΝΕ ΛΕΥΤΕΡΙΑ

 ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΘΑ 'ΡΘΕΙ ΞΑΝΑ

ΟΜΙΛΙΕΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ : ΔΙΚΗ - ΣΤΑΥΡΩΣΗ - ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

31. Ἡ Ἀνάσταση Τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ (Ἰωάν. κ΄ 11-18) 18-11-79
Ἡ ἐμφάνιση τοῦ Κυρίου στή Μαρία

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ : ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ - ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ - ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Θ´ 32 - 42

³² Ἐγένετο δὲ Πέτρον διερχόμενον διὰ πάντων κατελθεῖν καὶ πρὸς τοὺς ἁγίους τοὺς κατοικοῦντας Λύδδαν. ³³ εὗρε δὲ ἐκεῖ ἄνθρωπόν τινα Αἰνέαν ὀνόματι, ἐξ ἐτῶν ὀκτὼ κατακείμενον ἐπὶ κραβάττῳ, ὃς ἦν παραλελυμένος. ³⁴ καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Πέτρος· Αἰνέα, ἰᾶταί σε Ἰησοῦς ὁ Χριστός· ἀνάστηθι καὶ στρῶσον σεαυτῷ. καὶ εὐθέως ἀνέστη. ³⁵ καὶ εἶδον αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες Λύδδαν καὶ τὸν Σάρωνα, οἵτινες ἐπέστρεψαν ἐπὶ τὸν Κύριον. ³⁶ Ἐν Ἰόππῃ δέ τις ἦν μαθήτρια ὀνόματι Ταβιθά, ἣ διερμηνευομένη λέγεται Δορκάς· αὕτη ἦν πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καὶ ἐλεημοσυνῶν ὧν ἐποίει. ³⁷ ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἀσθενήσασαν αὐτὴν ἀποθανεῖν· λούσαντες δὲ αὐτὴν ἔθηκαν ἐν ὑπερῴῳ. ³⁸ ἐγγὺς δὲ οὔσης Λύδδης τῇ Ἰόππῃ οἱ μαθηταὶ ἀκούσαντες ὅτι Πέτρος ἐστὶν ἐν αὐτῇ, ἀπέστειλαν δύο ἄνδρας πρὸς αὐτὸν παρακαλοῦντες μὴ ὀκνῆσαι διελθεῖν ἕως αὐτῶν. ³⁹ ἀναστὰς δὲ Πέτρος συνῆλθεν αὐτοῖς· ὃν παραγενόμενον ἀνήγαγον εἰς τὸ ὑπερῷον, καὶ παρέστησαν αὐτῷ πᾶσαι αἱ χῆραι κλαίουσαι καὶ ἐπιδεικνύμεναι χιτῶνας καὶ ἱμάτια ὅσα ἐποίει μετ’ αὐτῶν οὖσα ἡ Δορκάς. ⁴⁰ ἐκβαλὼν δὲ ἔξω πάντας ὁ Πέτρος καὶ θεὶς τὰ γόνατα προσηύξατο, καὶ ἐπιστρέψας πρὸς τὸ σῶμα εἶπε· Ταβιθά, ἀνάστηθι. ἡ δὲ ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς, καὶ ἰδοῦσα τὸν Πέτρον ἀνεκάθισε. ⁴¹ δοὺς δὲ αὐτῇ χεῖρα ἀνέστησεν αὐτήν, φωνήσας δὲ τοὺς ἁγίους καὶ τὰς χήρας παρέστησεν αὐτὴν ζῶσαν. ⁴² γνωστὸν δὲ ἐγένετο καθ’ ὅλης τῆς Ἰόππης, καὶ πολλοὶ ἐπίστευσαν ἐπὶ τὸν Κύριον.

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ Ι. ΚΟΛΙΤΣΑΡΑ

³² Συνέβη δε, όταν ο Πετρος περιώδευε όλα αυτά τα μέρη, να κατεβή στους πιστούς, οι οποίοι κατοικούσαν εις την Λυδδαν. ³³ Ευρήκε δε εκεί ένα άνθρωπον, ονόματι Αινέαν, ο οποίος κατέκειτο επί οκτώ έτη παράλυτος επάνω εις ένα κρεββάτι. ³⁴ Και του είπεν ο Πετρος· “Αινέα, ο Ιησούς, ο Χριστός σε θεραπεύει από την ασθένειάν σου. Σηκω και στρώσε μόνος σου το κρεββάτι σου”. Και αμέσως εκείνος εσηκώθηκε υγιής. ³⁵ Και τον είδαν όλοι, όσοι κατοικούσαν την Λυδδαν και την περιοχήν του Σαρωνος, οι οποίοι επίστευσαν και επέστρεψαν στον Κυριον, παρακινηθέντες από το θαύμα αυτό. ³⁶ Εις δε την Ιόππην εζούσε μία μαθήτρια του Κυρίου, ονόματι Ταβιθά, της οποίας το όνομα εις την ελληνικήν σημαίνει Δορκάς. Αυτή ήτο γεμάτη από καλά έργα και ελεημοσύνας, τας οποίας έκανε συνεχώς. ³⁷ Συνέβη όμως κατά τας ημέρας εκείνας να ασθενήση και να πεθάνη. Αφού δε, σύμφωνα με τα ιουδαϊκά έθιμα, την έλουσαν και την ετοίμασαν δια την ταφήν, την έβαλαν στο υπερώον. ³⁸ Επειδή δε η Λυδδα ήτο κοντά εις την Ιόππην και οι μαθηταί είχαν ακούσει, ότι ο Πετρος ήταν εκεί, έστειλαν δύο άνδρας προς αυτόν και τον παρακαλούσαν να μη βραδύνη να έλθη μέχρις αυτών. ³⁹ Πράγματι ο Πετρος εσηκώθηκε και επήγε μαζή με τους δύο απεσταλμένους. Οταν δε έφθασε, τον ανέβασαν στο υπερώον. Εκεί δε παρουσιάσθησαν εις αυτόν όλαι αι χήραι κλαίουσαι δια τον θάνατον της Ταβιθάς, και εδείκνυαν στον Πετρον χιτώνας και επανωφόρια, όσα έφκιανε, όταν ήτο εν ζωή η Δορκάς. ⁴⁰ Ο Πετρος, αφού έβγαλε όλους έξω από το υπερώον, εγονάτισε και προσευχήθηκε. Επειτα εστράφη προς το σώμα και είπε· “Ταβιθά, σήκω”. Εκείνη δε άνοιξε αμέσως τα μάτια της και όταν είδε τον Πετρον ανασηκώθηκε στο κρεββάτι της. ⁴¹ Της έδωσε τότε το χέρι του ο Πετρος και την εσήκωσε. Και αφού εκάλεσε τους Χριστιανούς και μάλιστα τας χήρας, τους την παρουσίασε ζωντανήν. ⁴² Εγινε δε γνωστόν το θαύμα αυτό της αναστάσεως εις όλην την Ιόππην και πολλοί επίστευσαν στον Κυριον. 

 ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Ε´ 1 - 15

¹ Μετὰ ταῦτα ἦν ἡ ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων, καὶ ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα. ² ἔστι δὲ ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις ἐπὶ τῇ προβατικῇ κολυμβήθρα, ἡ ἐπιλεγομένη Ἑβραϊστὶ Βηθεσδά, πέντε στοὰς ἔχουσα. ³ ἐν ταύταις κατέκειτο πλῆθος τῶν ἀσθενούντων, τυφλῶν, χωλῶν, ξηρῶν, ἐκδεχομένων τὴν τοῦ ὕδατος κίνησιν. ⁴ ἄγγελος γὰρ κατὰ καιρὸν κατέβαινεν ἐν τῇ κολυμβήθρᾳ, καὶ ἐταράσσετο τὸ ὕδωρ· ὁ οὖν πρῶτος ἐμβὰς μετὰ τὴν ταραχὴν τοῦ ὕδατος ὑγιὴς ἐγίνετο ᾧ δήποτε κατείχετο νοσήματι. ⁵ ἦν δέ τις ἄνθρωπος ἐκεῖ τριάκοντα καὶ ὀκτὼ ἔτη ἔχων ἐν τῇ ἀσθενείᾳ αὐτοῦ. ⁶ τοῦτον ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς κατακείμενον, καὶ γνοὺς ὅτι πολὺν ἤδη χρόνον ἔχει, λέγει αὐτῷ· Θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι; ⁷ ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ ἀσθενῶν· Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ, βάλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν· ἐν ᾧ δὲ ἔρχομαι ἐγὼ, ἄλλος πρὸ ἐμοῦ καταβαίνει. ⁸ λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ἔγειρε, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. ⁹ καὶ εὐθέως ἐγένετο ὑγιὴς ὁ ἄνθρωπος, καὶ ἦρε τὸν κράβαττον αὐτοῦ καὶ περιεπάτει. ἦν δὲ σάββατον ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ. ¹⁰ ἔλεγον οὖν οἱ Ἰουδαῖοι τῷ τεθεραπευμένῳ· Σάββατόν ἐστιν· οὐκ ἔξεστί σοι ἆραι τὸν κράβαττον. ¹¹ ἀπεκρίθη αὐτοῖς· Ὁ ποιήσας με ὑγιῆ, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. ¹² ἠρώτησαν οὖν αὐτόν· Τίς ἐστιν ὁ ἄνθρωπος ὁ εἰπών σοι, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει; ¹³ ὁ δὲ ἰαθεὶς οὐκ ᾔδει τίς ἐστιν· ὁ γὰρ Ἰησοῦς ἐξένευσεν ὄχλου ὄντος ἐν τῷ τόπῳ. ¹⁴ μετὰ ταῦτα εὑρίσκει αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς ἐν τῷ ἱερῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ἴδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται. ¹⁵ ἀπῆλθεν ὁ ἄνθρωπος καὶ ἀνήγγειλε τοῖς Ἰουδαίοις ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ ποιήσας αὐτὸν ὑγιῆ.

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ Ι. ΚΟΛΙΤΣΑΡΑ

¹ Επειτα από αυτά ήλθεν η εορτή των Ιουδαίων και ανέβη ο Ιησούς εις τα Ιεροσόλυμα. ² Εκεί δε εις τα Ιεροσόλυμα, κοντά εις την προβατικήν πύλην του τείχους, υπήρχε μία δεξαμενή νερού, η οποία εις την Εβραϊκήν γλώσσαν είχε το όνομα Βηθεσθά. Γυρω από αυτήν ήσαν και πέντε υπόστεγα. ³ Εις αυτά τα υπόστεγα ευρίσκετο πολύ πλήθος από αρρώστους, τυφλοί, χωλοί, άνθρωποι με ακίνητο και σαν ξερό κάποιο μέλος του σώματός των και οι οποίοι όλοι επερίμεναν να κινηθή το νερό. ⁴ Διότι κατά καιρούς κατέβαινε άγγελος εις αυτήν την κολυβήθρα και ανεταράσσετο το νερό. Ο πρώτος, λοιπόν, που θα έμπαινε μετά την ταραχήν του νερού, εθεραπεύετο, από οποιοδήποτε νόσημα και αν κατείχετο. ⁵ Υπήρχε δε εκεί ένας άνθρωπος, ο οποίος ήτο ασθενής τριάντα οκτώ χρόνια. ⁶ Οταν τον είδε ο Ιησούς να κατάκειται, και σαν Θεός που ήτο εγνώρισε ότι πολύν καιρόν είναι άρρωστος, του λέγει· “θέλεις να γίνης υγιής;” ⁷ Απεκρίθη ο ασθενής· “θέλω, Κυριε, αλλά δεν έχω άνθρωπον, ώστε όταν ταραχθή το νερό νε με ρίψη εις την κολυμβήθραν. Ενώ δε εγώ σύρομαι προς αυτήν, άλλος πριν από μένα κατεβαίνει εις την κολυμβήθραν”. ⁸ Λεγει εις αυτόν ο Ιησούς· “σήκω επάνω, πάρε το κραββάτι σου και περιπάτει”. ⁹ Και αμέσως έγινε υγιής ο άνθρωπος, επήρε το κρεββάτι του και ήρχισε να περιπατή, όπως όλοι οι υγιείς. Ητο δε Σαββατον κατά την ημέραν εκείνην. ¹⁰ Ελεγαν, λοιπόν, οι Ιουδαίοι στον θεραπευθέντα· “σήμερα είναι Σαββατον. Και δεν σου επιτρέπεται να σηκώνης το κρεββάτι σου”. ¹¹ Απήντησε εις αυτούς· “εκείνος, που με θαύμα μου έδωσε την υγείαν μου, μου είπε· Παρε το κρεββάτι σου, και περιπάτει”. ¹² Ηρώτησαν, λοιπόν, αυτόν· “ποίος είναι ο άνθρωπος, που σου είπε· “πάρε το κρεββάτι σου και περιπάτει;” ¹³ Ο θεραπευθείς όμως δεν εγνώριζε ποιός είναι, διότι ο Ιησούς είχε απομακρυνθή μέσα στον όχλον, που ευρίσκετο στον τόπον εκείνον. ¹⁴ Επειτα από αυτά τον ευρήκε ο Ιησούς εις την αυλήν του ναού και του είπε· “πρόσεξε· έγινες υγιής· μην αμαρτάνης πλέον, δια να μη σου συμβή κάτι το χειρότερον”. ¹⁵ Εφυγε τότε ο άνθρωπος από τον ναόν, επήγε στους Ιουδαίους και τους ανήγγειλε, ότι αυτός που τον έκαμε υγιή είναι ο Ιησούς. (Θα έπρεπε από λόγους και μόνον ευγνωμοσύνης να είχε κινηθή ο τέως παράλυτος, δια να γνωστοποιήση στους Ιουδαίους, ότι ο Ιησούς του είχε δώσει την υγείαν ).

ΠΗΓΗ : ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ

ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

Τοῦ Παραλύτου (Πράξ. 9, 32-42) 17-05-81

Δύο θαύματα μέ κοινόν σκοπόν: Τήν ἀνάδειξιν τοῦ θεανθρωπίνου Προσώπου τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ

ΟΜΙΛΙΕΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ : ΔΙΚΗ - ΣΤΑΥΡΩΣΗ - ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ο ΠΑΝΑΓΙΟΣ ΤΑΦΟΣ

30. Ἡ Ἀνάσταση Τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ (Ματθ. κη΄ 11-15, Ἰωάν. κ΄ 1-9). 11-11-79
 Ἀνατροπή τῆς θεωρίας περί κλοπῆς τοῦ σώματος τοῦ Ἰησοῦ.

ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ : 7 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ

ΠΑΤΗΡ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ

Ἕνα πρόσωπο γνωστό ὄχι μόνο στήν μητρόπολη Λαρίσης, ὅπου διακόνησε, ὄχι μόνο ἐντός τῆς χώρας μας, ἀλλά γνωστό καί ὅπου ἀνά τόν κόσμο ὑπάρχουν Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί. Ἕνα πρόσωπο πού ἀνέδειξε τό κήρυγμα, καλλιέργησε καί διέδωσε στόν πολύ λαό τήν Θεολογία τῆς Πίστεώς μας, διευκρίνησε τά πάντα γιά τήν Πίστη καί τό ἦθος, πού πρέπει νά ἔχουν οἱ Χριστιανοί.

Ὁ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος γεννήθηκε τό 1927 καί κοιμήθηκε ἐν Κυρίῳ τό 2006. Στή Λάρισα ἦρθε τό 1960 καί στήν Ἱερά Μονή Κομνηνείου ἐγκαταστάθηκε τό 1970. Καί πρίν ἀνέλθη στήν Ἱερά Μονή Κομνηνείου, ὡς ἱεροκήρυκας στήν Λάρισα, καί ἀφοῦ ἀνῆλθε, συνέχιζε νά κατέρχεται καί νά κηρύττει, συνολικά ἐπί 46 ὁλόκληρα χρόνια, στήν τοπική μητρόπολη τῆς Λαρίσης τόν Λόγον τοῦ Θεοῦ. Ἀλλά καί ἐκτός τῆς Μητροπόλεως Λαρίσης τά κηρύγματά του διαδόθηκαν σέ ὅλο τόν κόσμο μέ κασσέτες καί CD, πού κυκλοφόρησαν καί κυκλοφοροῦν ἱδρύματα, πολλοί πιστοί, ραδιοφωνικοί σταθμοί, ἱστοσελίδες καί ἱστολόγια στό διαδίκτυο. Χαρακτηριστικές περιπτώσεις τῆς διαδόσεως αὐτῆς εἶναι τό ἵδρυμα «Ἀπόστολος Βαρνάβας» καί ὁ κ. Παπαδόπουλος Γ. Βασίλειος, ὁ ὁποῖος ἔχει κάνει ἔργο καί σκοπό τῆς ζωῆς του, ἐδῶ καί χρόνια, τή συστηματική καί καλλιτεχνική ἀναπαραγωγή σέ κασσέτες καί τελευταίως σέ CD τῶν ὁμιλιῶν τοῦ π. Ἀθανασίου.

Ἀπό τό 1972 καί μετά ἔχουν καταγραφεῖ σέ μαγνητόφωνο 5000 ὁμιλίες τοῦ π. Ἀθανασίου, ὡριαῖες καί ἡμίωρες, κυκλοφοροῦν δέ σέ CD–mp3 2500, τοποθετημένες σέ ὡραῖο βαλιτσάκι ἀπό τόν Β. Παπαδόπουλο. Οἱ συνολικές ὁμιλίες τοῦ π. Ἀθανασίου ὑπῆρξαν πολύ περισσότερες, ἀλλά ἀπό τό 1960, πού ἦρθε στήν Λάρισα, μέχρι τό 1972 δέν μαγνητοφωνοῦνταν. Ὁ π. Ἀθανάσιος ὑπῆρξε μεγάλος, γλαφυρός καί ἑλκυστικός ἱεροκήρυκας, ἀλλά δέν ἀσχολήθηκε μέ τό γραπτό κήρυγμα.

ΜΕΛΕΤΙΟΣ ΑΠ. ΒΑΔΡΑΧΑΝΗΣ

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ

www.pmeletios.com

ΟΜΙΛΙΕΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ : ΔΙΚΗ - ΣΤΑΥΡΩΣΗ - ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

29. Ἡ Ἀνάσταση Τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ (Λουκ. κδ΄ 9,11,12, Μάρκ.ιστ΄11,12, Ματθ. κη΄9-10)
 Ἡ ἀπιστία τῶν Μαθητῶν. 04-11-79

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ : ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ - ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ - ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

Μυροφόρες είναι οι γυναίκες που ακολουθούσαν το Κύριο μαζί με τη Μητέρα του, έμειναν μαζί της κατά την ώρα του σωτηριώδους πάθους και φρόντισαν να αλείψουν με μύρα το σώμα του Κυρίου. Όταν δηλαδή ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος ζήτησαν κι' έλαβαν από το Πιλάτο το δεσποτικό σώμα, το κατέβασαν από το σταυρό, το περιέβαλαν σε σινδόνια μαζί με εκλεκτά αρώματα, το τοποθέτησαν σε λαξευτό μνημείο κι' έβαλαν μεγάλη πέτρα πάνω στη θύρα του μνημείου, παρευρίσκονταν θεωρώντας κατά τον ευαγγελιστή Μάρκο η Μαρία η Μαγδαληνή και η άλλη Μαρία που καθόταν απέναντι του τάφου. Άλλη Μαρία εννοούσε οπωσδήποτε τη Θεομήτορα. Δεν παρευρισκόταν μόνο αυτές, αλλά και πολλές άλλες γυναίκες όπως αναφέρει και ο Λουκάς.

 

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ 

ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Ϛ´ 1 - 7

 ¹ Ἐν δὲ ταῖς ἡμέραις ταύταις πληθυνόντων τῶν μαθητῶν ἐγένετο γογγυσμὸς τῶν Ἑλληνιστῶν πρὸς τοὺς Ἑβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν. ² προσκαλεσάμενοι δὲ οἱ δώδεκα τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν εἶπον· Οὐκ ἀρεστόν ἐστιν ἡμᾶς καταλείψαντας τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ διακονεῖν τραπέζαις. ³ ἐπισκέψασθε οὖν, ἀδελφοί, ἄνδρας ἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένους ἑπτὰ, πλήρεις Πνεύματος ἁγίου καὶ σοφίας, οὓς καταστήσομεν ἐπὶ τῆς χρείας ταύτης· ⁴ ἡμεῖς δὲ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ διακονίᾳ τοῦ λόγου προσκαρτερήσομεν. ⁵ καὶ ἤρεσεν ὁ λόγος ἐνώπιον παντὸς τοῦ πλήθους· καὶ ἐξελέξαντο Στέφανον, ἄνδρα πλήρη πίστεως καὶ Πνεύματος ἁγίου, καὶ Φίλιππον καὶ Πρόχορον καὶ Νικάνορα καὶ Τίμωνα καὶ Παρμενᾶν καὶ Νικόλαον προσήλυτον Ἀντιοχέα, ⁶ οὓς ἔστησαν ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων, καὶ προσευξάμενοι ἐπέθηκαν αὐτοῖς τὰς χεῖρας. ⁷ καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ηὔξανε, καὶ ἐπληθύνετο ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν ἐν Ἱερουσαλὴμ σφόδρα, πολύς τε ὄχλος τῶν ἱερέων ὑπήκουον τῇ πίστει. 

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ Ι. ΚΟΛΙΤΣΑΡΑ

¹ Κατά τας ημέρας δε αυτάς, καθώς ηύξανε ο αριθμός των πιστών, οι Εβραίοι Χριστιανοί, οι οποίοι κατήγοντο από ξένας περιοχάς και ωμιλούσαν την ελληνικήν γλώσσαν και ελέγοντο Ελληνισταί, ήρχισαν να γογγύζουν και να παραπονούνται εναντίον των Εβραίων Χριστιανών της Ιουδαίας, διότι αι χήραι αυτών παρεμερίζοντο και παρημελούντο εις την καθημερινήν υπηρεσίαν της διανομής τροφών και βοηθημάτων. ² Οι δώδεκα Απόστολοι τότε, αφού προσεκάλεσαν όλον το πλήθος των πιστών, είπαν· “δεν είναι ορθόν και αρεστόν στον Θεόν, να αφήσωμεν ημείς το κήρυγμα του θείου λόγου και να υπηρετούμεν εις τας τραπέζας του φαγητού. ³ Δι' αυτό, αδελφοί, εξετάσατε με πολλήν προσοχήν και εκλέξατε ανάμεσα σας επτά άνδρας, οι οποίοι να έχουν καλήν μαρτυρίαν από όλους, να είναι δε γεμάτοι από Αγιον Πνεύμα και σοφίαν και τους οποίους ημείς θα εγκαταστήσωμεν δια την υπηρεσίαν αυτήν. ⁴ Ημείς δε θα επιμείνωμεν ακόμη περισσότερον και θα ασχοληθώμεν με μεγαλύτερον ζήλον εις την προσευχήν και την υπηρεσίαν του κηρύγματος”. ⁵ Και ήρεσεν ο λόγος αυτός εις όλον το πλήθος των πιστών. Και εξέλεξαν τον Στέφανον, άνδρα γεμάτον πίστιν και Πνεύμα Αγιον, και τον Φιλιππον και τον Πρόχορον και τον Νικάνορα και τον Τιμωνα και τον Παρμενάν και τον Νικόλαον, ο οποίος υπήρξεν ειδωλολάτρης από την Αντιόχειαν και πριν να πιστεύση στον Χριστόν είχε προσηλυτισθή εις την ιουδαϊκήν θρησκείαν. ⁶ Αυτούς, λοιπόν, τους παρουσίασαν μετά την εκλογήν των εμπρός στους Αποστόλους. Και οι Απόστολοι, αφού προσευχήθηκαν, έβαλαν επάνω εις αυτούς τας χείρας των, δια να τους μεταδοθή η ειδική δια το έργον των θεία χάρις. ⁷ Και το κήρυγμα του θείου λόγου ηπλώνετο και διεδίδετο και ο αριθμός των μαθητών εις την Ιερουσαλήμ ηύξανε και επληθύνετο παρά πολύ και πολύ πλήθος από τους Ιουδαίους εδέχοντο την νέαν πίστιν και υπετάσσοντο εις αυτήν.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ ΙΕ´ 43 - 47

⁴³ ἐλθὼν Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἁριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. ⁴⁴ ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε· ⁴⁵ καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ Ἰωσήφ. ⁴⁶ καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τὴν θύραν τοῦ μνημείου. ⁴⁷ ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία Ἰωσῆ ἐθεώρουν ποῦ τίθεται.

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ ΙϚ´ 1 - 8

¹ Καὶ διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν. ² καὶ λίαν πρωῒ τς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου. ³ καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· Τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου; ⁴ καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα. ⁵ καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν. ⁶ ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· Μὴ ἐκθαμβεῖσθε· Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν. ⁷ ἀλλ’ ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν. ⁸ καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ.

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ Ι. ΚΟΛΙΤΣΑΡΑ 

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ ΙΕ´ 43 - 47

⁴³ ήλθεν ο Ιωσήφ, που κατήγετο από την πόλιν Αριμαθαίαν, διακεκριμένος και ευϋπόληπτος βουλευτής, ο οποίος είχε πιστεύσει στον Χριστόν και επερίμενε την βασιλείαν του Θεού. Αυτός ετόλμησε και παρουσιάσθηκε με θάρρος στον Πιλάτον και εζήτησε το σώμα του Ιησού. ⁴⁴ Ο δε Πιλάτος ηπόρησε, εάν τόσον γρήγορα πράγματι απέθανε ο Ιησούς. Και αφού επροσκάλεσε τον εκατόνταρχον, τον ηρώτησε, εάν είχε πολλήν ώραν που απέθανε ο Ιησούς. ⁴⁵ Και όταν επληροφορήθη από τον εκατόνταρχον το γεγονός, εχάρισε στον Ιωσήφ το σώμα. ⁴⁶ Και εκείνος, αφού ηγόρασε καινούριο σινδόνι και τον εκατέβασε από τον σταυρόν, ετύλιξε το σώμα στο σινδόνι και έβαλε αυτόν εις μνημείον, που ήτο σκαμμένον εις βράχον· και εκύλισε βαρύν λίθον επάνω εις την θύραν του μνημείου. ⁴⁷ Η δε Μαρία η Μαγδαληνή και Μαρία η μητέρα του Ιωσή παρακολουθούσαν με προσοχήν, που ετέθη το σώμα του Κυρίου.

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟΝ ΙϚ´ 1 - 8

¹ Κατά την επομένην, όταν έδυσε το ήλιος και επερασε το Σαββατον, η Μαρία Μαγδαληνή και Μαρία η μητέρα του Ιακώβου, και η Σαλώμη ηγόρασαν αρώματα, δια να έλθουν στον τάφον και αλείψουν τον Ιησούν. ² Και πολύ πρωϊ την πρώτην ημέρα της εβδομάδος, την ώρα που εγλυκοχάραζε το φως του ήλιου, ήλθαν στο μνημείον. ³ Και έλεγαν μεταξύ των· ποιός θα μας αποκυλίση τον βαρύν λίθον από την θύραν του μνημείου; ⁴ Και μόλις εσήκωσαν τα βλέματά των είδαν ότι είχε αποκυλισθή ο λίθος ο οποίος άλωστε ήτο πολύ μεγάλος. ⁵ Και αφού εμπήκαν στο μνημείον, είδαν να κάθεται εις τα δεξιά ένας νέος, ντυμένος λευκήν στολήν και κατελήφθησαν από φόβον και κατάπληξιν. ⁶ Αυτός δε τους είπε· “μη απορείτε και μη φοβείσθε. Γνωρίζω ότι ζητείτε Ιησούν τον Ναζαρηνόν, τον εσταυρωμένον. Ανεστήθη, δεν είναι εδώ. Ιδού ο τόπος που τον είχαν θέσει. ⁷ Αλλά πηγαίνετε, πέστε στους μαθητάς του, και ιδιαιτέρως στον Πετρον, ότι πηγαίνει ενωρίτερα από σας εις την Γαλιλαίαν. Εκεί θα τον ίδετε, όπως άλωστε σας είχε πη”. ⁸ Και αυταί αφού εβγήκαν, έφυγαν από το μνημείον. Τας είχε δε καταλάβει τρόμος και κατάπληξις και δεν είπαν εις κανένα τίποτε, διότι εφοβούντο.(Τας κατέλαβε δέος και κατάπληξις δια τον άγγελον που είδαν και προ παντός δια την ανάστασιν, που ήκουσαν). 

ΠΗΓΗ : ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ

ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

Τῶν Μυροφόρων (Μαρκ. 15, 43-16,16) 10-05-81

 Ἡ γυναῖκα ἔξω καί μέσα εἰς τόν Χριστιανισμόν

ΟΜΙΛΙΕΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ : ΔΙΚΗ - ΣΤΑΥΡΩΣΗ - ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

28. Ἡ Ἀνάσταση Τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ (Λουκ. κδ΄ 5-6, Ματθ.η΄ 6-8, Μάρκ. ιστ΄ 6-8) 28-10-79

ΝΙΚΗΣΕ Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΣΤΟ ΠΑΝΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΚΟΝΤΑΡΙ

ΕΛΛΗΝΟΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΕΡΙΑ ΚΕΡΔΙΣΕ ΤΟΝ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΤΗΣ GOOGLE ΜΕ ΘΕΜΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Ο Αστέριος Ρέϋνικ, μαθητής του 2ου Δημοτικού σχολείου από το Λιτόχωρο Πιερίας, κέρδισε το διαγωνισμό «Doodle 4 Google» που είχε θέμα την Ελλάδα. 

Η μητέρα του είναι Ελληνίδα και ο πατέρας του Αμερικανός. Παρά το
γεγονός ότι είναι Ελληνοαμερικανός, ο 10χρονος μαθητής της Τετάρτης Δημοτικού απεικονίζει τη θάλασσα, τον ήλιο, ένα καραβάκι και πάνω από όλα, την αληθινή ελληνική σημαία με τον μεγάλο σταυρό στο πανί και στο κοντάρι.

Αυτή η Ελληνική σημαία, στο σχέδιο του μικρού Αστέριου, βρίσκεται πάνω κι απ΄τον ήλιο!!!

ΠΗΓΗ : ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ

ΟΜΙΛΙΕΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ : ΔΙΚΗ - ΣΤΑΥΡΩΣΗ - ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

27. Ἡ Ἀνάσταση Τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ
(Ματθ. κζ΄ 61,63, κη΄ 3-5, Μάρκ. ιστ΄ 1-6, Λουκ. κγ΄ 56, κδ΄ 1-5). 21-10-79

ΟΜΙΛΙΕΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ : ΔΙΚΗ - ΣΤΑΥΡΩΣΗ - ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

26. Ἡ Ἀνάσταση Τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

α) Εἰσαγωγή - Πῶς πρέπει νά ἀκοῦμε τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί νά μελετοῦμε αὐτόν. β) Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ (εἰσαγωγή). 14-10-79

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ : ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ - ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ - ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

 

Βιογραφία

Ο Απόστολος Θωμάς απουσίαζε όταν ο Χριστός, μετά την Ανάστασή Του, επισκέφθηκε τους Μαθητές Του στο υπερώον όπου ήταν συνηγμένοι. Όταν πληροφορήθηκε τα σχετικά με την επίσκεψη του Χριστού, ζήτησε να Τον δη και να ψηλαφίση τις πληγές του Σταυρού στα χέρια και την πλευρά Του. Ο Χριστός όταν επισκέφθηκε και πάλι τους Μαθητές Του μετά από οκτώ ημέρες, κάλεσε τον Απόστολο Θωμά να ψηλαφήση τα σημάδια των πληγών στο Σώμα Του. Τότε ο Απόστολος Θωμάς Τον ανεγνώρισε και Τον ομολόγησε Κύριο και Θεό του. Τον ανεγνώρισε από τις πληγές του Σταυρού, οι οποίες αποτελούν σημάδι της αγάπης Του, αλλά και της δυνάμεώς Του. Την ομολογία του Θωμά οι άγιοι Πατέρες την ονομάζουν σωτήριο. Και πραγματικά οδηγεί στην σωτηρία όλους εκείνους που την απευθύνουν στον Χριστό εκζητώντας ταπεινά το έλεός Του.

Το γεγονός ότι ο Απόστολος Θωμάς αρχικά απουσίαζε κατά την εμφάνιση του Χριστού στους Μαθητές Του, φαίνεται ότι ήταν οικονομία Θεού, για να γίνη πιστευτό το θαύμα της Αναστάσεως και να διαλυθή κάθε είδους αμφιβολία.

Ο Απόστολος Θωμάς, μετά την Πεντηκοστή, κήρυξε το Ευαγγέλιο στους Πάρθους, τους Πέρσες, τους Μήδους και τους Ινδούς και είχε μαρτυρικό τέλος.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος βαρὺς.

Ἐσφραγισμένου τοῦ μνήματος ἡ ζωὴ ἐκ τάφου ἀνέτειλας Χριστὲ ὁ Θεός, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, τοῖς Μαθηταῖς ἐπέστης ἡ πάντων ἀνάστασις, πνεῦμα εὐθὲς δι' αὐτῶν ἐγκαινίζων ἡμῖν, κατὰ τὸ μέγα σου ἔλεος.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ Ε´ 12 - 20

¹² Διὰ δὲ τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων ἐγίνετο σημεῖα καὶ τέρατα ἐν τῷ λαῷ πολλὰ· καὶ ἦσαν ὁμοθυμαδὸν ἅπαντες ἐν τῇ στοᾷ Σολομῶντος· ¹³ τῶν δὲ λοιπῶν οὐδεὶς ἐτόλμα κολλᾶσθαι αὐτοῖς, ἀλλ’ ἐμεγάλυνεν αὐτοὺς ὁ λαός· ¹⁴ μᾶλλον δὲ προσετίθεντο πιστεύοντες τῷ Κυρίῳ πλήθη ἀνδρῶν τε καὶ γυναικῶν, ¹⁵ ὥστε κατὰ τὰς πλατείας ἐκφέρειν τοὺς ἀσθενεῖς καὶ τιθέναι ἐπὶ κλινῶν καὶ κραβάττων, ἵνα ἐρχομένου Πέτρου κἂν ἡ σκιὰ ἐπισκιάσῃ τινὶ αὐτῶν. ¹⁶ συνήρχετο δὲ καὶ τὸ πλῆθος τῶν πέριξ πόλεων Ἱερουσαλήμ φέροντες ἀσθενεῖς καὶ ὀχλουμένους ὑπὸ πνευμάτων ἀκαθάρτων, οἵτινες ἐθεραπεύοντο ἅπαντες. ¹⁷ Ἀναστὰς δὲ ὁ ἀρχιερεὺς καὶ πάντες οἱ σὺν αὐτῷ, ἡ οὖσα αἵρεσις τῶν Σαδδουκαίων, ἐπλήσθησαν ζήλου ¹⁸ καὶ ἐπέβαλον τὰς χεῖρας αὐτῶν ἐπὶ τοὺς ἀποστόλους, καὶ ἔθεντο αὐτοὺς ἐν τηρήσει δημοσίᾳ. ¹⁹ ἄγγελος δὲ Κυρίου διὰ τῆς νυκτὸς ἤνοιξε τὰς θύρας τῆς φυλακῆς, ἐξαγαγών τε αὐτοὺς εἶπε· ²⁰ Πορεύεσθε καὶ σταθέντες λαλεῖτε ἐν τῷ ἱερῷ τῷ λαῷ πάντα τὰ ῥήματα τῆς ζωῆς ταύτης. 

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ Ι. ΚΟΛΙΤΣΑΡΑ

¹² Με τα χέρια δε των Αποστόλων εγίνοντο πολλά και μεγάλα θαύματα, που επιμαρτυρούσαν την αλήθειαν του κηρύγματός των και επροκαλούσαν κατάπληξιν στον λαόν. Και ήσαν όλοι με μια καρδιά και με μια γνώμη εις την στοάν του Σολομώντος. ¹³ Από δε τους άλλους, που είχαν πιστεύσει, κανείς δεν ετολμούσε να τους πλησιάση και να ανακατευθή με θάρρος μαζή των, αλλά ο λαός τους ετιμούσε και τους εδόξαζε. ¹⁴ Οσον δε επερνούσαν αι ημέραι, ολονέν περισσότερα πλήθη ανδρών και γυναικών προσειλκύοντο εις την πίστιν του Κυρίου και επροστίθεντο στον αριθμόν των πιστών. ¹⁵ Ο σεβασμός δε και η εκτίμησις του λαού προς αυτούς δια την θείαν δύναμιν, που ενεργούσε δια μέσου αυτών, ήτο τόσος, ώστε έβγαζαν τους ασθενείς εις τας πλατείας και τους έβαζαν οι μεν πλούσιοι επάνω εις κλίνας, οι δε πτωχοί εις απέριττα κρεββάτια, ώστε, όταν θα ήρχετο και θα επερνούσε ο Πετρος, και η σκια του έστω να πέση επάνω εις κανένα από αυτούς, δια να τον θεραπεύση. ¹⁶ Αλλά και το πλήθος των γύρω πόλεων εμαζεύοντο εις την Ιερουσαλήμ και έφεραν τους ασθενείς και αυτούς που ηνωχλούντο από πονηρά πνεύματα, οι οποίοι και εθεραπεύοντο όλοι. ¹⁷ Ο αρχιερεύς όμως και όλοι όσοι ήσαν μαζή με αυτόν, αυτοί που αποτελούσαν την θρησκευτικήν παράταξιν των Σαδδουκαίων, εκυριεύθησαν από φθόνον και κακίαν και εκινήθησαν εναντίον των Αποστόλων. ¹⁸ Απλωσαν δε τα χέρια τους στους Αποστόλους, τους επιασαν και τους έβαλαν υπό επιτήρησιν εις την δημοσίαν φυλακήν. ¹⁹ Αγγελος όμως Κυρίου κατά την νύκτα ήνοιξε τας θύρας της φυλακής, τους έβγαλε έξω και τους είπε· ²⁰ “πηγαίνετε, σταθήτε με θάρρος και διδάσκετε εις τας αυλάς του ναού τον λαόν όλα τα λόγια της νέας αυτής ζωής, που σας μετέδωκε ο Ιησούς”. 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ Κ´ 19 - 31

¹⁹ Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ σαββάτων, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων, ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς· Εἰρήνη ὑμῖν. ²⁰ καὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ. ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον. ²¹ εἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς πάλιν· Εἰρήνη ὑμῖν. καθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. ²² καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· Λάβετε Πνεῦμα ἅγιον· ²³ ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται. ²⁴ Θωμᾶς δὲ εἷς ἐκ τῶν δώδεκα ὁ λεγόμενος Δίδυμος, οὐκ ἦν μετ’ αὐτῶν ὅτε ἦλθεν ὁ Ἰησοῦς. ²⁵ ἔλεγον οὖν αὐτῷ οἱ ἄλλοι μαθηταί· Ἑωράκαμεν τὸν Κύριον. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· Ἐὰν μὴ ἴδω ἐν ταῖς χερσὶν αὐτοῦ τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὸν δάκτυλόν μου εἰς τὸν τύπον τῶν ἥλων, καὶ βάλω τὴν χεῖρά μου εἰς τὴν πλευρὰν αὐτοῦ, οὐ μὴ πιστεύσω. ²⁶ Καὶ μεθ’ ἡμέρας ὀκτὼ πάλιν ἦσαν ἔσω οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ Θωμᾶς μετ’ αὐτῶν. ἔρχεται ὁ Ἰησοῦς τῶν θυρῶν κεκλεισμένων, καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον καὶ εἶπεν· Εἰρήνη ὑμῖν. ²⁷ εἶτα λέγει τῷ Θωμᾷ· Φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖράς μου, καὶ φέρε τὴν χεῖρά σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου, καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός. ²⁸ καὶ ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ· Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου. ²⁹ λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ὅτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας· μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες. ³⁰ Πολλὰ μὲν οὖν καὶ ἄλλα σημεῖα ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς ἐνώπιον τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, ἃ οὐκ ἔστι γεγραμμένα ἐν τῷ βιβλίῳ τούτῳ· ³¹ ταῦτα δὲ γέγραπται ἵνα πιστεύσητε ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Χριστὸς ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, καὶ ἵνα πιστεύοντες ζωὴν ἔχητε ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ. 

ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ Ι. ΚΟΛΙΤΣΑΡΑ 

¹⁹ Κατά την ημέραν εκείνην, την πρώτην της εβδομάδος, ενώ πλέον είχε βραδυάσει και αι θύραι του σπιτιού, όπου ευρίσκοντο συγκεντωμένοι οι μαθηταί, ήσαν κλεισμέναι δια τον φόβον των Ιουδαίων, ήλθεν έξαφνα ο Ιησούς, εστάθη στο μέσον και τους λέγει· “ειρήνη ας είναι εις σας”. ²⁰ Και αφού είπε τούτο, έδειξεν εις αυτούς τα χέρια και την πλευράν του, δια να ίδουν τα σημάδια των πληγών και πιστεύσουν ότι αυτός είναι ο διδάσκαλός των. Και τότε οι μαθηταί, όταν είδαν τον Κυριον αναστημένον, εχάρησαν. ²¹ Είπε, λοιπόν, τότε εις αυτούς ο Ιησούς· “ειρήνη εις σας. Οπως έστειλεν εμέ ο Πατήρ, δια να τελειώσω το έργον της σωτηρίας των ανθρώπων, έτσι και εγώ στέλνω σας, να μεταφέρετε στους ανθρώπους την σωτηρίαν”. ²² Και αφού είπε τούτο, εφύσησε εις τα πρόσωπα των την ζωογόνον πνοήν της νέας ζωής και τους είπε· “λάβετε Πνεύμα Αγιον. ²³ Εις όποιους συγχωρείτε τις αμαρτίες, θα είναι συγχωρημένες και από τον Θεόν. Εις όποιους όμως τις κρατείτε άλυτες και ασυγχώρητες, θα μείνουν αιωνίως ασυγχώρητες”. ²⁴ Ο Θωμάς όμως, ένας από τους δώδεκα, ο οποίος ελέγετο εις την ελληνικήν Διδυμος, δεν ήτο μαζή τους, όταν ήλθε ο Ιησούς. ²⁵ Ελεγαν, λοιπόν, εις αυτόν οι άλλοι μαθηταί· “είδαμε τον Κυριον”. Εκείνος όμως τους είπε· “εάν δεν ίδω εις τα χέρια του το σημάδι των καρφιών και δεν βάλω το δάκτυλό μου στο σημάδι των καρφιών, και αν δεν βάλω το χέρι μου εις την πλευράν, που την ετρύπησε η λόγχη, δεν θα πιστεύσω”. ²⁶ Και έπειτα από οκτώ ημέρας ήσαν πάλιν οι μαθηταί μέσα στο σπίτι και ο Θωμάς μαζή με αυτούς. Ερχεται, λοιπόν, ο Ιησούς έξαφνα, ενώ οι πόρτες ήσαν κλεισμένες, εστάθηκε στο μέσον και είπε· “ειρήνη υμίν”. ²⁷ Επειτα λέγει στον Θωμάν· “φέρε το δάκτυλό σου εδώ, ιδέ και με τα μάτια σου τα χέρια μου και φέρε το χέρι σου και βάλε το εις την πλευράν μου, ψηλάφησε και ιδέ τα σημάδια των καρφιών και της λόγχης, και μη γίνεσαι άπιστος, αλλά πιστός”. ²⁸ Απήντησε τότε ο Θωμάς και είπε εις αυτόν· “Πιστεύω, Κυριε, ότι συ είσαι ο Κυριος μου και ο Θεός μου”. ²⁹ Λεγει εις αυτόν ο Ιησούς· “επίστευσες, διότι με είδες· μακάριοι θα είναι απ' εδώ και πέρα στους αιώνας των αιώνων, εκείνοι οι οποίοι καίτοι δεν με είδαν, επίστευσαν”. ³⁰ Εκτός από το θαύμα αυτό της αναστάσεως και από όσα άλλα θαύματα είχε κάμει προηγουμένως ο Ιησούς, έκαμε και πολλά άλλα, εμπρός στους μαθητάς του, τα οποία απεδείκνυαν την θεότητά του και το έργον του, και τα οποία δεν είναι γραμμένα στο ιερόν τούτο βιβλίον. ³¹ Αυτά δε, που εξιστορήσαμεν, εγράφησαν, δια να πιστεύσετε ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού και ίνα πιστεύοντες αυτόν με φωτισμένην και ενεργόν πίστιν, έχετε, ως παντοτεινόν κτήμα σας, εν τω ονόματι αυτού, την αιωνίαν ζωήν”. 

ΠΗΓΗ : ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ

ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΥ

Τοῦ Θωμᾶ (Ἰωάν. 20, 19-31).

Περί ἐμπειρίας καί πίστεως. 03-05-81